شیوا قاسمی: یک مسئول دلسوز نیست که گوش شنوا داشته باشد؟!

بازیگر نمایش «شوشی و انگشتر» می‌گوید، در شهرستان‌ها هنرمندان به‌سختی کار تئاتر انجام می‌دهند و بسیاری از هنرمندان فقط به‌خاطر عشقی که به تئاتر دارند مانده‌اند و تئاتر روی صحنه می‌برند. به گزارش پلاتو هنر، «شوشی و انگشتر» نمایش خیابانی

بازیگر نمایش «شوشی و انگشتر» می‌گوید، در شهرستان‌ها هنرمندان به‌سختی کار تئاتر انجام می‌دهند و بسیاری از هنرمندان فقط به‌خاطر عشقی که به تئاتر دارند مانده‌اند و تئاتر روی صحنه می‌برند.

به گزارش پلاتو هنر، «شوشی و انگشتر» نمایش خیابانی چهل و یکمین بین‌المللی تئاتر فجر به نویسندگی احمد جولایی و کارگردانی حسن سبحانی‌مینابی از استان هرمزگان شهرستان میناب سه شنبه 4 بهمن‌ماه در مقابل تالار وحدت اجرا شد.

به بهانه این اجرا، گفت‌وگویی با شیوا قاسمی بازیگر این کار داشتیم که در ادامه می‌خوانید:

شیوا قاسمی بازیگر نمایش «شوشی و انگشتر» با اشاره به سابقه خود در حوزه تئاتر گفت: بیست و یک سال است که در عرصه تئاتر فعال هستم و چندین بار در جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر حضور داشتم اما این بار متفاوت ظاهر شدم و با یک اجرای آیینی شرکت کردم.

این بازیگر با اشاره به موضوع «شوشی و انگشتر» توضیح داد: این نمایش به آیین و سنن ما در استان هرمزگان بازمی‌گردد. شوشی‌ها نماد انسان‎‌های ناآگاهی هستند که وارد جمعی می‌شوند و آنجا را بهم می‌ریزند. در این نمایش شوشی‌ها از پشت کوه با صدای ساز و دهل می‌آیند و تمام باغات و مزارعی که در آن شهر هست را نابود می‌کنند.

او ادامه داد: در این اجرا به فرهنگ و عقایدمان اشاره داشتیم و سعی کردیم با یک تیر دو نشان بزنیم. «شوشی و انگشتر» نشان می‌دهد که چگونه ایران در طول سال‌ها مورد هجوم فرهنگی قرار گرفته و ذهن بسیاری از جوانان ما تخریب شده‌ است.

این هنرمند افزود: اکثر هنرمندان هرمزگان تئاترهای گروهی روی صحنه می‌برند آن هم در شرایطی که هیچ حامی مالی وجود ندارد و آنها مجبورند از جیب هزینه کنند آن هم در اوضاع فعلی کشور که هزینه‎‌ها سرسام‌آور هستند، با این حال چراغ تئاتر در استان ما همیشه روشن بوده و نگذاشتیم تئاتر تعطیل شود.

قاسمی در بخش دیگری از سخنانش با اشاره به وضعیت سالن در استان هرمزگان گفت: چند سال است که هرمندان این حرف‌ها را تکرار می‌کنند اما انگار یک مسئول دلسوز نیست که گوش شنوا داشته باشد. وضعیت سالن در استان هرمزگان افتضاح است. شهرستان میناب که مرکز هنر استان هرمزگان به حساب می‌آید فقط یک سالن خصوصی دارد که هنرمندان تئاتر باید ساعتی آن را رزرو کنند و هزینه سنگینی بپردازد. علاوه بر اینها استان هرمزگان هیچ پلاتویی برای تمرین ندارد که هنرمندان بتوانند آنجا تمرین کنند.

بازیگر نمایش «شوشی و انگشتر» با اشاره به وضعیت چهل و یکمین دوره جشنواره تئاتر فجر عنوان کرد: به خاطر شرایط کنونی جامعه بسیاری از هنرمندان صاحب نام در جشنواره حضور ندارند و مخاطبان ما هم کم شده‌ است. از نظر من سطح کمی و کیفی جشنواره نسبت به دوره‌های پیشین کاهش یافته است.

او در پایان تاکید کرد: خواهش می‌کنم مسئولان جز تهران، شهرستان‌ها را هم ببینند. زیرا استان هرمزگان به صورت جدی با کمبود سالن مواجه است و تئاتری‌ها نمی‌توانند تمرینات‌شان را به نحو احسنت انجام دهند.

نرگس ذکایی

https://didhonar.ir/?p=8670