به گزارش پلاتو هنر، مستند «کیمیا» به کارگردانی زهره احمدزاده و تهیه‌کنندگی محمدحسین حیدری که در هجدهمین جشنواره سینما حقیقت نمایش داده شد، اکنون بین 11 فیلم مستند منتخب در چهل و سومین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
این فیلم مستند به روایت بخشی از زندگی دختری اهل زابل می‌پردازد که با چالش‌های بزرگی در مسیر زندگی‌اش مواجه شده و تلاش کرده است تا مسیری تازه برای خود بسازد.
به بهانه حضور موفق این فیلم مستند در جشنواره‌ها با زهره احمدزاده، کارگردان این مستند گفتگویی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.
«کیمیا»؛ مستندی با روایت خشونت خانگی
زهره احمدزاده درباره «کیمیا» گفت: فیلم مستند «کیمیا» گفتگو محور درمورد دختر جوانی است که در کودکی دچار خشونت خانگی شده و این موضوع زندگی شخصی‌اش را تحت تاثیر قرار داده است. او با وجود مشکلات، انتخاب‌های درست و اشتباه و چالش‌هایی که در گذشته با آن مواجه بوده، توانسته بارها سر پا بایستد و از نو شروع کند. کیمیا با درس گرفتن از تجارب دیگران و تصمیم‌های درست سعی کرده خود را از بحران نجات دهد. «کیمیا» داستان نسل دخترانی است که نه‌تنها زندگی خود بلکه زندگی زنان اطراف خود را هم تغییر می‌دهند.
این کارگردان توضیح داد: سوژه‌ی این مستند از سال ۱۴۰۱ از سمت خانه مستند به من پیشنهاد شد که در ابتدا قرار بود به صورت یک مستند کوتاه یا نیمه بلند ساخته شود، بعدها دیدیم این مستند نسبت به داده‌های ما ظرفیت ادامه‌دار شدن و تبدیل به یک مستند بلند را دارد. پیش از ساخت این مستند برای ملاقات با کیمیا به مشهد رفتیم و تعدادی از پلان‌ها را در مشهد ضبط کردیم و برای باقی فیلمبرداری به شهر‌های بابل و چابهار (سیستان و بلوچستان) متناسب با محتوای مستند سفر داشتیم که تقریبا این پروسه 2 سال به طول انجامید. تدوین و فرآیندهای تکمیلی هم تا تابستان 1403 انجام شد.
او ادامه داد: در مورد ساخت این مستند حضور و فعالیت ما باید به گونه‌ای می‌بود که حساسیت‌برانگیز نباشد و خانواده‌ی کیمیا برای گفتگو و فیلمبرداری احساس راحتی داشته باشند.
در جست‌وجوی لحظات امیدبخش…
احمدزاده اظهار کرد: مسائل و دغدغه با محوریت حمایت از زنان و کودکان همیشه برایم اهمیت ویژه‌ای داشته و در این میان بحث خشونت خانگی همیشه چالش‌برانگیز بوده است، البته پیش‌تر در مورد موضوع خودکشی و آسیب‌هایی که به زنان و کودکان در حوزه اجتماعی وارد می‌شود، مطالعه داشتم. بدیهی است همه‌ی ما حول محور موضوعات اجتماعی تاحدودی خودمان و اطرافیانمان آسیب‌هایی داشتیم که باعث شود نسبت به این مسائل دغدغه‌مند باشیم و بخواهیم به این معضلات بپردازیم.
این کارگردان تصریح کرد: با وجود فضای زنانه‌ی فیلم و نمایش سه نسل متفاوت از زنان یک خانواده در مواجهه با مشکلات، مخاطب این مستند تقریبا گسترده است و به غیر زنان، همه‌ی مخاطبان خود را می‌تواند به فکر فرو می‌برد. این موضوع برای پدر، برادر و همسر یک خانواده اهمیت ویژه‌ای دارد تا آگاه شوند خشونت خانگی فقط به آسیب فیزیکی محدود نمی‌‌شود و آسیب‌های روانی و کلامی را هم در بر می‌گیرد.
او ادامه داد: با این وجود مخاطبان مورد هدف این مستند بیشتر آسیب‌دیدگان این موضوع هستند، چرا که این دسته از زنان و کودکان به خاطر آسیب‌هایی که دیده‌اند دچار ناامیدی‌های متعددی می‌شوند و نیاز دارند با امید به زندگی از موقعیت‌های سخت رها شوند.
این کارگردان درباره معضلات مستندسازی در ایران توضیح داد: با توجه به مخاطب محدود سینمای مستند در ایران، بخش کوچکی از جامعه به فیلم مستند علاقه‌مند هستند و شاید حقایق و سوژه‌های تلخ را در دل روایت‌ها به سختی بپذیرند.
زهره احمدزاده در پایان گفت: در جهت ساخت مستند با محوریت موضوعات اجتماعی سعی دارم آگاهی جامعه نسبت به معضلات اجتماعی افزایش پیدا کند و بستری برای پیگیری مشکلات اجتماعی به وِزه در حمایت از زنان و کودکان توسط ارگانهای ذی‌ربط فراهم شود. در حوزه اجتماعی، زنان و کودکان موضوعات قابل توجه و ارزشمند بسیاری برای من وجود دارد که در آینده قصد دارم به سراغشان بروم و تا حد امکان به این موضوعات بپردازم.
بیشتر بخوانید:
