به گزارش پلاتو هنر، علی چیت ساز با 28 سال فعالیت در حوضه نقاشی فارق التحصیل مدرسه انستیتو هنر شیکاکو، 15 سال گذشته را در آمریکا گذرانده است. کمتر از یک دهه بعد از شروه فعالیت حرفه‌ای نقاشی، به آمریکا مهاجرت و بعد از فارق التحصیلی به نیویورک نقل مکان کرد. او در نمایشگاه های گروهی کشورهای ایران، اروپا و ایالات متحده آثار خود را به نمایش درآورده اما نمایشگاه‌های انفرادی او در نیویورک و ایران برگزار شده و به تازگی با نمایشگاه «کام بک» در ایران بازگشت خود را به علاقه‌مندان اعلام نمود.
سبک نقاشی‌های هنرمند
علی چیت‌ساز در رابطه با سبک نقاشی‌های خود در گفتگو با خبرنگار پلاتو هنر گفت: از لحاظ تکنیکی خودم را تحت تأثیر هنر مینیاتوری ایران میدانم ولی آثار خود را وام دار این سبک نمی‌دانم. از نظر سوژه و کانسپت و تکنیک خودم را پیرو سه مکتب میدانم، یک جنبش بد آرت یا بد پینتیک که به آواخر دهه شصت میلادی در نیویورک برمیگردد، دوم جنبش هیری هو یا شیکاکو ایمیجست که آن هم به اواخر دهه شصت میلادی در شیکاکو تعلق دارد و جنبش نئو اکسپرسیونیسم دهه هشتاد میلادی نیویورک. همیشه سعی کردم از روح این استایل ها استفاده کنم برای نمایش دادن آنچه که بر خودم گذشته و دیده‌ام، چه به عنوان یک هنرمند جوان ایرانی، چه به عنوان یک هنرمند مهاجر در آمریکا.
هدف برگذاری نمایشگاه «کامبک»
این هنرمند اذعان داشت: قبل از مهاجرت و این دوری 15 ساله در ایران فعالیت زیادی داشتم، اما بعداز مهاجرت تحصیل و دوره آموزش و بعداز طی کردن مسیر جا افتادن در شهر و کشور جدید به عنوان یک هنرمند من را از برگزاری نمایشگاه دور کرد که بعداز مدتی خودم را دل تنگ برگذاری دوباره آن دیدم. وقتی شما برای ایرانی‌ها آثار را به نمایش می‌گذارید یک حس دیگری دارد، انگار برای آدم‌های خودتان حرف می‌زنید، بی‌تکلف و بدون این که لازم باشد چیزی را بیش از حد نیاز توضیح بدهید تا برای تماشاگر غیر ایرانی که برای درک کردن کار شما احتیاج دارد توضیح بشنود و به داستان سرایی نیاز پیدا میکند و کارها به آن شکل بدون توضیح نمایش داده نمی‌شود و از درک مفهوم اصلی آثار باز می‌مانند، پس مجبور می‌شوم به شکل دیگری هنر را نمایش دهم.
او در ادامه بیان کرد: این حس درک شدن دل تنگی بسیاری با خود برای من به ارمغان آورده بود، اما برگذاری نمایشگاه در ایران هم من را متحمل هزینه زیاد و هم حجم کاری غیرقابل تحمل می‌کرد به واسطه دور بودن خودم، تا اینکه مدیر برنامه‌‌هایم رضا پیکارزادی که مدیر گالری اِران در تورنتو است با من تماس گرفت و از ابراز علاقه گالری آرتیبیش در تهران برای همکاری با ما برای به نمایش گذاشتن آثار بنده با من گفت‌و‌گو کرد.
گزینش آثار برای نمایشگاه «کام بک» از هزاران کیلومتر فاصله
او بیان داشت: این آثار را سهند آشتیانی با همکاری و کمک رضا پیکارزادی برای نمایشگاه انتخاب کردند. این آثار انتخابی مربوط به دوره بخصوصی از نقاشی من هستند. بعد از آخرین نمایشگاه انفرادی خودم در تهران در گالری «آران» برگذار کردم تا زمانی که اقدام به مهاجرت کردم در این فاصله زمانی تعدادی از آثاری که در این نمایشگاه می‌بینید را خلق کردم.
این هنرمند افزود: بعد از آن که با گالری اِران و گالری آرتیبیشن برای برگزاری نمایشگاه‌های انفرادی‌ام در ایران به توافق رسیدیم، نتیجه گیری کردیم که قبل از آنکه آثار خلق شده‌ام در اینجا را به نمایش بگذاریم اول نقاشی هایی که در خانه پدری‌ام بودند را به نمایش دربیاوریم تا تماشگر این آثار متوجه زنجیره زندگی هنرمند درحال مهاجرت و هنر او باشد، امیدوارم در نمایشگاه بعدی نه چندان دور به آثار متأخرتر بپردازیم.
چالش های برگزاری نمایشگاه برای علی چیت‌ساز
او به عنوان سخن آخر درباره چالش‌های اجرایی این نمایشگاه می‌گوید: من هم باید از گالری آرتیبیشن و هم از گالری اِران بابت مدیریت حرفه‌ای که برای برگزاری این نمایشگاه به خرج دادند کمال تشکر را داشته باشم. همکاری با این عزیزان تجربه‌ای فوق‌العاده و عالی را برای من به ارمغان آورد. هیچ گاه تصور نمی‌کردم که برگزاری دوباره نمایشگاه برای من در ایران دوباره ممکن باشه ولی این عزیزان به صورت کاملاً حرفه‌ای بار این مسئولیت را به دوش کشیدند و به بهترین شکل ممکن آن را برگزار کردند. در طول هماهنگی برای برگزاری این نمایشگاه من فقط نظرهای کلی می‌دادم و حتی انتخاب آثار را هم من خودم به این عزیزان سپرده بودم و آن‌ها هم به خوبی از پس انجام آن برآمدند.
علی چیت‌ساز ادامه داد: در آخر یک نقاش ایرانی برای اینکه در کشور خودش قصد به نمایش گذاشتن آثارش را داشته باشد نیاز به هدف ندارد و این طبیعی‌ترین فعالیت دنیاست.
بیشتر بخوانید:
نمایش چندوجهی آثار ایرانی با محوریت زن، نفت و بدن در آرتفر ۲۰۲۵
یک شاهکار جنجالی از کاراواجو برای اولین بار در هند به نمایش درآمد
