به گزارش خبرنگار پلاتو هنر، سیاوش عبدی، کارشناس آهنگسازی و مهندس نقشه‌برداری است. این نوازنده، عضو پیوسته خانه موسیقی است و دف و تمبک را تدریس می‌کند. او تا به امروز مؤلف کتاب‌های «نانوشته‌های دف» در سه جلد (۱۳۸۹)، «دلشاد» (آموزش تمبک ۱۳۹۶)، «تصانیف قدیمی برای دف و تمبک»، «آموزش هندپن برای کودکان و مادران باردار»، «آهنگسازی و برگردان ترانه‌های والدورف برای کودکان»، «ترانه‌های سیاوش» بوده‌است.
سیاوش عبدی، آهنگساز و سرپرست گروه موسیقی «فروزان»، تاکنون آهنگسازی آلبوم‌های «مولانا جان»، «سایه جان»، «نیمه تمامی از تمام من» و تور کنسرت با اجرای گروه «فروزان» از سال ۸۶ تا ۹۸ در سراسر دنیا به سرپرستی سیاوش عبدی را انجام داده‌است.
این هنرمند در آلبوم‌های موسیقی «ناز جوانی» (مسعودنجفی)، «کجاست خانه باد» (پیمان خازنی، الهام پاوه نژاد)، «باید عشق» (محسن جلیلی، حسام الدین سراج)، موسیقی متن مستند «ایران» به کارگردانی حمید مجتهدی، «رقصان» (مسعودنجفی، غلامرضا رضایی پایور)، موسیقی فیلم «آن دو» به کارگردانی بهمن قبادی، آلبوم دونوازی تنبور و دف «هونواک» با همکاری فرید الهامی، «هیچ نگفت» با دکلمه استاد فرشید باقریان، «عطاریه» با آواز رامین بحیرایی، آلبوم «مثنوی» با آواز رامین بحیرایی، آلبوم «انسان» و «تارنوش» به آهنگسازی بهنام جهانبیگلو، مجموعه تلویزیونی »رنگین‌کمان»، مجموعه تلویزیونی «قصه‌های نبات» (نوروز ۱۴۰۳) و آلبوم‌های «کاسیت‌ها» و «سرچوپیم به آهنگسازی امید بهروزیان به عنوان نوازنده حضور داشته است.
او از 5 سالگی ساز تنبک را می‌نوازد و از دوره نوجوانی اجراهای صحنه‌ای خود را آغاز کرده است. به گفته سیاوش عبدی، او بیشتر قصد داشت از رشته‌هایی به جز موسیقی کسب درآمد داشته باشد تا بتواند با خیالی آسوده به موسیقی بپردازد اما در نهایت هم سایر رشته‌ها را رها کرده و به فضای موسیقی باز می‌گردد.
این نوازنده از تجربه کتاب «نانوشته‌های دف» گفت: زمانی‌که برای همکاری با ارکستر ملی آلمان به این کشور سفر کرده بودم با اتفاقی جالب روبه‌رو شدم. 14 نفر از نوازنده‌های این ارکستر با همکاری یکدیگر، یک کتاب 30 صفحه‌ای نوشته‌بودند و این اتفاق برای من عجیب بود.
«نانوشته‌های دف»؛ کتابی درباره شیوه جدید دف‌نوازی
او توضیح داد: پس از بازگشتم به ایران، قصد داشتم به صورت گروهی چنین اتفاقی را رقم بزنم اما ایده‌ام مورد استقبال قرار نگرفت. مدتی بعد، دست‌نوشته‌هایم را به شاگردانم تدریس کردم. زمانی‌که قصد داشتم این محتوا را به چاپ برسانم، با نام این کتاب به دلیل تنوع کتاب‌های دف، موافقت نشد. با وجود همه این مسائل، این کتاب به خوبی فروش رفت. کتاب «نانوشته‌های دف» جز اولین کتاب‌هایی است که به شیوه جدید دف‌نوازی می‌پردازد.
عبدی مطرح کرد: در کتاب «نانوشته‌های دف» به این خاطرکه نسبت به دیگر دف‌نوازان، محاسبات بیشتری بلد بودم، به جزییات به شکل متفاوتی نگاه کرده‌ام. این کتاب تنها به سبک نوازندگی نمی‌پردازد. من نت را به خوبی می‌شناختم و یکی از نقطه ضعف‌های دف‌نوازان نُت و ندانستن نُت برای دف‌نوازی است، به دلیل اینکه به صورت کلی، دف ساز محدودی است. برای اولین بار، چند خط نت برای دف نوشتم و همیشه سعی داشتم سبک خودم را ارائه دهم. در دف‌نوازی تماس دستانم کوبنده نیست و در این کتاب در تلاش بودم به ضربه‌هایی که به‌هنگام نوازندگی میزنم و خط نتی که استفاده می‌کنم، بپردازم.
کپی نمی‌نویسم و کتاب‌هایم به خودم تعلق دارند
او تاکید کرد: معمولا عادت دارم هر مطلبی به ذهنم برسد، ثبت می‌کنم تا بتوانم آن را گسترش دهم. دوست دارم چیزی را خلق کنم که انحصارا به خودم تعلق داشته باشد و کپی نباشد. پیش از نوشتن «نانوشته‌های دف»، تمام کتاب‌هایی که درمورد دف‌نوازی در بازار بود را خواندم و تمرین کردم تا کتابم محتوای تکراری نداشته باشد. حتی نام تمام کتاب‌هایی که به این کتاب برتری داشته‌اند را در ابتدای کتاب ذکر کردم.
به سنت‌شکنی اعتقادی ندارم
عبدی در پاسخ به اینکه در نوشتن سبک دف‌نوازی سنت‌شکنی کرده‌است یا خیر، گفت: اصولا به سنت‌شکنی باور ندارم. به وضوح مشخص است که نسل جدید همیشه نسبت به نسل‌های پیشین بهتر عمل می‌کند.
در آموزش موسیقی نباید سلیقه اعمال شود
این نوازنده در پایان بیان کرد: من معمولا از طبیعت و سوژه‌های اجتماعی برای آثار موسیقی‌ام الهام می‌گیرم اما برای نوشتن کتاب آموزشی که حتی تعداد خط‌ها و تیتر و حاشیه حائز اهمیت است، یک سری پیش‌فرض در نظر گرفتم. در نوشتن کتاب آموزشی نباید سلیقه اعمال شود.
سمیرا اسدیان
بیشتر بخوانید:
گروه موسیقی «تارنوش»؛ تجربه پرانرژی‌ترین موسیقی تلفیقی ایرانی
