به گزارش پلاتو هنر، نمایش «دروغ» به نویسندگی محمد ذوالنوریان و نیما ذاکر با کارگردانی محمد ذوالنوریان تا 2 دی ماه در تماشاخانه اهورا روی صحنه است.
محمد ذوالنوریان کارگردان این اثر با اشاره به موضوع نمایش «دروغ» گفت: «دروغ» به داستان مرد باغداری می‌پردازد که در سیسیل زندگی می‌کند و از دزدی‌هایی که از باغ سیب او می‌شود خسته شده است. روزی تصمیم می‌گیرد سیب‌ها را مسموم کند تا دزد را بگیرد اما از قضا دختر بچه‌ای که آنجا بازی می‌کرده سیب را می‌خورد و جانش را از دست می‌دهد. داستان از جایی شروع می‌شود که مرد دستگیر می‌شود و به خاطر دروغگویی فردی به نام «آنتونیو» جانش را از دست می‌دهد.
در دیالوگ‌های «دروغ» بحثی فلسفی وجود دارد
این کارگردان ادامه داد: من این نمایشنامه را به صورت مشترک با آقای نیما ذاکر نوشتم. در دیالوگ‌ها و مونولوگ‌های نمایش «دروغ» بحثی فلسفی وجود دارد که نشان می‌دهد زندگی راحت نیست و نباید به هر کسی اعتماد کرد. همچنین انسان اگر اشتباهی انجام می‌دهد باید اشتباهش را بپذیرد.
ذوالنوریان با اشاره به هدف اصلی نمایش «دروغ» عنوان کرد: هر نویسنده به موضوعی می‌پردازد که نشئت گرفته از درونش است. «دروغ» تجربه‌ای متفاوت از زیست خود من بوده است. درواقع شخصیت‌های خاکستری و سیاه در زندگی خود من هم نمود داشته‌اند. من برای این نمایش از زیست خودم وام گرفتم و دوست داشتم به بقیه گوشزد کنم که زود تصمیم نگیرند و سعی کنند خودشان را در موقعیت‌های مختلف بگذارند و بعد تصمیم بگیرند. هدفم این بود که مخاطبم بعد از کار با اثر ما احساس همزادپنداری کند.
او ادامه داد: قصه روایی ما رئال و واقعی است. انسان همیشه با دروغ و فریب همراه است، بنابراین جغرافیای نمایش مهم نیست.
«دروغ» نمایشی رئال با تصویرهای سورئال است
این کارگردان با اشاره به نحوه تاثیرگذاری بیشتر نمایش‌های رئال بر مخاطب تصریح کرد: به نظر من یک کارگردان باید برای نمایشنامه تصویرسازی درست انجام دهد. «دروغ» نمایشی رئال است اما ساختار تصویرگری آن سورئال است. یعنی صحنه‌هایی که ما می‌بینیم در قالب یک داستان واقعی، کاملا فراواقعی هستند. در نمایش‌های رئال، نگاه کارگردان باید جامعه‌شناسانه باشد و بداند که در چه جغرافیایی و برای چه مخاطبی قرار است را نمایش روی صحنه ببرد. کارگردان باید سطح سلیقه مخاطب را بداند و نمایش را نسبت به سطح سلیقه مخاطب یک پله بالا ببرد.
خلاقیت بعضی آثار دم‌دستی است
او خاطر نشان کرد: نمایش اسمش با خودش است. قرار نیست در تئاتر قطعه‌ای از زندگی اشخاص در یک جغرافیای خاص را روی صحنه ببریم. تبحر کارگردان برای به بهترین شکل نشان دادن صحنه‌ها با کمک ابزاری که در اختیار دارد، همان صاحب سبک بودن کارگردان را نشان می‌دهد. واقعیت این است، تئاترهایی که در تهران روی صحنه می‌روند بسیار زیادند اما در یک سری از کارها خلاقیت به شدت پایین و دم دستی هستند.
نبود تهیه‌کننده و کمبود مالی مهمترین دغدغه ماست
ذوالنوریان با اشاره به مهمترین دغدغه کارگردانان جوان در تئاتر، گفت: به نظر من نبود تهیه‌کننده و کمبود مالی مهمترین مسئله‌ای است که در تئاتر با آن رو‌به‌رو ایم. اگر تهیه کننده‌ای در کنار ما باشد که بحث مالی را در اختیار بگیرد اتفاقات مثبتی رقم می‌خورد.
او ادامه داد: ما حتی زمان نوشتن هم به مسائل مالی فکر می‌کنیم. من سال 93 این نمایشنامه را نوشتم اما امسال با سختی توانستم هزینه‌های کار را تامین کنم و نمایش را روی صحنه ببرم. استقبال مخاطبین بهترین اتفاق برای ما محسوب می‌شود. اگر من مخاطب نداشته باشم به خاطر چه کسی کار را روی صحنه خواهم برد.
تمام عوامل رفاقتی کار کردند
این کارگردان تاکید کرد: من تمام تلاشم را کردم که از هر آموخته‌ای که داشتم به بهترین شکل استفاده کنم. ما برای روی صحنه بردن این نمایش واقعا اذیت شدیم و با اینکه بازیگران نمایش چند بار عوض شدند اما تمام عوامل از جان و دل کار کردند. تمام بچه‌ها رفاقتی با من کار کردند و چشم داشت مالی نداشتند. در تئاتر تهران 80 درصد نمایش‌ها رفاقتی هستند و عملا بازیگر دستمزد نمی‌گیرد. درواقع تئاتر درآمدی ندارد که به عنوان شغل به آن نگاه کرد.
بازیگری برای من نمک هنر است
ذوالنوریان با اشاره به اولین تجربه کار کارگردانی خود گفت: بازیگری برای من نمک هنر است و واقعا از من جدا نشدنی‌ست. بیشتر تلاش من بر این است متونی را کار کنم که برای خودم باشد و با آن احساس همزادپنداری کنم. قطعا بعد از نمایش «دروغ» باز هم کارگردانی خواهم کرد و با کیفیت بهتر اتفاقات قشنگی رقم خواهم زد.
قابل ذکر است، در این نمایش نیما ذاکر، علی سیبی، حسن عبادی‌مهر، بهاره ترابی، محسن نادری، مهدی شریفی، کیمیا ناهیدی، ریحانه شیری و رضا آقاحسینی ایفای نقش می‌کنند.
نرگس ذکایی
