به گزارش پلاتو هنر، نمایش «رومئو ژولیت و چند کاراکتر دیگر» به نویسندگی محمد امین نبی اللهی، میثم عبدی و امیرحسین شریفی، کارگردانی میثم شریفی و تهیه‌کنندگی مینا شجاعیان تا ۳۱ فروردین در تماشاخانه هامون روی صحنه است.
میثم عبدی درباره تجربه همکاری سه نفره برای نوشتن نمایشنامه این اثر گفت:«من از زمانی که یادم می‌آید کارهای مشترک کردم. زمانی این کار مشترک در کارگردانی بوده، مانند کارهای گذشته‌ام که تجربه کارگردانی مشترک را داشتم و الان هم که نویسندگی این اثر به صورت مشترک بوده. در کارهای مشترک ما تقسیم کار می‌کنیم و تعیین می‌کردیم مسئولیت هر بخش به عهده کیست؟ شاید یکی از دلایلی که من کارهای مشترک را دوست دارم ترس از تنهایی باشد که به نوعی همیشه همراه من بوده. اما این بدین معنا نیست که بخواهم با تیم ضعیفی کار کنم که زمانم به بطالت بگذرد. همیشه سعی داشتم تیمی جمع بکنم که خروجی مفیدی برای زندگی خودم داشته باشد و در نهایت مخاطبم با دیدن اثر نهایی حالش خوب باشد.»
او اضافه کرد: «قطعا همکاری مشترک سختی‌های زیادی دارد. بسیار سخت است در جاهایی مجبور بشوی از ایده‌های خودت بگذری و ایده‌های نفر دیگر را بپذیری و حتی زمان‌هایی ممکن بحث و جدل به دعوا برسد که ما هم از این قائده مستثنا نبودیم حتی ممکن بود چند روز کارمان به قهر برسد اما دوباره می‌نشستیم و نوشتن را ادامه می‌دادیم. اما وقتی به زمان اجرا نزدیک شدیم دیگر به عنوان کارگردان رهبری گروه را گرفتم و تغییراتی در متن به لحاظ اجرایی‌تر شدن لحاظ کردم.»
داستان این نمایش درباره کارگردانی است به نام مانی با بازی محمد امین نبی اللهی که سعی دارد نمایش «رومئو و ژولیت» اثر ویلیام شکسپیر را روی صحنه ببرد اما توسط دوستان و همکارانش دچار دردسرهایی می‌شود.
میثم عبدی که پیش از این نمایش‌های «کمدی استشمامات»، «کمدی اتفاقات»، «پنگوئن، مرغ دریایی و چند پرنده دیگر» را در کارنامه هنری خود به عنوان کارگردان ثبت کرده درباره تجربیات شخصی خودش درباره مشکلات اجرایی کردن یک نمایش و تاثیرات آن روی این اجرا گفت: «خیلی از این مشکلاتی را که در اجرا می‌بینید را خودم به شخصه تجربه کرده ام. همیشه تجربیات و درونیات و دغدغه‌های ما روی کارهایمان اثر می‌گذارد. اما قسمت پشت صحنه تئاتری که در این اجرا می‌بینید تنها یک وجه از دغدغه من برای این اجرا است. در واقع سوال اصلی ما برای نگارش این متن که یکی از دیالوگ‌های کار نیز می‌باشد این است که «چرا باید یک آدم خوب را حذف کنیم؟» حذف کردن. انکار کردن. اینکه گروهی به آدمی باور دارد یا ندارد؟ اینکه آن فرد احساس می‌کند دیگران به او باور دارند ولی در واقع به این شکل نیست. این موضوع قطعا برای امروز ماست. باورهایمان فروریخته. دیگر مثل گذشته باورهایمان برایمان مهم نیست و این واقعا غم‌انگیز است.»
