به گزارش پلاتو هنر، نمایشگاه انفرادی شایان شعبان به نام «من‌های تنها» از 14 تا 25 مهرماه در گالری ثالث در معرض تماشا قرار داشت.
شعبان در گفتگو با پلاتو هنر عنوان کرد: من خیلی تاریخ دوست دارم و کتاب‌های تاریخی زیادی می‌خوانم. در نتیجه عمده سوژه‌هایی که در این نمایشگاه کار کردم نیز شخصیت‌های تاریخی و فرهنگی – هنری مورد علاقه من بودند.
او ادامه داد: برخی از این شخصیت‌ها تاریخی و اسطوره‌ای بودند و قاعدتا درباره آنها مطالعه کردم. با برخی از این شخصیت‌ها نیز در ارتباط بودم و از دوستانم هستند.
این هنرمند نقاش درباره انتخاب نام نمایشگاه توضیح داد: اینگونه فکر کردم که هرکدام از این افراد علی رغم اینکه در کار و تخصص خودشان موفق هستند، شاید در نهایت همه‌شان تنها هستند چون انسان به ذات تنهاست. عنوان نمایشگاه از این قضیه نشات گرفت.
شعبان درباره تکنیک آثارش گفت: همه این آثار با ترکیب مواد روی مقوا هستند. در این آثار از 2 -3 مدل پاستل روغنی، آبرنگ، اکولین، ماژیک روغنی، ماژیک الکلی و… استفاده شده است.
این هنرمند در پایان درباره معنای رنگ در مجموعه آثارش توضیح داد: رنگ در هر اثر دارای بار معنایی و احساسی خاصی است نه که مثلا رنگ آبی در کل مجموعه یک معنای خاص داشته باشد.
انسان معاصر و دغدغه تنهایی
در متن استیتمنت این نمایشگاه که به قلم کیانوش معتقدی آمده است: «برای شایان، نقاشی به مثابه گشودن دریچه‌ایست تازه به هزارتوی ذهن مخاطب و به چالش کشیدن قدیمی‌ترین نگرانی ما یعنی «تنهایی». نقاش در این مجموعه به شکلی نمادین به سراغ سوژه‌ای تاریخی و نمایش بخشی از خاطره جمعی‌مان از چهره‌های آشنا (از شخصیت‌های تاریخی و قهرمانان ملی) رفته. تلاش او در اینجا شناخت و شکل‌دادن به معنای خویشتن و نمایش دغدغه مهم انسان معاصر با تکیه بر اصول زیبایی‌شناسی جهان معاصر است.
نقاشی‌های این مجموعه با بیانی اکسپرسیو در پی خوانشی نو از روایتی تاریخ‌مند از روزگاری سپری شده و مبتنی بر گزاره‌هایی آشناست که با بیانی صریح و خلاصه شده در مقابل ما معنا می‌یابند. در این میان ترکیب‌بندی و رنگ‌آمیزی‌های ساده پرتره‌ها، در کنار اجرای آزاد و رها و سرعت‌عمل نقاش در ایجاد موقعیتی بدیهه‌نگارانه، قابل توجه است.
شایان با انواع مواد نقاشی می‌کند از پاستل و آبرنگ گرفته تا رنگ اکرولیک و همواره انسان مضمون اصلی کارهایش است. رویکرد او در نمایش تنها با تاکید بیشتر بر خاطره آنها در ذهن ما شکل می گیرد و با رنگ‌های درخشان و اغراق‌آمیز درهم می‌آمیزد و کمتر توجه به ساختار معمول خط و فرم در پرتره‌نگاری دارد. به همین جهت می‌توان شایان شعبان را نقاش جوانِ پیکره‌های بومی با رویکردی واقع‌گرایانه – اجتماعی به حساب آورد.»
