به گزارش پلاتو هنر، نمایشگاه انفرادی آثار شادی مرادی تحت عنوان «آمدن لغتی» از جمعه 5 اردیبهشت ۱۴۰۴ در گالری «دنا» واقع در تهران، میدان فردوسی، خخیابان سپهبد قرنی، بالاتر از طالقانی، کوچه سوسن پلاک 4 از ساعت 4 تا 21 در معرض تماشا قرار دارد. به همین بهانه شمارا دعوت به تماشای گزارش تصویری و مطالعه مصاحبه با این هنرمند دعوت می‌نمائیم.
شادی مرادی متولد 1365 در شهر تبریز، دانش آموخته رشته مرمت بنا های تاریخی و عمران، نزدیک به سه سال در حیطه مجسمه ساز هستش فعالیت دارد.
«آمدن لغتی» و کلاغ‌ها
وقتی برای شروع ساخت مجسمه ها در حال اتود زدن بودم، به بررسی زندگی کلاغ‌ها و تشابه زیستی که با انسان‌ها دارند نیز می‌پرداختم و سعی کردم از این اساتیری بودن و از این استعاره برای بیان وقایع تاریخی هنری استفاده کنم. اتفاقاتی که در حافظه جمعی ما هستند چه تاریخی، چه هنری با متریالی که برای همین جغرافیا است، سعی در به تغلیق درآوردن لحظاتی که برای همه ما مهم بوده‌اند و در حافظه‌های همه جامعه ذخیره شده‌اند داشته‌ام.
سعی کردم تا این اتفاقات را برای مخاطب به نحوی به تعلیق دربیارم و با معلق کردنشان در فضا، این مسئله ریشه داشتنشان در ذهن همه را به نمایش دربیاورم.
نام آثار، از اساتیر یونان تا زبان فارسی
اسامی آثار به چهار زبان ترکی، فارسی، یونانی و عربی هستند که برای من خیلی تعمدی درکار نبوده که حتما اسم‌ها در یک زبان باشند چراکه بیشتر برای من رساندن مفهوم آثار مهم بوده است.
تعلیق در فضا، بازنمایی خاطرات با مجسمه
آثاری که خلق کرده‌ام کمی تلخ هستند، شاید برای خیلی‌ها هم از یکم بیشتر باشد ولی احساس می کنم این تلخی از جغرافیایی که در آن زیست می‌کنیم و حال و هوایی که من در مدت خلق این آثار تجربه می‌کردم نشأت میگیرد، که خب ممکن است در نمایشگاه بعدی که برگزار خواهم کرد حس جدید و تازهای را در خودم تجربه کنم که منجر به پدید آمدن حال و هوایی متفاوت در آثار گالری باشند.
چرا که من نتوانستم و نمیتوانم القا کننده چیزی غیر از زندگی که همه ما در حال تجربه آن هستیم باشم و آن چیزی که حس می‌کنم و ترجبه می‌کنم را کار می‌کنم تا آمال و آرزوهایی که خودم دارم را، ولی متأسفانه فعلا آثار همینقدر تلخ هستند.
یکسال کار بی وقفه و نتیجه آن
ساخت این مجسمه ها برای من یکسال و دوماه طول کشید. من در ساخت مجسمه کمی دست تندی دارم و تقریبا همواره در این مدت درحال ساخت این مجموعه بوده‌ام و خب کار کردن در این حیطه یک ذوقی در من ایجاد می‌کند که برچسب کاری بودن را به خودم میتوانم بزنم. ولی برای برگزاری گالری و روند کاری خودم دچار مشکلی نبوده‌ام و با کمک مدیر مجموعه فرشید پارسی‌کیا و فرانک احمدزاده دقیقا همان چیزی که من در تصوراتم از برگزاری یک گالری داشتم را توانستم اجرا کنم که به عنوان اولین گالری خود آن چنان دچار چالش نشدم.
درمورد ویدئو آرت که در گالری به نمایش درآمده، کاری از محمد سیامک‌نیا هستش که با جلساتی که باهم داشتیم و هم فکری هایی که کردیم ایشان قبول زحمت کردند و این فیلم را کارگردانی و تهیه کردند.
موسیقی هم از مهدی نادری می‌باشد که ایشان هم برای این گالری زحمت ساخت این موسیقی را به دوش کشیدند.
