مهدی آذرپندار دبیر چهلمین جشنواره بینالمللی فیلم کوتاه تهران در حاشیه برگزاری اولین روز از این جشنواره در گفتگو با پلاتو هنر درباره توجه ویژه به فیلمسازهای شهرستانی و جشنواره منطقهای گفت: سالهاست که فیلمهای برگزیده جشنوارههای منطقهای به صورت مستقیم به جشنواره راه پیدا میکردهاند. چیزی نبوده که ما تغییری در آن ایجاد کنیم و پنج فیلم برگزیده به جشنواره راه پیدا میکردند، منتهی ما داریم این جشنوارهها را به صورت منظم برگزار میکنیم و وقتی پانزده فیلم به طور مستقیم به جشنواره راه پیدا میکند، بیشتر به چشم میآید.
وی ادامه داد: نکته دوم اینکه جشنواره منطقهای جای بسیار خوبی است تا ما خود فیلمسازها را ببینیم. خیلی وقتها فیلمها را دیدهایم اما این فرصت بسیار مغتنمی است تا خود فیلمسازها را هم ببینیم و با حال و هوای آنها آشنا شویم. در کنار این اتفاق ما پیچینگهایی را برگزار میکنیم تا در همانجا و بدون واسطه از بین فیلمسازهای 10 استانی که حضور دارند، کار تصویب کنیم ولی ممکن است دفاتر شهرستانی ما یکی دو بار در سال پیچینگ برگزار کنند و اگر خیلی زیاد شود هم به سه یا چهار میرسد، درنتیجه در یک جایی مانند یاسوج وقتی فیلمسازهایی از جاهای مختلفی میآیند، ممکن است پیچینگ آنها چند ماه بعد برگزار شود ولی در اینجا این فرصت مهیا است تا در همانجا داوران ما بیایند و کارها بررسی و تصویب شوند و بعد هم در تهران ساز و کار قراردادی آنها انجام میشود.
آذرپندار در بخش دیگری از صحبتهای خود اضافه کرد: در پاسخ به اینکه ما چرا پیچینگ خود را به شهرستانها بردیم؟ باید بگویم برای اینکه فکر میکنیم دیدن فیلمساز و انگیزههای او و حال و هوایی که دارد و همچنین شناخت و احاطه خود نسبت به موضوعی که میخواهد بسازد، بسیار موثر است. اینطور نیست که ما متن بخوانیم و فیلمنامه تصویب کنیم. ما در انجمن مدتها است که پیچینگ داریم یعنی خود فیلمساز را میبینیم و متنش را میخوانیم و بعد تصمیم میگیریم که از او حمایت کنیم یا نه. گاهی فیلمسازی داشتیم که متنش خوب بوده ولی تحلیل فیلمساز از متن خودش غلط است یا بالعکس و متن گیرهایی دارد ولی فیلمساز انقدر خوب توضیح داده است که الکن بودن متن را هم جبران کرده است، بنابراین ما در جشنواره منطقهای این فرصت را داریم که مستقیم با فیلمسازها ارتباط داشته باشیم که پیچینگ و ورکشاپ هم جزو فرصت های ما هستند.
آذرپندار در بخش دیگری از صحبتهای خود مطرح کرد: صحبتهای من و معاونان با فیلمسازها یکی دیگر از اتفاقات خوبی است که به این ترتیب ما در جریان مسائل قرار میگیریم. در کنار این مساله که جشنوارههای منطقهای بسیار انگیزه ساز هستند و گاهی اوقات این فیلمسازها چون فیلمشان یک نیست و در جشنواره فیلم کوتاه تهران نمیآید از رقابت محروم میشوند ولی فیلمشان نیمه حرفهای است و به جشنواره فیلم کوتاه میآیند، رقابت میکنند و شور و حال و جذابیت برای آنها دارد و جایزهایست که اگر آن را بگیرند به فیلم کوتاه تهران راه پیدا میکنند. شما میتوانید با آن پانزده نفر صحبت کنید و ببینید چه حس و حالی دارند. گاهی بعضی از این افراد چند سال پشت در جشنواره ماندهاند و برای آنها شانس مجدد است. بنابراین چرا فیلمساز استقبال نکند.