در این نمایش کاراکتر اصلی بارها میان دنیای خیال و واقعیت در حرکت است. یکی از نقدهایی هم که به این نمایش بود اسن مسئله است که برای تماشاگر تبعیض بین دنیای خیالی و واقعیت جاهایی سخت است و باعث سردرگمی تماشاگر می‌شود. عبدی در توضیح این مسئله گفت: «از همان ابتدای نگارش متن این قصد را داشتیم تا در نیمه ابتدایی نمایش تماشاگر نتواند مرز بین خیال و واقعیت را تشخیص بدهد. در واقع این موضوع سوال اصلی ما برای نوشتن این متن بود که مرز بین خیال و واقعیت کجاست؟ اما هرچه نمایش پیش می‌رود این مرز شفاف‌تر می‌شود. من می‌توانستم از همان ابتدای نمایش این مرزبندی را با ترفندهایی نشان بدهم اما این قصد را نداشتم به این علت که میخواستم این سوال را در ذهن تماشاگر ایجاد کنم که آیا ما خوابمان واقعی است یا واقعیتمان یک خواب است؟ این موضوع در کتاب «جهان هولوگرافیک» اثر مایکل تالبوت که در اجرا هم به آن اشاره می‌شود ذکر شده است که مرز بین خیال و واقعیت کجاست؟ من خودم به شخصه نمی‌توانم برای آن مرزی ایجاد کنم. پس اگر تماشاگر در تشخیص مرز بین خیال و واقعیت در نمایش دچار سردرگمی می‌شود یعنی من کار خودم را به درستی انجام داده‌ام.»
عبدی در آخر عنوان کرد: «ما همه در تئاتر دچار اضمحلال شده‌ایم. امیدوارم روزی به روزگاران طلایی تئاتر برگردیم. نمی‌خواهم بگویم که من شاهکار خلق کرده‌ام بلکه نمایش من هم محصول همین اضمحلال است. حتی خواستم در این اجرا بگویم که سانسور تنها دلیل این موضوع نیست بلکه تنها یکی از دلایل آن است. یکی دیگر از معضلات تئاتر خودمان هستیم. مایی که دیگر جهان‌بینی نداریم. من در خیلی از گروه‌های کارگردانی دیده‌ام که برای انتخاب متنی تنها تعداد پرسوناژهای آن متن برایشان مهم است. یعنی آن فرد بدون داشتن جهان‌بینی خاصی تنها بر اساس تعداد بازیگرهایش می‌خواهد نمایشی را اجرا کند. بدون داشتن دغدغه‌ای تنها به فکر اجرا رفتن است. مانند کسی که می‌خواهد برای دکمه‌ای که دارد کتی بدوزد. به نظر من مشکل اصلی این روزهای تئاتر ما این است.»
در نمایش «رومئو ژولیت و چند کاراکتر دیگر» علاوه بر نبی اللهی، رامتین سلیمانی، مهرناز بختیاری، میثم عبدی، فائقه شلالوند، حامد قنبری، زینب هادیان، امین سعدی، پگاه امیرآبادی، مینا شجاعیان، نیلوفر خراسانی، متین هوشمندی، مهلا رمضان‌پور، احسان ابوالقاسم، بهناز شهسوار، امیرمهدی شبیری، مجتبی سعدآبادذی و مروارید کفائی به ایفای نقش می‌پردازند.
نیلوفر خراسانی (دستیار کارگردان و برنامه ریز)، محمدعلی ذوقی، متین هوشمندی، امیرمهدی شبیری، حامد قنبری و احسان ابوالقاسم (گروه کارگردانی)، میثم عبدی (طراح صحنه)، مینا شجاعیان (طراح لباس)، لاله عباسی (طراح لوگو و طراح پوستر)، پگاه امیرآبادی (گرافیست)، مجید هزاوه (عکاس)، نوید آغاز (مدیر روابط عمومی و تبلیغات)، احسان ابوالقاسم (سرپرست گروه موسیقی)، بهناز شهسوار (نوازنده کاخن)، مهدیه هادیان (نوازنده ویولن) و مشثم فرشادمهر و برهان بدیعی (نوازندگان گیتار) از دیگر عوامل این اثر نمایشی هستند.
نمایش «رومئو ژولیت و چند کاراکتر دیگر» به نویسندگی محمد امین نبی اللهی، میثم عبدی و امیرحسین اشرفی و کارگردانی میثم عبدی و تهیه‌کنندگی مینا شجاعیان از ۱۵ تا ۳۱ فروردین ۱۴۰۳، ساعت ۲۱ در تئاتر هامون روی صحنه می‌رود.
