نمایش «لیلای بی‌مجنون» به نویسندگی محمد توسلیان، کارگردانی پیمان خازنی و تهیه‌کنندگی امیر اردستانی از 20 آبان در پردیس تئاتر شهرزاد روی صحنه رفته و تا امروز مورد استقبال مخاطبان قرار گرفته است.
«لیلای بی‌مجنون» روایتی نو از عشق لیلی و مجنون است که با ترکیب موسیقی، نمایش و ادبیات فارسی، تماشاگر را به عمق داستان می‌برد. پیمان خازنی با صحنه‌آرایی مینیمال و موسیقی زنده، تجربه‌ای احساسی و متفاوت را خلق کرده که پیوندی با ادبیات کلاسیک ایران برقرار می‌کند.
پیمان خازنی آهنگساز، نوازندهٔ تار، موسیقیدان ایرانی و کارگردان نمایش «لیلای بی مجنون» در گفتگو با پلاتوهنر، با اشاره به ایده روی صحنه آوردن نمایشی با موضوع «لیلی و مجنون» گفت: ایده این اجرا از دیرباز در ذهن من شکل گرفت، شاید از کودکی. در خانواده‌ای با فضای ادبی و هنری بزرگ شدم که این امر تأثیر زیادی در علاقه من به ادبیات و هنر داشته است.
او ادامه داد: ده سالی است که به صورت حرفه‌ای روی آثار عاشقانه کهن کار می‌کنم و «لیلای بی‌مجنون» تجربه چندین سال تجربه و پژوهش در این زمینه است. من از جهان موسیقی به تئاتر آمده‌ام. در واقع، این نمایش اقتباسی از چندین اجرای پیشین، با الهام از اشعار نظامی است که هر بار با چیدمانی جدید و زاویه دیدی متفاوت ارائه شده است.
این کارگردان با اشاره به پروسه تحقیقاتی که برای تولید این نمایش داشته، عنوان کرد: پروسه تحقیقاتی من را نمی‌توان به یک دوره‌ی زمانی خاص محدود کرد. از کودکی با ادبیات کلاسیک آشنا بودم و خواندن آثار نظامی همیشه برایم جذاب بوده است. اما به صورت حرفه‌ای، حدود یک دهه می‌شود که روی این موضوع تمرکز دارم.
خازنی با بیان چالش‌های روی صحنه آوردن یک کنسرت-نمایش گفت: یکی از چالش‌های اصلی، انتخاب اشعار و چیدمان آن‌ها به شکلی بود که یک داستان کامل و جذاب را روایت کند. همچنین، ترکیب عناصر مختلف مثل موسیقی، نورپردازی، رقص و بازیگری، به گونه‌ای که همگی در خدمت انتقال مفاهیم عاشقانه اشعار باشند، نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و تمرینات فشرده داشت. موسیقی این کار در واقع روایتگر داستان است و به نوعی نقشی کلیدی در نمایش دارد. به کمک این بخش، مخاطب به طور عمیق‌تر با مفاهیم عاشقانه‌ی اشعار نظامی درگیر می‌شود.
در دنیای امروز عشق کالای نایاب است
این موسیقیدان با اشاره به لزوم اجراهایی که به داستان‌های کهن می‌پردازد و از موسیقی زنده برخوردار هستند، گفت: به نظر من، در دنیای امروز، روابط عاطفی بسیار سطحی و زودگذر شده‌اند و عشق کالای نایاب است. در حالی که اشعار عاشقانه‌ی کهن، عمق و زیبایی روابط عاشقانه را به تصویر می‌کشند و این نیاز جامعه‌ی امروزی است. معتقدم که هنر می‌تواند در احیای این مفاهیم و تزریق عشق به جامعه نقش مهمی داشته باشد.
او ادامه داد: «لیلای بی‌مجنون» یک تلاش برای انتقال مفاهیم به مخاطب است. در این نمایش با استفاده از موسیقی، نورپردازی، رقص و بازیگری، سعی کرده‌ایم فضایی عاشقانه و احساسی را برای مخاطب خلق کنیم که او را به آرامش و تفکر درباره عشق و روابط انسانی دعوت کند.
خازنی در پایان سخنانش همچنین مورد پروسه تمرین و اجرای این اثر توضیح داد: تمرینات این اجرا حدود یک ماه به طور فشرده انجام شد. اما پشت این یک ماه تمرین، تجربه چند ساله من در اجرای آثار مشابه قرار دارد. تلاش ما بر این بوده که با وجود سادگی ظاهری اجرا، پیچیدگی و عمق مفاهیم اشعار عاشقانه نظامی به خوبی به مخاطب منتقل شود. ترکیب موسیقی، اشعار، نورپردازی، بازیگری، و کارگردانی به گونه‌ای طراحی شده که لحظاتی حماسی و غمگین را به نمایش بگذارد و در عین حال، سادگی و جذابیت بصری را نیز حفظ کند.
درمورد نمایش «لیلای بی‌مجنون» بیشتر بخوانید:
رونمایی از پوستر نمایش «لیلای بی‌مجنون» به کارگردانی پیمان خازنی