دبیر چهلمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران درباره بخش های جنبی حاضر در این دوره از جشنواره توضیح داد: این را بگویم که اصلا چرا ما بخش جنبی زیادی داریم؛ ما با سرریز جشنواره فیلم کوتاه تهران میتوانیم سه الی چهار جشنواره برگزار کنیم. بنابراین چرا فضا را مهیا نکنیم حالا که ما میخواهیم سخت بگیریم و بخش اصلیمان فیلمهای درجه یک باشند، به هرحال داوری سلیقه ای است و ما وقتی بخش جنبی میگذاریم خودمان را در معرض این چیزها هم قرار میدهیم که یک نفر برود و آنها را ببیند و بگوید فیلم خارج از جشنواره، بهتر از فیلم های منتخب است. قبول داریم ممکن است سلیقه دخیل باشد و شاید یک جاهایی هم ما اشتباه کردیم و یک جاهایی هم فیلمساز اشتباه میکند و شیفته اثر خودش میشود و تحلیل اشتباهی دارد اما نکته مهم این است که چرا فضا را برای رقابت اینها ایجاد نکنیم؟ به ویژه اینکه چندتا از این بخشها را هم رقابتی کردیم یعنی یک نهادهایی را هم پای کار آوردیم مانند خانه کتاب به بهانه اقتباس، بنیاد پانزده خرداد به بهانه موضوع فرزندآوری و مثلا در بحث فیلم اولیها هم کمی فضای پیچینگ را داریم.
او ادامه داد: در فضای فیلم اولیها اصرار داشتیم که این بخش رقابتی نباشد. هیات انتخاب ما نمی تواند به این موضوعات توجه کند و اصلا شناخت ندارد. هزار فیلمساز فیلم فرستادند ولی ما که میدانیم، این موضوع برایمان مهم میشود که آقا این فیلماولی بوده و فیلمش در 150 تای اول آمده است و ما یک فضایی برای آن فراهم کنیم و اگر خودشان هم مایل باشند یک باکسی به اسم «استعدادهای نو» داشته باشیم که این اتفاق محقق شد. که مثلا دو تا از فیلمهای استعداد نو پارسال در جشنواره فیلم کوتاه هستند چون به جشنواره منطقهای رفتند. امسال هم ممکن است بعضی از این فیلمها که در این بخش حضور دارند دوباره سال بعد در جشنواره منطقهای شرکت کنند و به بخش اصلی جشنواره فیلم کوتاه بیایند. البته ممکن است آنجا با فیلمهای جدیدی هم رقابت کند. بنابراین باید این فضا مهیا باشد و ما از هر بهانهای برای پخش فیلم کوتاه استقبال میکنیم.
مهدی آذرپندار در پایان درباره حضور مخاطبان در پردیس سینمایی ملت و استقبال از فیلمها گفت: جشنواره متعلق به فیلمسازان است. سال گذشته در شرایط خاصی بودیم که تبلیغاتمان کمی دچار اشکال بود و فیلمسازان حتی برای تماشای اثر خودشان تحت فشار بودند. هرچند که پارسال ضریب پر بودن سالنها چیزی حدود شصت الی هفتاد درصد بود ولی امسال خوشحالیم که تقریبا با هشتاد الی نود درصد جمعیت سالنهایمان شروع شده و جای خالی ندارد. حتی به سانسهای فوق العاده نیز فکر میکنیم. اگر مخاطبان نبودند اصلا جشنواره فیلم کوتاه چهل ساله نمیشد. فقط امسال فضای جشنواره باز است. ما نباید برای مخاطب دوگانه بسازیم زیرا فقط میخواهد بیاید فیلمش را ببیند، با هر سلیقه سیاسی و فکری. امسال فیلمسازان نیز امکان تبلیغ فیلم خود را پیدا کرده اند ولی پارسال اگر مثلا کسی استوری می گذاشت متهم به هزار و یک چیز می شد. بالاخره این ها هم در استقبال از جشنواره موثر است. امیدواریم که جشنواره همینطور که در سانس های اول خود با استقبال مواجه شد در ادامه هم پر قدرت ادامه دهد.
محمد زکی زاده