به گزارش پلاتو هنر، رضا کشاورز یکی از شناخته‌شده‌‌ترین هنرمندان شیوه مایم و کمدیا دلارته به شمار می‌رود که زیر نظر اساتیدی چون حمید سمندریان، مارکوس کوپرفربلوم، فرانسوا لوکوک، مارک پیرس و ماری نوئل لیــــسونــه دوره‌های آموزشــــی خود را گذرانـــــده اســت. او در نمایش‌های «کچلو»، «خط، نقطه، صفحه»، «ضحاک»، «آنتیگونه»، «سه‌خواهر»، «آرش» و … به عنوان کارگردان، بازیگر و طراح حرکت حضور داشته است.
او همچنین برگزارکننده ورکشاپ‌های بین‌المللی مایم در آلمان و ورکشاپ‌های متعددی در ایران بوده است.
رضا کشاورز این روزها نمایش «و دیگر سکوت» را به تهیه‌کنندگی امیرعلی زهره در خانه نمایش دا روی صحنه می‌برد.
این هنرمند درباره اجرای جدیدش توضیح داد: نمایش «و دیگر سکوت» قبل از عید روی صحنه رفت و با استقبال تماشاگران مواجه شد و ما تصمیم به تمدید این اجرا گرفتیم.
کشاورز اضافه کرد: این نمایش یک اجرای تلفیقی از نمایش بدون دیالوگ یا همان مایم، که زیرمجموعه تئاتر فیزیکال محسوب می‌شود، و مونولوگ است. داستان نمایش هم ترکیبی از 3 متن است که توسط راویانی روایت می‌شود که همان لاکی و پوتزو، شخصيت‌های اصلی نمایشنامه «در انتظار گودو» هستند و 3 متن دیگر به صورت بدون دیالوگ اجرا می‌شوند که شامل «فاوست»، «هملت» و «مکبث» است. در طول نمایش ما برخورد راویان داستان با شخصیت های اصلی این داستان‌ها را می‌بینیم.
کشاورز جایگاه تئاتر فیزیکال را امیدوارکننده دانست و گفت: حدود 25 سال پیش که من به صورت تخصصی نمایش بدون دیالوگ و مایم را شروع کردم کسی اعتقادی به این شیوه اجرایی نداشت ولی مشخص بود که آینده نمایش فیریکال نه تنها در ایران بلکه در جهان رو به پیشرفت خواهد بود. این جنس از نمایش جدای از حمایت دولتی و فرهنگی نیاز به حمایت مردمی دارد. حمایت مردمی زمانی به‌دست می‌آید که این شیوه اجرایی به مردم شناسانده شود و اجراهای خوبی در این سبک روی صحنه برود تا مردم با آن آشنا شوند. جایگاهی که الان تئاتر فیریکال دارد بهتر از گذشته است ولی می‌تواند بهتر و گسترده تر هم شود. یکی از راه‌های معرفی این شیوه اجرایی به مردم برگزاری جشنواره‌های مختلف در سبک فیزیکال است. 3 جشنواره در رشته پانتومیم در اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 برگزار شد که ادامه‌دار نبود و 2 سال هم هست که جشنواره زنجان به دبیری ساسان قجر برگزار می‌شود که باز هم مشخص نیست آیا ادامه پیدا خواهد کرد یا خیر. به‌هرحال ما محدودیت‌هایی در تئاتر فیزیکال داریم.
او همچنین درباره جوانانی که در این رشته فعالیت دارند توضیح داد: چند اجرا از هنرمندان جوان در شیوه تئاتر فیریکال دیدم که مشکلات اساسی دارند. به‌هرحال این سبک از اجرا در ایران آن‌طور که باید شناخته و کار نمی‌شود. ممکن است کسی شخصا راجع به شیوه‌ای مثل میرهولد یا مایم پژوهش کند اما نتوانسته که است آن را را آن‌طور که باید و شاید درک کند و تصورات خودش از این شیوه‌ها را اجرا می‌کند. البته این نوع اجرا تجربه خوبی محسوب می‌شود اما واقعیت این است که وقتی بر اساس سبک یا شیوه‌ای اجرا می‌رویم باید بیشتر راجع به آن مطالعه و درک داشته باشیم. یکی از راه‌های کسب این دانش برای جوانان، آمدن گروه‌های خارجی و حرفه‌ای به ایران است که مشخص است با چه نوع شیوه‌ای کار می‌کنند. به این صورت جوانان و علاقه‌مندان به تئاتر فیزیکال درک بهتری از سبک‌های مختلف آن پیدا خواهند کرد. درحال‌حاضر بیشتر این اجراها حالت سلیقه‌ای دارند که لازم است اما کافی نیست، چون ممکن است این سلیقه خارج از آن سبک موردنظر باشد و از این جهت فقر سوادی وجود دارد. اما باز می‌گویم که به نسبت گذشته شناخت این نوع نمایش‌ها بهتر شده است اما باز جای کار زیاد دارد.
