دلاور دوستانیان مستندساز در گفتگو با پلاتو هنر درباره اکران مستند «گربه ها و آدم ها» در سامانه هاشور گفت: این مستند را برای حضور در جشنواره «سینماحقیقت» سال گذشته ارسال کردم که پذیرفته نشد و برای اینکه این کار را به نمایش دربیاورم به سراغ این فضا رفتم.
وی ادامه داد: اگر این مستند در جشنواره «سینماحقیقت» به نمایش در می‌آمد طبیعتا افرادی که بیشتر هم مستندساز هستند، آن را می‌دیدند ولی با اکران در فضایی مانند هاشور این امکان برای تمام کسانی که دوستدار حیوانات هستند، فراهم شده است تا بتوانند این مستند را تماشا کنند.
دوستانیان درباره دست رد صداوسیما به مستندهایش توضیح داد: حقیقت مطلب این است که در حال حاضر فیلمی روی زمین نمی‌ماند. من هم مستند «گربه ها و آدم ها» و مستند قبلی خود را به تلویزیون بردم تا از این بستر پخش و دیده شود اما به من گفتند که این آثار باعث ترویج حیوان دوستی می‌شود و به هیچ وجه قبول نکردند. اصلا اگر این اتفاق هم بیفتد، مگر بد است؟ شما مسلمان هستید و در دین اسلام هم تاکید شده است که با حیوانات مهربانی کنید. پس چرا باید برخلاف این گفته رفتار و عمل کنیم؟
این مستندساز درباره تغییر نام این مستند بیان کرد: اسم این کار را مدتی «ورود حیوانات ممنوع» گذاشتم که برگرفته از یک تابلویی است که در یک پلان می‌بینیم. بعدا فکر کردم که شاید این اسم تاثیر منفی و بد بگذارد. به همین دلیل اسم آن را عوض کرده و به همان «گربه ها و آدم ها» تغییر دادم.
کارگردان «گربه ها و آدم ها» ادامه داد: به خاطر نکات و المان‌هایی که وجود دارد، این مستند ساختار تلویزیونی دارد و خیلی برای جشنواره‌ها مناسب نیست. در این مستند مانند کارهای گذشته‌ام به سراغ حیوانات و دنیای آنها رفته‌ام. تفاوت این مستند با کارهای گذشته‌ام این است که در شهر می‌گذرد و در آن به رابطه گربه‌های پارک قیطریه و کوچه و خیابان‌های اطراف و برخورد مردم، نگاه و موضعی که دارند، پرداخته‌ام.
دوستانیان درباره نگاه خود نسبت به حیوانات و پرداختن به آنها در مستندهایش توضیح داد: من هم مانند خیلی‌های دیگر زمانی که در سنین کودکی و نوجوانی بودم، شناخت خوب و درستی نسبت به دنیای حیوانات نداشتم و ذهنیتی که داشتم متناسب با حرف‌هایی بود که در همان سنین درباره گربه‌ها، سگ‌ها و سایر حیوانات به ما می‌گفتند، اما زمانی که بزرگتر شدم، اطلاعات بیشتری به دست آورده و مطالعه کردم و شناخت بهتری نسبت به این دنیا پیدا کردم. حتی کشتار حیوانات و تغذیه‌ای که ما از همین کشتار به دست می‌آوریم باعث شد تا کم کم به فکر فرو روم که واقعا چرا باید چنین رفتارهایی با حیوانات داشته باشیم زیرا آنها هم موجود زنده هستند، جان دارند و درد را حس می‌کنند و این مسایل باعث شد که از همان ۱۰ سال پیش حیوانات و دنیایشان را زیرنظر بگیرم و درباره آنها فیلم بسازم.
وی افزود: حرف من این نیست که مردم تمام وقت خود را به حیوانات اختصاص بدهند. می‌گویم کافیست با آنها مهربان باشیم. دنیا فقط جای ما آدم‌ها نیست و اگر کمکی به آنها نمی‌کنیم حداقل به آن دسته از افرادی که به حیوانات کمک می‌کنند، متلک نیندازیم. باور کنید بحث من ترویج فرهنگ غرب و … نیست و تماما بحث من درباره مهربانی با حیوانات است.
کارگردان «آرام و آهسته» درباره وضعیت سینمای مستند کشور گفت: خوشبختانه در چند سال اخیر نگاه‌ها عوض شده است و مردم بیشتر نسبت به سینمای مستند شناخت پیدا کرده‌اند. توجه مردم و مسئولان بهتر از قبل شده است اما همچنان مشکل وجود دارد و به اندازه فیلم‌های داستانی به مستند بها داده نمی‌شود. فیلم کوتاه حداقل ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون هزینه دارد و سینمایی‌ها هم که چند میلیارد هزینه دارند اما پروسه ساخت مستند طولانی و زمان‌بر است و از مرحله تحقیق و پژوهش تا به پایان رسیدن کار زمان طولانی و حتی چندساله سپری خواهد شد. به این ترتیب بودجه‌ها به اندازه و متناسب با این پروسه نیست.
دلاور دوستانیان در پایان درباره کارهای آینده خود گفت: یک مستند اجتماعی بلند دارم که در مرحله راف کات قرار دارد. همچنین یک فیلم بلند داستانی که هم می‌تواند در فضای داستانی و هم مستند حضور داشته باشد، دارم که در روستایی در کلاردشت می‌گذرد و کاراکتر اصلی آن نیز یک حیوان است. باتوجه به اینکه تدوین و صداگذاری آن طول میکشد، بعید می‌دانم که به جشنواره «سینماحقیقت» امسال برسد. این فیلم یکی از بهترین کارهایی است که انجام داده‌ام که تنها فیلمبرداری آن 6 ماه طول کشید.
