به گزارش پلاتو هنر، محمدعلی جدیدالاسلام عکاس و کلکسیونر پیشکسوت است که سال ۹۹ بزرگترین موزه دوربین عکاسی ایران را در برج آزادی تهران افتتاح کرد.
او در گفتگو با پلاتو هنر صحبت‌های خود درباره عکاسی را با بیتی آغاز کرد و گفت: «روز اول که به استاد سپردند مرا/ديگران را خرد آموخت، مرا مجنون کرد» من متولد سال ۱۳۳۱ در تبریز هستم. وقتی از کلاس ششم ابتدایی فارغ التحصیل شدم پدرم مرا نزد یکی از دوستانش به نام احمد کیابخت برد تا من عکاسی را از او یاد بگیرم. دلیلش این بود که خودش به عکاسی علاقه‌مند و پدربزرگم از عکاسان قدیم بود. در نهایت پس از پنج هفته کار کردن یک دوربین به قیمت ۲۵ تومان خریدم. وقتی که دوربین را خریدم شب تا صبح آنقدر ذوق داشتم که اول صبح برادرام را از خواب بیدار کردم و در حیاط خانه که هنوز آفتاب نتابیده بود، از آن ها عکس گرفتم. این اولین عکس من بود.
هر دوربین خوبی می‌دیدم، می‌خریدم
او ادامه داد: روزی از جلوی خرازی فروشی های تبریز رد می شدم و یک دوربین عکاسی نظرم را به خود جلب کرد. آن زمان می شنیدم که دوربین عکاسی لایکا را بسیار تعریف می کنند و به همین دلیل آن دوربین را خریدم اما بعدها متوجه شدم که دوربین فلیکا بوده است نه لایکا.
این هنرمند پیشکسوت تصریح کرد: سال ۶۲ که آتلیه زدم اندازه یک ویترین در دفتر کارم دوربین عکاسی داشتم و می دیدم که مردم چقدر با علاقه دوبین‌ها را تماشا می کنند. همین مساله باعث شد من علاوه بر اینکه دوربین جدید برای کار خودم تهیه می کردم، دوربین های قدیمی را هم نمی فروختم و نگه می داشتم. آن زمان هرکجا که می رفتم و دوبین خوب می دیدم، می خریدم. همین اتفاق باعث شد که عکاسخانه من به تدریج تبدیل به یک موزه کوچک دوبین های عکاسی شود.
دنبال تشکیل یک موزه کامل بودم
او افزود: در آن زمان همینطور عکس های قدیمی هم توجه مرا به جلب می کردند و این عکس ها را جمع‌آوری می کردم. حتی قبل از افتتاح موزه برخی عکاسان تبریز دوربین های خود را به من هدیه می دادند.
این عکاس پیشکسوت درباره تاسیس موزه تبریز توضیح داد: پس از جمع آوری این مجموعه به میراث فرهنگی نامه نوشتم و تقاضای تشکیل موزه عکاسی را دادم. در موزه سنجش اتاقی را اختصاص دادند که حدود ۷۰ تا از بهترین دوربین هایم را به مدت یک سال در آنجا به تماشا گذاشتم. در یکصدمین سالگرد بلدیه تبریز غرفه ای را به من اختصاص دادند. در آن زمان شهرداد وقت تبریز به موزه آمدند و وقتی از غرفه من بازدید کردند، گفتند «آقای جدیدالاسلام می خواهید با این دوربین ها چکار کنید؟» من هم گفتم «جایی به ما اختصاص دهید تا موزه تاسیس کنیم». همانجا به برادرم گفتند که فردا بگویند زیرزمین امارت شهرداری را خالی کنند و با این عکس ها و دوربین ها یک موزه تشکیل دهند. درنتیجه موزه عکاسی در ساختمان شهرداری تبریز تشکیل شد اما من باز هم قانع نشدم زیرا دنبال تشکیل یک موزه کامل بودم.
عکس‌هایم را با ماشین زباله جابه‌جا کردند
او بیان کرد: با شهرداری به توافق نرسیدیم و قرار شد من وسایل را جمع کنم اما متاسفانه هنگام تحویل وسایل با وضعیت اسفناکی روبه‌رو شدیم. چندنفر از خدمات به قدری با عجله این وسایل را بیرون می‌گذاشتند که انگار مستاجر را از خانه بیرون می کنند. بعد هم با یک ماشین که قدیم با آن‌ها زباله جابه جا می کردند، وسایل را به آتلیه آوردیم. واقعیتش چندروزی بسیار از این بابت ناراحت بودم و به عتیقه فروش های تبریز خبر دادم که می خواهم دوربین ها را بفروشم. حدود ۱ هزار و ۱۰۰ دوربین داشتم که در عرض یک هفته ۴۰۰ دوربین فروختم.
جدیدالاسلام تصریح کرد: آقای عباس عظیمی مدیر موسسه هنرمندان پیشکسوت آن زمان مدیر برج آزادی هم بودند، روزی با یکدیگر دیدار داشتیم و قضیه را برایشان گفتم. او این مکان را برای موزه به من نشان داد و از اینجا خوشم آمد. الان از این مساله خیلی خوشحالم زیرا در برج آزادی علاوه بر تهران و شهرهای دیگر از کشورهای دیگر نیز برای بازدید می‌آیند و با پتانسیل عکاسی ما آشنا می شوند. در این ۳ سال نیز بیش از ۵۰ دوربین اضافه کردم و اکنون حدود ۱۴۰۰ دوربین و ادوات عکاسی در این موزه موجود است.
جدیدالاسلام در پایان گفت: من هرگز از تبریز جدا نشدم. حتی در این موزه هم بیشتر عکس ها و آثار مربوط به تبریز و آذربایجان است. وقتی به تبریز رفته بودم با شهردار وقت دیدار داشتم و از من خواستند تا موزه را به تبریز برگردانم. من نیز گفتم اگر شرایطی را که می خواهم، ایجاد کنند در تبریز نیز می توانم یکی مانند همین موزه را تاسیس کنم. تبریز خواستگاه عکاسی ایران است و ملک قاسم میرزا اولین عکس را در تبریز از مظفرالدین میرزار گرفته است.
در ادامه می‌توانید گفتگوی ویدیویی پلاتو هنر با محمدعلی جدیدالاسلام را مشاهده کنید:
