به گزارش پلاتو هنر، این روزها صنعت تئاتر با معضل حضور نابازیگرها از صنف‌های هنری دیگر روی صحنه با مشکلات بسیاری روبه‌رو شده است. حضور خواننده، سلبریتی اینستاگرامی و یا بلاگرها به عنوان بازیگر روی صحنه تئاتر تماشاگر تئاتر را ناامید و نگران می‌کند و به این شکل تماشگر تئاتر گمان می‌کند که تئاتر رو به نابودی است.
به همین بهانه با بابک پرهام، منتقد، نویسنده و فعال هنریِ عرصه تئاتر گفتگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
بابک پرهام عنوان کرد: متاسفانه مردم ایران گمان می‌کنند، کارهای هنری، بازیگری، نویسندگی و یا حتی سیاستمداری و… نیازی به کسب دانش ندارند. این موضوع صرفا به این محدود نمی‌شود که هنرمندی از صنعت موسیقی وارد تئاتر و سینما شود، ممکن است بازیگری که دوره‌های موسیقی را نگذرانده است و هیچ دانشی از سلفژ ندارد، وارد عرصه موسیقی شود. این معضل تا زمانی که این فرهنگ در میان مردم وجود داشته باشد که می‌توانند بدون کسب دانش، از یک صنعت به صنعت دیگری هنری وارد شوند، ادامه خواهد داشت.
او ادامه داد: دومین معضل این است که صنعت تئاتر در سراسر دنیا و بیشتر در ایران صنعت فقیری است، به همین دلیل کارگردان و یا تهیه‌کننده‌ی تئاتر برای اینکه اثر خود را روی صحنه ببرد، با معضل کسر بودجه مواجه می‌شود. به همین خاطر یک سلبریتی یا هنرمندی از صنعت دیگری وارد عرصه تئاتر می‌شود که بتواند هزینه‌های مالی نمایش را حمایت کند.
این فعال هنری گفت: این اتفاق در سینما و تئاتر بسیار پیش می‌آید که صاحب اثر هنری آگاه است که حضور افراد محبوب و مشهور و سلبریتی‌های صنف‌های هنری و اینستاگرامی به دلیل حضورشان و حمایت طرفداران آن‌ها باعث می‌شود تماشاگر را به صحنه بیاورند و با حمایت مالی آن‌ها، زیست او در این عرصه ادامه پیدا می‌کند.
پرهام تصریح کرد: نمایش «تیتانیوم» به نویسندگی و کارگردانی اشکان درویشی که به تازگی با حضور امیر مقاره خواننده گروه «ماکان» در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفت، مثالی از این اتفاق است. البته من نمایش «تیتانیوم» را ندیدم، چون این نوع نمایش‌ها مورد تایید و سلیقه‌ی من نیست اما ویدیوهایی که در فضای مجازی از این نمایش و بازی امیر مقاره منتشر شده است، نشان می‌دهد که این خواننده در عرصه بازیگری تئاتر استعدادی ندارد.
تئاتر با حضور نابازیگر روی صحنه، نابود می‌شود
او تاکید کرد: این معضل نه تنها به نمایش بلکه به صنف تئاتر ضربه وارد می‌کند و تماشاگر وفادار و حرفه‌ای تئاتر دچار ناامیدی می‌شود، اطمینان و اعتماد خود را از دست می‌دهد، حتی اگر آن نمایش را نبیند، احساس می‌کند تئاتر از دست رفته است و تئاتر تماشاگر اندک خود را نیز از دست می‌دهد.
این منتقد گفت: صاحبان اثر نمایشی که در صنف‌های دیگر هنری سراغ افراد مشهور می‌روند، دغدغه تئاتر ندارند و به هر قیمتی به دنبال مطرح شدن هستند و به حمایت مالی نیاز دارند و برای تئاتر دلسوزی نمی‌کنند.
جلب توجه تماشاگر تئاتر/ اداره کل هنرهای نمایشی باید به ارزش هنری تئاتر نظارت کند
بابک پرهام توضیح داد: در مواجه با این معضل خانه تئاتر و صنف‌های تئاتر و کانون بازیگران و کارگردانان موظف هستند در واکنش به این اتفاق این نوع نمایش‌ها را تحریم کنند و در بیانیه‌ای اعلام کنند که این نمایش را از لحاظ اعتباری حمایت نمی‌کنند. این نوع واکنش حداقل این اتفاق را رقم می‌زند که مخاطب گمان می‌کند تئاتر هنوز از بین نرفته است و صنف‌های تئاتر این افراد را نمی‌پذیرند و ناامیدی در وجود مخاطب شکل می‌گیرد.
او ادامه داد: البته اداره کل هنرهای نمایشی در کنار نظارت باید به ارزش هنری نمایش هم توجه کند اما زمانی توانایی رسیدگی به این امور را دارد که به عنوان سرمایه‌گذار قدرت اجرایی داشته باشد. وقتی کارگردان و تهیه‌کننده تئاتر با سرمایه شخصی وارد صحنه می‌شوند و برای سالن‌های خصوصی هزینه می‌کنند، به ارزش هنری نمایش توجه نمی‌کنند.
این منتقد مطرح کرد: اگر اداره کل هنرهای نمایش و یا خانه تئاتر کمک هزینه‌های قابل توجهی برای تولید تئاتر در نظر بگیرند و عنوان کنند به این نوع آثار نمایشی هزینه‌ای تعلق نمی‌گیرد، این آثار قابلیت اجرا روی صحنه ندارند. به این صورت صاحب آن اثر نمایشی مجبور می‌شود این نوع آثار را در سالن‌های ضعیف و مهجور روی صحنه ببرند.
بابک پرهام در پایان گفت: مخاطب هم با شناخت سالن‌های ضعیف و مهجور، نمایش‌هایی که در این سالن‌ها روی صحنه می‌روند، را نمی‌پذیرد. به این گونه اعتماد تماشاگران تئاتر جلب می‌شود و کارگردان و تهیه‌کننده تئاتر هم آگاه است که اگر نابازیگری را به خاطر شهرت و طرفدارانش به صحنه بیاورد، با نامیدی تماشاگر تئاتر باید بدنامی را به دوش بکشد.
بیشتر بخوانید:
