به گزارش پلاتوهنر به نقل از مؤسسه فرهنگی، مطالعاتی و حقوقی بزرگمهر حکیم، محمد رسولی، استاد دانشگاه و شاهنامه پژوه، با اشاره به کارگیری دو تخصص شاهنامه‌شناسی و تاریخ‌دانی در جهت منافع ملی، اظهار داشت: در مؤسسه فرهنگی، حقوقی بزرگمهر حکیم، با استناد تخصصی به شاهنامه، ثابت می‌شود که نام راستین و دیرین دریای جنوب ایران، «پارس» (خلیج فارس) بوده است. با استفاده از داده‌های تاریخی، به‌طور حقوقی ثابت می‌شود که سهم ایران از دریای مازندران پنجاه درصد است. با استفاده از شاهنامه معلوم می‌شود، نام درست رود مرزی ایران و عراق «اروندرود» است. در مؤسسه مطالعاتی فرهنگی بزرگمهر حکیم، این‌گونه پژوهش‌ها انجام می‌شود.
او گفت: بر این باور هستیم که شاهنامه، کتاب تاریخ سیاسی ـ اجتماعی ایران است و می‌تواند یکی از مآخذ جغرافیای جهان کهن باشد. در چنین کتاب معتبری، از دریای جنوب ایران به‌وضوح به‌عنوان دریای پارس نام برده می‌شود:
«به شهر کجاران به دریای پارس
چه گوید ز بالا و پهنای پارس»
رسولی افزود: در خصوص نام رود پرآب و مهم مرزی ایران و عراق اختلاف بوده است. معمولاً طرف مقابل از آن به‌عنوان شط‌العرب نام می‌برد، در حالی که با استناد به شاهنامه، متوجه می‌شویم نام درست آن، همان نام ایرانی «اروندرود» است:
«به اروندرود اندر آورد روی
چنان چون بود مرد دیهیم‌جوی
اگر پهلوانی ندانی زبان
به تازی تو اروند را دجله خوان»
این شاهنامه‌پژوه بیان داشت: در مورد نام دریای مازندران که امروزه به اشتباه آن را «خزر» می‌نامند، و درست آن «کاسپین» یا «مازندران» یا «دریای گیلان» است، در شاهنامه بارها گفته شده که نام درست این دریا، دریای تپورستان (مازندران) است. در حالی که برخی رقبای منطقه‌ای ما، به‌شدت مخالف نام‌گذاری دریا به نام مازندران هستند، چون نام آن گویای تعلق آن به ایرانیان است. مؤسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم، طی یک پژوهش علمی، با استفاده از کتاب‌هایی مانند شاهنامه و اوستا و داده‌های تاریخی دیگر، ثابت نموده نام صحیح این دریا «مازندران» است.
مدیر مؤسسه فرهنگی، مطالعاتی بزرگمهر حکیم همچنین گفت: ما در این مؤسسه، بیش از بیست سال است که در زمینه‌ی شاهنامه‌پژوهی و تحقیق در ادبیات کهن فعال هستیم که از پایگاه‌های اصلی شاهنامه‌پژوهی علمی کشور است. نگاه و رویکرد به کتب مهمی مانند شاهنامه در این مؤسسه، با روش علمی و دانشگاهی و با لحاظ نمودن منافع ملی است. مصالح و منافع ملی کشور، امر مهمی است که هر ایرانی متناسب با توان و دانش خود باید در حفظ آن‌ها بکوشد. همچنین در این مؤسسه، با دلایل حقوقی، اقدامات دشمنان ایران (از جمله تحمیل تحریم‌های ظالمانه) محکوم می‌شود.
او ادامه داد: از جمله فعالیت‌های دیگر این مؤسسه‌ی فرهنگی حقوقی، استخراج موضوعات حقوقی، به‌ویژه حقوق سیاسی از شاهنامه است. این‌گونه تلاش‌های حقوقی روی شاهنامه، در کتبی مانند مبانی حقوق عمومی در ایران کهن چاپ شده است.
رسولی معتقد است ایران، قبل از دوره‌ی باستان، دوران گم‌شده‌ای به نام «عهد کهن» داشته است که در آن دوران که مربوط به سه‌هزار سال پیش به قبل است مفاهیم حقوق عمومی وجود داشته است. برای مثال، رد و نشانِ وجودِ نوعی «قانون اساسی» در پنج‌هزار سال پیش وجود دارد.
