«صد نفر از همین دوستان خودم گفتند دیوانه‌ای که در این شرایط می‌خواهی کار کنی، چرا می‌خواهی با جان و سلامتی خود بازی کنی ولی من می‌گفتم تئاتر برای ما مقدس است. نگذاریم چراغش خاموش شود اما حالا پشیمانم.»
اینها جملات سیاوش چراغی‌پور است، این جملات را در بدترین روزهای تئاتر و در حالی که با نمایش «کوکاکولا» روی صحنه تئاترشهر بود، با دلی پر گفت. این بازیگر که بعد از این نمایش، با انتخاب خودش، هنوز بعد از گذشت 4 سال هیچ اجرایی را قبول نکرده است، در گفتگو با پلاتو هنر از دلایل این انتخاب گفت.
چراغی‌پور با اشاره به دلایل کم کاری‌اش در تئاتر توضیح داد: شاید در همین یکی دو سال گذشته حداقل 30 نمایشنامه پیشنهادی داشتم اما حضورم در تئاتر با پروژه‌هایی که در دست داشتم، جور درنمی‌آمد. علاوه بر این، من از مرکز هنرهای نمایشی عصبانی‌ام. زیرا این ممیزی‌های عجیب و غریبی که دارند، موقعیت‌های خوب را از تئاتری‌ها می‌گیرد و آدم‌ها را بی انگیزه و عصبانی می‌کند.
او ادامه داد: در تیرماه سال 99 بعد از کرونا، در زمانی که حتی دو نفر جرئت حضور زیر یک سقف را نداشتند، مرکز هنرهای نمایشی به ما پیشنهاد داد که تئاتر کار کنیم. در شرایطی که هیچکس حاضر نشد اینکار را انجام ندهد، من به همراه گروه نمایش «کوکاکولا» پا پیش گذاشتم و فداکارانه در سالن قشقایی اجرایمان را روی صحنه بردیم.
تصویری از سیاوش چراغی‌پور در نمایش «کوکاکولا»
این بازیگر با اشاره به دلگیری خود از مرکز هنرهای نمایشی عنوان کرد: سال 99 کسانی برای بازبینی نمایش ما آمدند که من ارزشی برای سطح دانش و هنرشان قائل نیستم. این افراد به ساده‌ترین و بدیهی‌ترین موضوعات که حتی در افغانستان، پاکستان یا کشورهای آفریقایی هم دفرمه شده است، ایراد گرفتند.
فداکارانه چراغ‌های تئاتر را روشن کردیم
او افزود: شک ندارم که اگر در هر جای دیگری از دنیا بودیم برای ما دسته گل می‌آوردند که ما فداکارانه چراغ‌های تئاتر را روشن کرده‌ایم نه اینکه مورد حمله و هجوم آقایان قرار بگیریم. به حدی عصبانی بودم که دوست نداشتم به بازی خودم در آنجا ادامه بدهم، اما فقط و فقط به خاطر تیم ماندم. این رفتارها در گذر زمان، تئاتری‌ها را ناامید و دلزده می‌کند.
قلبم برای تئاتر می‌تپد
چراغی‌پور با اشاره به عشقی که به تئاتر دارد، خاطرنشان کرد: من صددرصد مایل به برگشت به تئاتر هستم زیرا همیشه دلتنگ تئاترم و قلبم برای تئاتر می‌تپد. من فرزند تئاترم و سال‌های زیادی از عمرم را در سالن‌های تئاتر گذرانده‌ام. فعلا منتظر کارهای خوب و پیشنهادات جدید هستم.
این بازیگر با اشاره به کیفیت تئاترهای روی صحنه، گفت: من اصولا آدم خوش بینی هستم و اعتقادم این است که هنرمندان در این شرایط سخت، با دست خالی و درحالی که هیچ حمایتی از سمت دولت ندارند، خودشان پول از جیب می‌دهند و نمایش روی صحنه می‌برند قابل ستایش هستند. بنابراین حتی اگر کار ضعیفی هم روی صحنه باشد من اجازه این را ندارم که ایراد بگیرم. واقعا باید قدر این بچه‌ها دانسته شود.
نمایش‌های جدید، از امیدواری نسل جوان به تئاتر حکایت می‌کند
او ادامه داد: متاسفم که مرکز هنرهای نمایشی بودجه در اختیار بچه‌ها نمی‌گذارد و تئاتری‌ها مجبورند در سالن‌هایی روی صحنه بروند که کیفیت ندارند. با این وجود این بچه‌ها همچنان کار می‌کنند، دلیل خوش‌بین بودن من هم همین موضوع است. بیشتر تئاترهایی که در این مدت دیده‌ام بسیار خوب بودند و کیف کردم. رویکرد جذابی که به تئاتر دارند کمدی است و حال خوب برای تئاتر به ارمغان دارد، به نوعی از امیدواری نسل جوان به تئاتر حکایت می‌کند.
