به گزارش پلاتو هنر، نمایشگاه «خودکِشی به کسر کاف» که این روزها در گالری شمیس برپاست، تلاش آیدا پاکزاد برای به تصویر کشیدن فضا و حال و هوای کابوس‌هایی است که از کودکی دیده و تاکنون نیز گاه و بی‌گاه به سراغش می‌آیند.
این هنرمند در گفتگو با پلاتو هنر عنوان کرد: ایده اولیه این نمایشگاه به 5 – 6 سالگی من بازمی‌گردد که یک کابوس دیدم. من کلا در زندگیم خواب‌ها و کابوس‌های زیادی می بینم و فکر می کنم این خواب را اولین بار در بچگی دیدم که آدم‌های آشنا و غیرآشنای زیادی از فاصله نزدیک دور من جمع شده و به من خیره شدند. آن نگاه ها برای من خیلی ترسناک بود.
او ادامه داد: من این کابوس را خیلی در موقعیت‌های مختلف دیدم و اصولا خواب‌ها حتی در بیداری نیز همراه من هستند. به همین دلیل معمولا فضای خواب‌ها، رویاها و کابوس‌های من در نقاشی و طراحی‌هایم بروز پیدا می‌کنند. این کار به نوعی به من کمک می‌کند تا کمتر از آن‌ها بترسم.
پاکزاد درباره 2 بخش این نمایشگاه توضیح داد: این مجموعه شامل 2 بخش است؛ یکی بوم های بزرگی که تقریبا یک و سال و خرده من روی آن‌ها کار کردم و کابوس هایم را به تصویر کشیدم. یک بخش دیگر نیز کارهای کوچک طراحی یا جوهر است که آن‌ها هم برای زمان‌های متفاوت هستند و شاید انتخابی از کارهای 2 – 3 سال گذشته من در فضای خواب و رویا هستند.
او درباره رنگ‌های تیره زیادی که در نقاشی‌ها به کار رفته است، گفت: رنگ در این نقاشی‌ها به صورت نمادین انتخاب نشده است زیرا نماد چیزی است که آگاهانه انتخاب می شود و من به خصوص در این مجموعه خیلی از ناخودآگاه استفاده کردم به همین دلیل نمی‌توانم بگویم رنگ‌ها را به خصوص رنگ مشکی را آگاهانه انتخاب کرده‌ام. چیزی که در طول اجرای این مجموعه برای من جالب بود، این است که در این یک سال، سیاهی در آثارم پررنگ تر شدند. در کارهای اول من انقدر زمینه تیره وجود نداشت و خود کاراکترها مشخص‌تر بودند اما به مرور زمان این تاریکی و سیاهی برای من پررنگ‌تر شد و بر فضا غلبه کرد.
این هنرمند درباره چیدمان طبقه دوم تصریح کرد: گالری شمیس دو طبقه است و طبقه پایین نمایش آثار است و یک ایونت – پرفورمنسی هم در طبقه دوم درحال برگزاری است. ایده این پرفورمنس هم به ایده کل نمایشگاه متصل است بدین صورت که در طبقه دوم ما فضای اینستالیشنی (چیدمانی) داریم که افراد می‌توانند در آنجا رو به دوربینی بنشینند و کابوس‌های خود را تعریف کنند. این دوربین به یک صفحه نمایش در طبقه اول متصل است درنتیجه صدا و تصویر افراد در قسمت نمایشگاه پخش می‌شود.
پاکزاد در پایان خاطرنشان کرد: همچنین متریالی در اختیار مخاطبان قرار دارد که می‌توانند کابوس‌های خود را روی کاغذ به تصویر بکشند و روی چیدمان طبقه دوم نصب می‌شود. این آثار هر روز اضافه می‌شوند و تا آخر نمایشگاه نیز ادامه دارد. ایده این پرفورمنس این است که آیا بیان کردن یا تصویر کردن کابوس هایمان باعث می شود کمتر از آن ها بترسیم؟ این سوال مطرح است که آیا اصلا آدم ها دوست دارند بنشینند و از کابوس‌هایشان حرف بزنند؟
گالری شمیس در نشانی تهران، فرمانیه، بلوار اندرزگو، خیابان دانیالی، شماره ۸ قرار دارد و شنبه‌ها تعطیل است.
نمایشگاه «خودکِشی به کسر کاف» تا 3 شهریور ماه ادامه دارد.
ندا زنگینه
