به گزارش پلاتو هنر، ارغوان بروجنی، متولد ۱۳۶۷ در بروجن، با رویکردی شخصی و مفهومی در عرصه هنر معاصر فعالیت میکند. تازهترین نمایشگاه انفرادی او با عنوان «ضیافت ارغوان» در گالری شیرین برپا شده و این نمایشگاه چهارمین همکاری او با این گالری است. بروجنی که دانشآموخته رشته نقاشی از دانشگاه هنر نیشابور در دوره کاردانی و دانشگاه تربیت مدرس برای دوره کارشناسی ارشد است، معتقد است جهان یک ضیافت رنگارنگ و مبهم است و آثارش بازتابی از این نگاه فلسفی و شاعرانهاند.
به همین بهانه درمورد این نمایشگاه ارغوان بروجنی گفتوگویی با خبرنگار پلاتو هنر داشتند.
ففضای رویا و خیالی ضیافت ارغوان
از نظر تکنیک و سبک، سبک نقاشی های من یک سبک شخصی هستش با توجه به این که در هنر معاصر سبک به آن معنای کلاسیک مورد توجه و بحث قرار نمیگیرد. گاهی وام دار سبک اکسپرسیو هستند گاهی نیستند، زمانی با قلم نقاشی میکشم و زمانهایی با کاردک و لیفتک، پس از لحاظ تکنیک مقید به یک تکنیک خاص نیستم. اما فضای آثار من را میتوان در یک فضای سورئال تعریف کرد، یک فضای وهم انگیز خواب آلود، تلفیقی از واقعیت و غیر واقعیت.
هر اثر، ادامه یک ضیافت ذهنی
آثار این نمایشگاه در ادامه کارهای قبلی و نمایشگاه های قبلی بود. این نمایشگاه چهارمین همکاری من با گالری شیرین است که هرچهار نمایشگاه قبلی آثارشان در همین تم بودن، با اینکه نمایشگاه اول نامش ضیافت نبود ولی آن را نیز جزئی از این چهارگانه میدانم. خب رفته رفته هرچه از برگزاری نمایشگاهها میگذشت، ذهنیت من نیز پخته تر شد و بیشتر به اون اصل هدفی که در نظر داشتم نزدیک میشدم.
مجموعه اول نامش «بازی دوار» بود که خب این نام به عقیده من رجوع میکند که همه چیز یک بازی هستش در این دنیا که همیشه در حاال چرخش و تغییر است که در آثار هم میشود این دیدگاه را حس کرد، تا گالری بعداز آن که اسمش شد گالری ضیافت و ضیافت دو و این گالری که اسمش شده گالری ضیافت ارغوان.
پس نمیتوانم بگویم که برای این نمایشگاه آثاری خاصی انتخواب شده است، چرا که طبق یک روند درحال پیشروی است. حتی اگر بخواهم در خارج از این فضا اثری خلق کنم بخاطر سیستم فکری و دغدغههای خودم نقاشی باز به همین حال هوا ارتباط پیدا میکند.
وقتی جهان یک مهمانی بیپایان میشود
ذهنیت من پیرامون همان چیستی جهان، مطالعاتی که در این سالها داشتم و مسیر زندگی من، پیام و فضای آثارم را به یک پوچی رنگارنگی رساند، یعنی یک پوچی تلخ نیست و رنگ ها شاد هستند و این چیزی که شکل گرفته در این جهان هنری یک ضیافتی است که به آن دعوت شدهایم و یک زمانی هم وقت رفتن ما از ضیافت فرا میرسد و ماهم باید برویم. یعنی ما فهمیدهایم که هیچ توانایی برای کنترل این ضیافت نداریم، نا خواسته دعوت شدهایم و ناخواسته هم ما را به بیرون میاندازند. پس چرا از بودن در آن لذت نبریم و آن را بجای تاریک و سیاه سفید رنگی و شاد نبینیم؟
مساله بعدی که در کارهای من همیشه ثابت مانده، آن است که نه مشخص است چه کسی این ضیافت را برپا کرده، نه اینکه چه کسی دعوت هست و چه کسی نیست، چه مدت قرار است باشیم و الان چه زمانی است، صبح است یا شب. هیچ چیز مشخص نیست و شما به عنوان یک بیننده یه ابهام رنگارنگی کل فضای فکری و کاری من رو احاطه کرده خیره خواهید شد.
ارغوان بروجنی و چالشهای این ضیافت
برای برگزاری نمایشگاه چالشهایی که تجربه کردم در آن حدی نیست که قابل بیان باشد، اما به عنوان یک هنرمند با خود در چالش بودم زمانی، همیشه تصور میکردم که باید چنان اثری رو ارائه دهم که هر بینندهای به کار من میرسید درجا به کلیت ذهن من پی ببرد و این دیدگاه زمانی درگیری ذهنی زیادی برای من ایجاد کرده بود. چراکه در نمایشگاههای اولیه که برگزار میکردم درمورد کارها از من سوال میشد و من هم مجبور میشدم تا درمورد مفهوم کار برای بیننده توضیح دهم و این موقعیت که پیش میآمد تصور میکردم من نتوانستم کارم را درست انجام بدهم.
بعدا با گذشت زمان و برگزاری نمایشگاههای بیشتر متوجه شدم که برداشت های مختلف از یک اثر هنری بجز آن چیزی که من قصد داشتم بیننده بفهمد و این که بخشی از ذهن من که قصد خلق این اثر را داشته با ذهن و نوع تفکر متفاوت دیگران اشتراکاتی دارد از زیبایی های هنر تجسمی میباشد.
با وجود اینکه هنوز ههم توسط بیننده سوالات و سردرگمیهایی پیش میآید و شاید اصلا متوجه آن مفهومی که من قصدش را داشتنم برسانم به بیننده نشوند، من خودم رو بابت این موضوع سرزنش نخواهم کرد چرا که چیزی که اهمیت دارد این است که بیننده با دیدن آثار من ذهنش شروع به پرسشگری بکند و بخواهد آن درگیریهای ذهنی را حل کند. این فعالیت یعنی من کارم را انجام دادم.
علاقهمندان برای شرکت در این نمایشگاه میتوانند از روز جمعه 5 اردیبهشت ۱۴۰۴ بین ساعات ۱۱ تا ۱۹ به گالری «شیرین» به آدرس تهران، خیابان کریمخان زند، خیابان سنایی، کوچه ی سیزدهم، پلاک5 مراجعه کنند.
بیشتر بخوانید: