در پلاتو هنر تلاش خواهیم کرد تا به جوانب و حوزه‌های مختلف فعال در سینما بپردازیم. یکی از حوزه‌های مهم و تاثیرگذار سینما، مستند است. در این مطلب به معرفی مستند «خط باریک قرمز» به کارگردانی فرزاد خوشدست خواهیم پرداخت.
معرفی مستند «خط باریک قرمز»
«خط باریک قرمز» سایکودرامی ۹۰ دقیقه‌ای است که مهرماه ۹۶ شروع شد و اواسط بهمن همان سال به اتمام رسید. این مستند درباره یک گروه نوجوان بزهکار است که در کانون اصلاح و تربیت از بین ۱۷۰ مجرم انتخاب می‌شوند و آنها با کمک چند مربی نمایشی آموزش داده می‌شوند و به تدریج از طریق تمرین‌های نمایشی ناگفته‌های زندگی خود را بیان می‌کنند و بعد تصمیم می‌گیرند نمایشنامه‌ای را روی صحنه ببرند و کارشان را در یک جشنواره مهم در خارج از زندان روی صحنه ببرند تا شاید از این طریق یک روز از زندان خارج شوند.
علاوه بر زندانیان کانون اصلاح و تربیت، توماج دانش بهزادی، فرهاد اصلانی، هنگامه قاضیانی، امیردژاکام، یاسرخاسب، آرش آبسالان و افشین هاشمی نیز در این مستند حضور دارند.
تهیه کنندگی این مستند سینمایی را نگار اسکندرفر و فرزاد خوشدست برعهده دارند و دری رضایی مجری طرح و مدیر تولید «خط باریک قرمز» است.
این مستند جوایز متعددی به دست آورده است که ازجمله آنها می توان به جایزه ویژه دبیر ششمین جشنواره تلویزیونی مستند، تندیس حافظ بهترین مستند اشاره کرد. این مستند داستانی در آخرین دوره جشنواره جهانی فیلم فجر برنده جایزه نت‌پک (شبکه توسعه سینمای آسیا اقیانوسیه) شد و نماینده سینمای مستند ایران در آخرین دوره جوایز آسیا پاسیفیک بود. «خط باریک قرمز» همچنین برنده چهار جایزه از جشنواره «سینماحقیقت» و فیلم منتخب جشنواره پوسان و… نیز است.
عوامل این فیلم عبارتند از نویسنده، پژوهشگر و کارگردان: فرزاد خوشدست، مدیر فیلمبرداری: مرتضی پورصمدی با همکاری فرزین خسروشاهی، تدوین: آرش زاهدی اصل، صدابردار: محمود کاشانی، صداگذاران: بهروز شهامت، شاهین خاکپور، موسیقی: صبا ندایی، طراح صحنه و دکور: محمدرضا موحدی، طراح لباس: دُری رضایی، طراح گریم: محمدرضا عباسی، اتالوناژ: کامران سحرخیز، فربد جلالی، تروکاژ: احمد رضایی راد، نازنین رفاهی، عکاس: ارسلان امانتی، دستیارکارگردان و برنامه ریز: محسن بنی هاشمی.
فرزاد خوشدست درباره ایده ساخت این فیلم توضیح داد: «خط باریک قرمز» زمانی که در قرچک ورامین مشغول ساخت «زنی که نام ندارد» بودم که فیلمی موفقیت آمیز هم بود در ذهن من شکل گرفت. در زندان زنان، زنی بود که از سیزده سالگی به زندان افتاده بود و به دلیل اختلالات روانی خشونت زیادی داشت. در روزهای آخر کار نزد من آمد و گفت ای کاش شما همچنان کار داشته باشید و من بتوانم جلوی دوربین شما بیایم چون با این کار حالم خوب می‌شود و دیگر نیازی به قرص خوردن ندارم. وقتی با مرحوم عباس کیارستمی که در آن کار مشاور من بودند، درباره این اتفاق صحبت کردم خیلی برایشان جالب بود و گفتند می‌توانی این کار را ادامه بدهی و به جایی برسی که دیگر دیوار زندان تنگ نباشد. تصمیم گرفتم به کانون بروم و سایکودرامی را برای زندانیان انجام بدهم و به این نتیجه رسیدم که درام تا چه اندازه می‌تواند به درمان اختلالات و… کمک کند.
وی با اشاره به انتخاب اسم فیلم توسط بچه‌های مجرم بیان کرد: ما خط چین‌های زرد رنگی داخل صحنه گذاشته بودیم، درست مثل خط چین‌هایی که در صحنه وقوع جرم وجود دارد و بچه‌ها داخل آن جلوی دوربین قرار می‌گرفتند. وقتی راش‌های ضبط شده را می‌دیدم یکی از همین بچه‌ها گفت «برم پشت خط باریک قرمز بایستم!» و آنقدر این جمله برایم جالب بود که اسم فیلم را عوض کردم. همچنین در بین دیالوگ‌های فیلم هم جمله‌ای وجود دارد که می‌گوید: «فرق من و شما یه خطِ، خط باریک قرمز…»
کارگردان «زنی که نام ندارد» درباره انتخاب بازیگران نیز اظهار کرد: در حقیقت ما دانشگاهی درست کردیم که بچه‌ها در این پنج ماه بتوانند از آن استفاده کنند و به همین منظور از این بازیگران که هر یک در زمینه خود متخصص هستند، استفاده کردیم. پیشنهادی که «خط باریک قرمز» می‌دهد، تاسیس مدرسه سایکودرام است که حضورش به شدت واجب است. دراین باره با اجرای نمایش های خصوصی، جلسات زیادی با مسئولان مربوطه داشتیم که امیدوارم در نهایت مدرسه سایکودرام شکل بگیرد.
بیشتر بخوانید:
