به گزارش پلاتو هنر، نمایش «در انتظار آدولف» به کارگردانی علیرضا کوشک جلالی، یکی از آثار درخشان اقتباسی در تئاتر ایران است که بر اساس متن فرانسوی نوشته ماتیو دلاپرته و الکساندر دلاپاتلیر به صحنه آمده است. این نمایش با تلفیق طنز، انتقاد اجتماعی و پرداختن به پیچیدگی‌های روابط انسانی، تجربه‌ای متفاوت و تاثیرگذار را برای مخاطبان شکل می‌دهد.
متن و موضوع نمایش
نمایش حول محور جمع شدن اعضای یک خانواده و دوستانشان برای صرف شام می‌چرخد. اما زمانی که یکی از شخصیت‌ها اذعان می‌کند که قصد دارد نام «آدولف» را برای فرزند آینده‌اش انتخاب کند، بحثی جدی و پرتنش درباره مفاهیمی مانند پیش‌داوری، تعصب و اختلافات عقاید شکل می‌گیرد. متن نمایش، در عین حال که خنده را بر لب مخاطب می‌آورد، لحظات عمیق و اندیشمندانه‌ای را خلق می‌کند که باعث می‌شود تماشاگر با موضوعاتی فراتر از فضای خانوادگی درگیر شود.
طراحی صحنه و المان‌های بصری
طراحی صحنه، با بهره‌گیری از عناصر دقیق و کاربردی، فضایی گرم و در عین حال پرتنش را تداعی می‌کند. کتابخانه بزرگ پس‌زمینه به عنوان نمادی از روشنفکری و دانش، تضاد جذابی با اختلافات و بحث‌های شخصیت‌ها ایجاد می‌کند. مبلمان کلاسیک، رنگ‌های گرم، و اشیای دکوری انتخاب شده، فضایی صمیمی و خانوادگی را شکل داده که تضاد آن با گفتگوهای چالش‌برانگیز، به بار دراماتیک اثر کمک می‌کند.
بازیگران و نقش‌آفرینی‌ها
یکی از نکات برجسته نمایش، بازی‌های روان و هماهنگ گروه بازیگران است. اشکان خطیبی با اجرای حرفه‌ای خود، نقش پیچیده و طنزآلود خود را به بهترین شکل ممکن ارائه می‌دهد. او با مهارت در تغییر لحن و حس، مخاطب را میان خنده و تامل معلق نگه می‌دارد. سایر بازیگران نیز با انسجامی چشمگیر، به خلق لحظاتی زنده و واقعی کمک کرده‌اند.
کارگردانی خلاقانه علیرضا کوشک جلالی
علیرضا کوشک جلالی، با درک عمیق از متن اصلی و نگاه انتقادی خود، موفق شده است اقتباسی قابل‌تحسین از این اثر ارائه دهد. او با تأکید بر جزئیات فرهنگی و اجتماعی بومی، نمایش را به فضایی نزدیک به جامعه ایرانی آورده است، در حالی که هم‌زمان به اصالت متن اصلی وفادار مانده است.
پیام و تاثیر نمایش
«در انتظار آدولف» فراتر از یک کمدی ساده، به واکاوی تعصبات، پیش‌داوری‌ها و اهمیت گفتگو در حل اختلافات می‌پردازد. این نمایش، به‌واسطه طنز ظریف و روایت روان، از مخاطب می‌خواهد که نگاهی انتقادی‌تر به روابط انسانی و تاثیر باورهای اجتماعی بر تصمیمات فردی داشته باشد.
این اثر که در سال 1396 در تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفته، به واسطه اجراهای قوی، طراحی صحنه دقیق و کارگردانی خلاقانه، یکی از ماندگارترین تجربه‌های تئاتری در آن سال محسوب می‌شود.
انتهای گزارش / بیشتر بخوانید:
نگاهی به نمایش «بالاخره این زندگی مال کیه؟» از اشکان خیل‌نژاد
