به گزارش پلاتو هنر، عباس عطار، از چهره‌های شاخص عکاسی در سطح جهان است که با آثار برجسته‌اش در زمینه جنگ‌ها، انقلاب‌ها و مسائل اجتماعی و سیاسی، به شهرت رسید. او که از سال ۱۹۷۱ به حرفه عکاسی پرداخته بود، در طول سال‌ها زندگی‌اش نه تنها تصویرگر وقایع مهم تاریخی بود، بلکه خود نیز با حرقه خویش جزئی از این تاریخ را رقم زد.
تحصیلات و آغاز حرفه عکاسی
عباس عطار در 9 فروردین 1323 به دنیا آمد و زمانی که تنها ۱۰ سال داشت، همراه با خانواده‌اش از ایران مهاجرت کرد. حتی در همان زمان نیز باتوجه به یک عکس خانوادگی، عباس کوچک دوربین عکاسی‌ای بر گردن آویخته بود. این سرچشمه‌ای از آغاز علاقه او به عکاسی بود. عباس چهار سال پس‌از مهاجرت، اولین عکس‌های خود را در سن ۱۴ سالگی در الجزایر، در زمان استقلال این کشور گرفت.
عباس پس‌از اتمام تحصیلاتش در رشته ارتباطات در بریتانیا، در سال ۱۳۴۹ وارد دنیای حرفه‌ای عکاسی شد. در ۲۶ سالگی، عکس‌های او در مجلات جهانی به چاپ رسید. این عکس‌ها بیشتر شامل موضوعات سیاسی و اجتماعی بودند و از جنگ‌ها و انقلاب‌ها تا وقایع مهم جهان در آفریقا، ویتنام، خاورمیانه و آفریقای جنوبی را پوشش می‌داد.
نقش برجسته در ثبت تاریخ
یکی از دستاوردهای مهم عباس عطار، ثبت لحظات انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ بود. از پشت دوربین عکاسی‌اش، او لحظات به یادماندنی انقلاب را به ثبت رساند و همان‌طور که خود گفته بود، برای تاریخ عکاسی کرد. تصویرهای او از این دوران، نه تنها مستنداتی از انقلاب اسلامی بودند، بلکه به عنوان آثار هنری ارزشمندی در تاریخ معاصر ایران شناخته شدند.
پیوستن به آژانس «مگنوم»
در سال ۱۹۶۱، زمانی که عباس عطار در اوج شهرت جهانی قرار داشت، به آژانس معتبر عکس «مگنوم» پیوست. مگنوم که در سال ۱۹۴۷ تاسیس شده بود، به عنوان یک آژانس عکاسی با هدف ثبت وقایع سیاسی و اجتماعی جهان تاسیس شد و عکاسان برجسته‌ای چون «هنری کارتیه برسون» و «رابرت کاپا» و … در آن حضور داشتند و برای گسترش تاریخ و ثبت مستندات بشری آن را احداث کرده بودند. عباس، از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۱ به عنوان عضو فعال در «مگنوم» فعالیت می‌کرد و در سال ۱۹۸۵ به عضویت تمام‌وقت این آژانس درآمد. او همچنین از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ رئیس دوره‌ای «مگنوم» نیز بود.
بازگشت به ایران و دستاوردهای جدید
عباس پس از ۱۷ سال دوری از ایران، به سرزمین خود بازگشت. این سفر منجر به انتشار کتابی به نام «روزشمار ایران ۲۰۰۲–۱۹۷۱» شد که شامل عکس‌ها و یادداشت‌های روزانه عباس عطار از سفرش به ایران بود. این کتاب به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار او شناخته می‌شود و به بیننده کمک می‌کند تا زیبایی‌شناسی شخصی عکاسی او را بیشتر درک کند.
عباس همچنین از سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۶ به مکزیک سفر کرد و در آن‌جا به عکاسی پرداخت. در طول ۳۶ سال حرفه‌ای‌اش، او ۱۱ جلد کتاب منتشر کرد که هرکدام نگاهی به وقایع سیاسی و اجتماعی جهان از زاویه‌ای خاص داشتند.
چهره‌ای با طنزی شرقی
عباس عطار به عنوان یک عکاس مشهور، چهره‌ای جدی و گاها خشک و بداخلاق از خود نشان می‌داد، اما در پشت این چهره، طنزی نهفته بود که در بسیاری از آثار او مشهود بود. این طنز و نگاه منحصر به فرد به جهان، در کنار صداقت و دقتی که در عکاسی‌اش داشت، موجب شد تا آثارش از سایر عکاسان متمایز باشد.
درگذشت و گرامی‌داشت
عباس عطار در ۵ اردیبهشت ۱۳۹۷، به‌دلیل بیماری سرطان، در سن ۷۴ سالگی در پاریس درگذشت. پس‌از درگذشت او، گرامی‌داشت‌هایی متعددی در سراسر جهان برگزار شد تا یاد و خاطره این عکاس برجسته زنده بماند.
عباس عطار نه تنها به عنوان یک عکاس مستند و خبری، بلکه به عنوان یک هنرمند که توانست وقایع تاریخی را با چشمی خاص و نگاهی انسانی ثبت کند، جایگاهی ویژه در تاریخ عکاسی جهان دارد. آثار او، همچنان الهام‌بخش عکاسان جوان و علاقه‌مندان به هنر عکاسی در سراسر جهان باقی خواهد ماند.
انتهای مطلب / بیشتر بخوانید:
رهگذری خاموش؛ ویویان مایر و تکامل عکاسی خیابانی
چگونه عکاسی خیابانی به روایت داستان‌های شهری می‌پردازد؟
مجموعه‌ای از عکس‌های مشهور عباس عطار:
