فواد سمیعی: ترانه باید بیانگر احساس باشد

به گزارش پلاتو هنر، فواد سمیعی آهنگساز و نوازنده تار و همچنین نوازنده سینما و تلویزیون، متولد سال 1368 در تهران است. او در آثار تلویزیونی همچون سریال «جلال»، «جلال 2»، «بعد از آزادی» و «کتونی زرنگی» به عنوان آهنگساز فعالیت داشته است. از مهم‌ترین آثار فواد سمیعی به عنوان نوازنده می‌توان به فعالیت در فیلم «شیار ۱۴۳» به کارگردانی نرگس آبیار در سال 1392 اشاره کرد.

این هنرمند در گفتگو با پلاتو هنر درباره فعالیت‌های اخیر خود توضیح داد: من مدت ها است که در حوزه صدابرداری فعالیت می‌کنم. چند وقتی است که فعالیت سینمایی نداشته‌ و در فیلم و سریالی به عنوان آهنگساز حضور نداشته‌ام.

این هنرمند ادامه داد: ساز تخصصی من تار است. البته سازهای دیگری مانند عود، سه‌تار، پیانو و سازهای کوبه ای هم می‌نوازم.

اولویت با کسانی است که یک شبه معروف می‌شوند

او برای علاقه‌مندان به موسیقی بیان کرد: در حال حاضر فضای مجازی آنقدر عجیب شده که حق انتخاب برای کسانی که می‌خواهند موسیقی را شروع کنند و سن کمی دارند، محدود شده است. مخاطب دقیقا نمی‌داند چه چیزی می‌خواهد. چون  یکسری تصاویر و ویدئوهای کوتاه و بی محتوا داخل فضای مجازی منتشر می شود. در این راستا افرادی یک شبه به هنرمند تبدیل می‌شوند که این قضیه برای خواننده محتوای فضای مجازی گمراه کننده است. در حال حاضر به نظر می‌رسد اولویت با کسانی است که با این مطالب بی محتوا یک شبه معروف می‌شوند.

او افزود: علاقه‌مندان به موسیقی ترجیحا باید در وهله اول شنونده خوبی باشند و علاقه خود را کشف کنند. در ادامه باید از کسانی که تجربه بیشتری دارند تحقیق و پرس و جو کنند و سپس آموزش ببینند.

این نوازنده در مورد رشته تحصیلی خود گفت: رشته مدیریت صنعتی را به صورت آکادمیک خوانده‌ام اما در کنارش به موازات، رشته موسیقی و ساز تار را حرفه ای ادامه دادم. همچنین کلاس آهنگسازی استاد کیاوش صاحب‌نسق را شرکت کرده ام. همراه با ساسان محبی و مسعود سخاوت‌دوست موسیقی فیلم کار کرده‌ام. ساز تار را با آقای قمصری شروع کرده‌ام که البته ساز کوبه ای را پیش تر از اینکه تار را شروع کنم کار می‌کردم.

نگاه مختصری به ساز تار

فواد سمیعی در مورد ساز تار توضیح داد: «تار» یک ساز زهی ایرانی ست که با مضراب نواخته می‌شود. این ساز از سیم، چوب و پوست تشکیل شده است. دسته این ساز گاهی از استخوان تشکیل شده است که در سبک های جدید معمولا از استخوان استفاده نمی کنند. کاسهٔ تار بیشتر از کنده کهنه چوب توت ساخته می‌شود که هرچه این چوب کهنه‌تر باشد به دلیل خشک بودن، تارها صدای بهتری ایجاد می کنند. پرده‌های این ساز از جنس روده گوسفند و دسته و پنجه معمولاً از چوب گردو تهیه می‌شوند. شکل کاسهٔ تار مانند دو دل به هم چسبیده و از پشت شبیه به انسان نشسته‌ای است.

او افزود: با وجود اینکه در سال های اخیر سبک های متفاوتی از این ساز دیده‌ایم ولی از نگاه من این ساز پیشرفت چندانی نداشته است.

پشت صحنه را ترجیح می‌دهم

این هنرمند تصریح کرد: در این سال ها ترجیحم بر این بوده است که به صورت شخصی کار کنم. کار تولیدی بیشتر انجام داده‌ام. به محیط اجرا علاقه چندانی ندارم و بیشتر پشت صحنه را ترجیح می‌دهم.

معیار ماندگاری یک ترانه، ملودی است

این هنرمند در پایان گفتگو درباره معیار ماندگاری ترانه مطرح کرد: معیار ماندگاری برای قطعات موسیقی در گذشته با معیار هایی که در حال حاضر وجود دارد قابل مقایسه نیست. اما اگر بخواهیم اصولی به این قضیه نگاه کنیم، نخستین اصل یک قطعه موسیقی، ملودی است. ترانه باید بیانگر احساس باشد تا بتوان با آن قطعه همذات پنداری کرد و عموم مردم حتی اگر سواد موسیقی ندارند، بتوانند آن قطعه را زمزمه کنند. در مرحله دوم هم دلیل ماندگاری یک ترانه روانشناسی موسیقی است که با استفاده از فرم و هارمونی به ماندگاری ملودی کمک می‌کند.

سمیرا اسدیان