کشاورز ادامه داد: یک‌سری از نمایش‌ها هم اجرا می‌شوند که کپی و تقلیدی از اجراهای خارجی هستند. همیشه مرحله پیشرفت در کاری از تقلید کردن شروع می‌شود ولی در مرحله بعد باید به تولید برسند. اجراهایی روی صحنه می‌رود که عام مردم مشابه خارجی آن را ندیده‌اند و گروه نمایشی از روی فیلم‌هایی که دیده‌اند، آن اجرا را تقلید می‌کنند و روی صحنه می‌برند، بدون این‌که خلاقیتی را وارد نمایش کنند یا حداقل شیوه آن نمایش را به درستی درک کنند و با توجه به آن نمایش جدیدی را خلق کنند. وقتی دسترسی به گروه‌های خارجی نیست گروه‌های نمایشی هم مجبور هستند که این کارهای کپی شده را اجرا کنند. البته من منظورم اجرای «و دیگر سکوت» نیست چون اجرای ما کاملا یک نمایش تولیدی است.
در این نمایش احمد ساعتچیان، شیوا بهارلویی، سارا حاتمی، روشا حمزه‌پور، آمور زرکریان، امیرعلی زهره، فرشته ساری، آزاده سرابی، نوازش سعیدی، فرهاد شیرزاده، محمدرضا عسکری، مبینا فرهمندآریا، محراب نورالدینی، نیوشا نیک‌بخش و محدثه هوشیار به ایفای نقش می‌پردازند.
بازیگران نمایش «و دیگر سکوت» به‌غیر از احمد ساعتچیان که از بازیگران و مدرسان باتجربه تئاتر محسوب می‌شود، همگی هنرجوهای موسسه هنری سمندریان و هستند و این اجرا به نوعی ترکیبی از کارهای پایان دوره این هنرجویان است.
نمایش «و دیگر سکوت» اولین تئاتر رضا کشاورز پس از حدود 7 سال دوری از صحنه تئاتر به حساب می‌آید. او در آخر درباره این غیبت طولانی از تئاتر گفت: وقتی فضا آماده و مهیا باشد کار خواهم کرد. به‌هرحال برای اجرای نمایش فیزیکال محدودیت‌هایی وجود دارد. برای همین بعضی اوقات شرایط مهیا نیست و ترجیح می‌دهم که اجرا نروم. اما همیشه دوست دارم که کار کنم و اجراهای خوبی را روی صحنه ببرم. خیلی علاقه دارم که که با همین گروه کارهای دیگری را در آینده اجرا کنیم و امیدوارم دیگر غیبت طولانی از صحنه تئاتر نداشته باشم.
دیگر عوامل این نمایش عبارتند از مجری طرح: کاوه سمندریان، موسیقی: علیرضا شفقی‌نژاد، مدیر تولید: شیوا حضرتی، دستیار اول کارگردان: سحر عابدین‌پور، دستیار دوم کارگردان و منشی صحنه: مریم سعیدی، طراح صحنه: حنا جشنوند، مدیر صحنه: طناز دهقانی‌مقدم، پیانو: علیرضا شفقی‌نژاد، ویولن: بهار فلسفی، ویلنسل: آنکیدودارش، کرال: گروه کُر فیلارمونیک (ایران)، شادنوش شمشادی و بردیا یوسفی، ضبط موسیقی: استودیو صبا و کاوه عابدین، مدیر تبلیغات و روابط‌عمومی: شیوا حضرتی، طراح پوستر و بروشور: صابر انجم‌شعاع، عکاسی، فیلمبرداری و ساخت تیزر: امید مهدوی و مانی حمیدی‌شاد، انتخاب موسیقی: سارا حاتمی، دوخت لباس: امیر سندانی
نمایش «و دیگر سکوت» دور دوم اجراهای خود را از 30 اردیبهشت آغاز می‌کند و تا 18 خرداد ساعت 21 در سالن شماره یک خانه هنر دا ادامه خواهد داد.
عکاس: رضا معطریان
