به گزارش پلاتو هنر، کوروش شاهونه کارگردان و نویسنده تئاتر «هیدن» که این شب‌ها با این نمایش روی صحنه تماشاخانه تئاتر شهر است، پیش از این با نمایش‌های «مانستر»، «شرم و دغدغه»، «پلتیک» و… خود را به اهالی تئاتر معرفی کرده بود.

این گارگردان در گفتگو با پلاتو هنر با اشاره به نحوه نگارش نمایش «هیدن» گفت: کار ما بعد از نمایش «مانستر» که 120 شب روی صحنه بود و مورد تایید منتقدان و تماشاگران قرار گرفت، سخت شد. بعد از آن نمایش نسبت به کارهایی که روی صحنه می‌بریم، دچار وسواس شدیم و از این فضا که صرفا بخواهیم یک نمایش اجرا ببریم که فقط کار کرده باشیم، دور شدیم.

او ادامه داد: یک سال هیچ اجرایی نداشتیم و به خودمان استراحت دادیم. بعد از یک سال با کمک همسرم ریحانه رضی بازیگر خوب تئاتر و تلویزیون، شروع به نگارش نمایشنامه جدید کردیم و بعد از 6 ماه صحبت و جلسه‌های متعدد، به نمایش «هیدن» رسیدیم.

کارگردان نمایش «هیدن» تصریح کرد: یک شب ساعت چهار صبح ریحانه را از خواب بیدار و طرحم را برایش تعریف کردم. توضیح دادم که درام چگونه شکل می‌گیرد و ایده اجرایی من چیست. ریحانه با ظرافت و حساسیت یک سال و نیم، حتی زمان تمرین ویرایش را ادامه داد. اعتقاد دارم اگر لطف تماشاگران نبود این نمایش به عنوان پرفروش ترین و پرمخاطب ترین نمایش مردادماه نمی‌شد.

«هیدن» مورد استقبال تماشاگران و منتقدان قرار گرفت

شاهونه با اشاره به نقش ریحانه رضی، در اجرایی شدن ایده‌ای که ساعت چهار صبح به ذهن این کارگردان خطور کرده است، عنوان کرد: ریحانه از روز اول با دلسوزی، وسواس، دقت و با پژوهش برای پرداختن به قصه، کانسپت و حتی طراحی نمایش، دوش به دوش من آمد و این بستر فراهم شد تا این کار را کارگردانی کنم و ژانری جدید و تئاتر چند رسانه‌ای روی صحنه ببرم. خوشبختانه با نمایش «هیدن» مورد استقبال تماشاگران و منتقدین قرار گرفتیم.

تمرین زیاد، ایرادات بازی و عیب‌های کارگردانی را نشان می‌دهد

شاهونه درمورد تمرین‌های مداوم گروه «هیدن» تصریح کرد: ما روزی هشت ساعت تمرین می‌کردیم. تئاتر با تمرین کامل می‌شود. بعضی‌ها معتقدند که تئاتر بعد از اجرا کامل می‌شود، اما به نظر من، یک گروه تئاتری همان چیزی است که در تمرین نشان می‌دهد. در تمرین جای آزمون و خطا و فرصت‌های مجدد هست. تمرین زیاد ایرادات بازی و حتی عیب‌های کارگردانی را هم نشان می‌دهد.

ترجیحم این است، که به دغدغه جامعه امروز بپردازم

کارگردان نمایش «هیدن» با اشاره به اهمیت روی صحنه رفتن تئاتر با موضوع معضلات جامعه گفت: برای من قابل ستایش است که یک نمایشنامه نویس در زمان خودش با معضلات جامعه خودش، تئاتر خلق کرده و روی صحنه برده است. خیلی از نمایشنامه‌هایی که این روزها دائما تکرار می‌شوند بدون نگاه جهان بینی، اندیشه و ایدئولوژی کارگردان و نویسنده روی صحنه می‌روند. ترجیحم این است که به دغدغه جامعه امروز بپردازم. به نظرم، دغدغه امروز جامعه تا هر زمان دیگری خانواده است.

انسان تحت شعاع فضای مجازی زندگی می‌کند

شاهونه با اشاره به موضوع نمایش «هیدن» تصریح کرد: چه چیز مهمتر از این است که یک کارگردان به هویت انسان بپردازد، واقعا چه چیزی پیچیده‌تر از انسان در جهان وجود دارد؟ همه چیز به زیرمجموعه این مبحث باز می‌گردد و ما باید به یاد داشته باشیم که در قرنی زندگی می‌کنیم که انسان تحت شعاع فضای مجازی زندگی می‌کند. به قول ایلان ماسک، فضای مجازی در زندگی ما می‌تواند مانند یک بمب اتم عمل کند. انسان‌ها به واسطه یک گسل عمیق به نام جهان مجازی و جهان حقیقی، به صورت همزمان در دو دنیای متفاوت زیست می‌کنند. این دو قطبی انسان مدرن را به سمت افسردگی و انزوا می‌برد.

صدا عنصر مهمی در نمایش «هیدن» است

شاهونه ضمن تقدیر از عوامل نمایش «هیدن» گفت: بازیگران این نمایش قابل ستایش هستند. تک تک عوامل دلسوزانه کار می‌کردند. از روز اول نمایش، آهنگساز ما پا به پای گروه در تمرین‌ها و در روند شکل گرفتن کار حضور داشت، زیرا صدا عنصر مهمی در این نمایش محسوب می‌شود.

شرایط اجتماعی و وضعیت مالی مردم را مدنظر داشتم

این کارگردان با اشاره به اهمیت احترام گذاشتن به مخاطبان تئاتر عنوان کرد: تبلیغات برای حضور تماشاگر الزامی ندارد. من توصیه می‌کنم از روزی که کارگردان یا نویسنده نگارش یک متن را شروع می‌کنند انقدر نگاه باز به جامعه داشته باشند، که سلایق تماشاگران را هم در نظر بگیرند. در نهایت مخاطب باید از پنجره نگاه من به آن چشم اندازی که مد نظر من بوده نگاه کند. فکر می‌کنم ما برای مخاطب باید ارزش قائل شویم. در تمامی هزینه‌هایی که برای این نمایش انجام دادم هرگز کم کاری نکردم، اما برای بلیت کمترین قیمت ممکن را در نظر گرفتم. زیرا شرایط اجتماعی و وضعیت مالی مردم را مد نظر داشتم.

نرگس ذکایی