به گزارش پلاتو هنر، گریم به معنای ادا و شکلک است. پایه گریم بر مبنای متعادل سازی چهره است. در تئاتر یکی از مهمترین نقش‌ها را طراح گریم دارد زیرا باید با چیره‌دستی مخاطب را به بازیگر نزدیک و برایش باورپذیر کند.
سولماز نجفی گریمور تئاتر، پیش از این در نمایش‌های «خسوف»، «گوشت»، «آهو»، «این مرد بالشی یا اون مرد باشی» و… حضور داشته است.
نجفی با اشاره به نحوه آشنایی خود با هنر گریم گفت: من از بچگی به کار گریم علاقه داشتم و حتی کارهای مرتبط با آن هم انجام می‌دادم و همیشه علاقه‌مند بودم. با اینکه رشته تحصیلی من معماری بوده اما به آن علاقه نداشتم. از زمانی که علاقه‌ام را شناختم در کلاس‌های مرتبط با کار گریم ثبت‌نام کردم، بعد از آن هم فهمیدم که رشته‌های مرتبط با این کار در دانشگاه هم هست و برای تحصیل در این حوزه به تهران آمدم.
او ادامه داد: استادان من همیشه وقتی تلاشم را می‌دیدند می‌گفتند که در کارم موفق خواهم شد و خوشبختانه با تلاش‌هایی که کردم توانستم به عرصه گریم در تئاتر ورود کنم.
نجفی با اشاره به چالش‌هایی که برای ورود به حوزه تئاتر روبه‌رو شده، عنوان کرد: در هر کار و رشته‌ای چالش‌های زیادی وجود دارد. بحث درآمد چالشی‌ترین بحث این کار است. من تا دو سال خودم تمام وسایل مصرفی، خوابگاه و تمام هزینه‌ها را تقبل می‌کردم، حتی رایگان هم کار می‌کردم فقط برای اینکه رزومه جمع کنم. بدی هنر این است که نمی‌توان روی درآمد خوب تئاتر برای چرخاندن یک زندگی حساب کرد.
او ادامه داد: من هر روز از ساعت 7 صبح تا ساعت 5 عصر سرکارم. روزهایی که اجرا داریم باید مستقیم از سرکار به سالن بروم و معمولا تا 12 شب سرکارم. معمولا فقط 3 یا 4 ساعت شب‌ها می‌توانم بخوابم. دلیل اینکه هنوز گریم را رها نکرده‌ام، عشقی است که به کارم دارم.
این گریمور با اشاره به جایگاه گریم در یک نمایش گفت: به نظر من گریم در تئاتر خیلی مهم است. گریمور باعث می‌شود که بازیگر با نقشی که به عهده دارد بیشتر احساس نزدیکی کند. برای نمایش «آلزایمر» یک مرد 36 ساله را به یک پیرمردی که آلزایمر داشت و هیچ کاری نمی توانست انجام بدهد تبدیل کردم. این گریم بازخوردهای جذابی هم برایم داشت.
او خاطر نشان کرد: بعضی از نمایش‌ها واقعا گریم خاصی لازم ندارند و بحثشان جداست اما از کسانی که گریم را برای تئاتر لازم نمی‌دانند تعجب می‌کنم. مدتی مجبور بودم در یک شهرستان زندگی کنم و حوصله‌ام خیلی سر می‌رفت. به گروه‌های تئاتری که در آن شهر کار می کردند پیشنهاد دادم که گریم بازیگران نمایششان را به صورت رایگان انجام دهم و چیزی که توی ذوق من زد این بود که به من گفتند که تئاتر اصلا به گریم نیاز ندارد.
نجفی ادامه داد: متاسفانه برای بعضی از کارها هم از گریمورها درخواست می‌شود که در حد یک فون ساده بازیگرها را گریم کنیم. اصلا این حرف درست نیست زیرا گریمورها در هر صورت وقت می‌گذارند و نباید برای دستمزدی پایین‌تر ارزش کارشان را پایین آورد.
این هنرمند با اشاره به نحوه انتخاب گریم برای بازیگران گفت: برای انتخاب گریم، مطالعه و تحقیقاتی که درمورد یک شخصیت می‌کنم تاثیر گذار است. من گاهی حتی با اطرافیانم هم صحبت می‌کنم و ایده می‌گیرم. به این فکر می‌کنم اگر کسی به یک جن فکر میکند چه چیزی باعث ترس او می‌شود. برای نمایشی که درمورد یک زندان زنانه بود با رئیس یک زندان زنان درمورد نوع پوشش، زخم‌های روی بدن زندانیان یا حتی تتوهایشان هم مشورت کردم.
نجفی با اشاره به تفاوت گریم در تئاتر و سینما بیان کرد: در تئاتر همیشه گریم غلو شده است اما در سینما همه چیز باید خیلی طبیعی دیده شود. در تئاتر من باید به این فکر کنم که مخاطبی که در ردیف آخر نشسته هم بتواند صورت بازیگر را ببیند.
این هنرمند در بخش دیگری از سخنانش درمورد آموزش‌هایی که یک گریمور باید ببیند تا بتواند در کارش موفق شود، گفت: هنرجوی رشته گریم در هر صورت باید آموزش داده شود، چه در دانشگاه چه در آموزشگاه. یک سری اصول آموزش داده می‌شود که سر نخ را به هنرجو می‌دهد. خود شخص باید نخ را دنبال کند و با کمک تجربه با تک تک چیزهایی که در گریم نیاز است، آشنا شود.
نجفی با اشاره به اینکه هیچ حمایتی از گریمورها نمی‌شود، عنوان کرد: گریمورها هیچ حمایتی از سمت دولت نمی‌شوند، اگر انجمنی هم برای گریمورها باشد، من عضو نیستم. من حتی در خانه تئاتر هم نیستم. به قدری مشغله دارم که اصلا فرصت نمی‌کنم کارهایم را در خانه تئاتر جلو ببرم. اکثر کسانی که در رشته‌های هنری مشغولند هیچ حمایتی ندارند.
او ادامه داد: در کاری حضور داشتم که تهیه‌کننده پول هیچکدام از عوامل را نمی‌داد پس از مراجعه به خانه تئاتر متوجه شدیم همان تهیه‌کننده پول چند گروه تئاتری دیگر را هم نداده است. تنها حرفی که به ما زده این بود که هیچ کاری نمی‌توانیم بکنیم. بعدها همان شخص برای اینکه اسمش دیگر به عنوان تهیه‌کننده نخورد باعنوان کارگردان شروع به کار کرد. واقعیت این است در حال حاضر اکثر کسانی که کار تئاتر می‌کنند کاملا دلی و به خاطر عشقی که دارند هنوز روی صحنه هستند، امیدوارم اوضاع در آینده‌ای نزدیک برای تمام دوستان و همکارانم بهتر شود.
