به گزارش پلاتو هنر، نمایش «خرده نان» به نویسندگی لویی کالافرت و کارگردانی کوروش سلیمانی، اثری است که با بهره‌گیری از سادگی روایت، عمیق‌ترین مفاهیم انسانی را به چالش می‌کشد. این نمایش که در فضایی مینیمال و صمیمی اجرا شده، به زندگی روزمره، تنهایی و پیوندهای انسانی می‌پردازد و مخاطب را به تفکر درباره جزئیات فراموش شده زندگی دعوت می‌کند.
درباره نمایشنامه‌نویس و متن
لویی کالافرت، نویسنده فرانسوی، با قلمی هنرمندانه، نمایشنامه «خرده نان» را به عنوان اثری نمایشی خلق کرده که با رویکردی شاعرانه و فلسفی به مسائل ساده زندگی روزمره می‌پردازد. او در این نمایشنامه، به جزئیاتی می‌پردازد که در زندگی معمولا نادیده گرفته می‌شوند، اما در عین حال حامل پیام‌هایی عمیق درباره عشق، مرگ و انسانیت هستند.
در نمایش «خرده نان»، دو شخصیت ساده‌زیست، از طریق گفتگوهای روزمره‌شان، فضایی را می‌سازند که در آن مضامین پیچیده‌ای همچون تنهایی، دوستی و ارزش لحظات زندگی به تصویر کشیده می‌شود. سادگی و روانی متن کالافرت، فضایی ایجاد کرده که هر مخاطبی می‌تواند خود را در آن پیدا کند و احساسات مشترک انسانی را تجربه کند. این ساده‌زیستی تا مرحله‌ای پیش می‌رود که دو کاراکتر باید تصمیمی مهم برای زندگی خود و دیگران بگیرند.
کارگردانی کوروش سلیمانی
کوروش سلیمانی، کارگردانی که همواره به دنبال ایجاد ارتباطی مستقیم و عاطفی با مخاطب بوده، در این اثر با وفاداری به متن کالافرت، توانسته جهان ساده اما پرجزئیات شخصیت‌ها را به خوبی به صحنه بیاورد. سلیمانی با بهره‌گیری از طراحی صحنه‌ای ساده و استفاده از جزئیات مینیمال، فضایی خلق کرده که تمرکز اصلی آن بر روی دیالوگ‌ها و بازیگری قرار دارد.
او در این اثر، به جای استفاده از جلوه‌های پیچیده بصری و با بهره‌گیری مستقیم از دکوری ساده و مینیمال که حس خانه را به مخاطب القا می‌کند، روی بیان حسی شخصیت‌ها تمرکز کرده است. این رویکرد، مخاطب را مجبور می‌کند تا به جای تکیه بر عوامل بیرونی، با درون شخصیت‌ها و مفاهیم نمایش ارتباط برقرار کند. سلیمانی در کارگردانی این اثر، تعادلی بی‌نقص بین نمایشنامه و اجرا ایجاد کرده و به متن کالافرت، وفاداری کامل نشان داده است.
بازیگری
نمایش «خرده نان» به دو بازیگر نیاز دارد که بتوانند با اجرای ظریف و درونی، حس زندگی روزمره را بازتاب دهند. در اجرای کوروش سلیمانی، این نقش‌ها با نقش‌آفرینی رضا بهبودی و آناهیتا اقبال‌نژاد، با دقت و عمق احساس قابل توجهی اجرا شده‌اند. بازیگران این نمایش توانسته‌اند با استفاده از حرکات محدود، بیان چهره و تن صدای متناسب، احساسات شخصیت‌ها را به طور کامل منتقل کنند.
تعاملی که میان بازیگران شکل می‌گیرد، حس نزدیکی و هم‌ذات‌پنداری عمیقی ایجاد می‌کند. این دو شخصیت، با بیان دغدغه‌های ساده و شخصی‌شان، حس مشترکی از انسانیت و نیاز به ارتباط را در مخاطب زنده می‌کنند.
طراحی صحنه و لباس
طراحی صحنه در نمایش «خرده نان»، کاملا ساده و بدون پیچیدگی است. صندلی‌هایی ساده و میزی کوچک، اصلی‌ترین اجزای صحنه هستند. این طراحی مینیمال، نشان‌دهنده زندگی روزمره شخصیت‌هاست و تمرکز مخاطب را از تزئینات ظاهری به عمق معنایی دیالوگ‌ها معطوف می‌کند.
لباس‌های شخصیت‌ها نیز با دقت انتخاب شده‌اند تا سادگی و واقع‌گرایی زندگی شخصیت‌ها را به نمایش بگذارند. این طراحی، تاکید بیشتری بر روی ارتباط انسانی و محتوای نمایش دارد و به دور از هرگونه اغراق یا نمایش‌گری ظاهری است.
پیام و مضمون نمایش
نمایش «خرده نان»، یادآوری‌ای از اهمیت لحظات کوچک و بی‌ادعای زندگی است. این اثر به ما نشان می‌دهد که در میان دغدغه‌های بزرگ و پرهیاهوی زندگی، آنچه انسان را زنده نگه می‌دارد، ارتباط‌های ساده و صمیمی میان او و دیگر انسان‌هاست.
شخصیت‌های نمایش، در گفتگوهایشان، دغدغه‌های عادی و روزمره‌ای را مطرح می‌کنند که در ظاهر بی‌اهمیت به نظر می‌رسند، اما در عمق خود، حامل پیام‌های عمیق فلسفی و انسانی‌اند.
انتهای گزارش / بیشتر بخوانید:
نگاهی نمایش «در انتظار آدولف» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی
