به گزارش پلاتوهنر، نمایش «ساکورای کاغذی» به نویسندگی و کارگردانی مجید شکری از ۲۷ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۳۰ در تئاتر هامون روی صحنه رفته است.
تهیه‌‌کنندگی نمایش بر عهده علیرضا اصلان و مجری طرح آن سعید سیادت است همچنین مجید شکری، مرتضی دلداده، رزا خلیلی، مریم معصومی‌نژاد، زهرا حاج حسن، علیرضا اصلان، امیرحسین نورانی، علیرضا قلی‌زاده بازیگران این اثر نمایشی هستند.
«ساکورای کاغذی» با فضایی فانتزی و سورئال به وضعیت مردی میپردازد که همسر خود را از دستداده و هنوز پس از گذشت یکسال، نتوانسته با این غم و فقدان، کنار بیاید. نمایش از اپیزودهای چندگانه تشکیل شده که هر کدام بخشی از وضعیت مرد و تلاش او را برای اندکی آسودگی پس از فقدان را نشان می‌دهد. در نمایش از حرکات فیزیکال، موسیقی، عروسکی، ویدیوآرت و تصاویر متحرک نیز بهره برده شده است.
با مریم معصومی‌نژاد، بازیگر نمایش «ساکورای کاغذی» گفت‌وگویی کوتاه انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.
مریم معصومی‌نژاد در ابتدای صحبت‌های خود با اشاره به نحوه پیوستن خود به نمایش «ساکورای کاغذی» گفت: من این افتخار را داشتم که در کار قبلی مجید شکری، یعنی نمایش «کسی برای یک گوریل غمگین کاری نمی‌کند»، که در تئاتر شهر اجرا رفت، با ایشان تجربه همکاری داشته باشم. به واسطه همین تجربه خوب و خاطرات خوشی که از کار قبلی داشتم، با اشتیاق به این کار پیوستم.
او ادامه داد: افتخار این را داشتم که در این اجرا چند نقش را بازی کنم؛ از جمله زن مرموز و بازی‌دهنده عروسک، یکی از اهریمن‌ها در کنار علیرضا اصلان و مرتضی دلداده و پیرمرد فرزانه (یاکی) در اپیزود سرخپوست. واقعاً هر کدام از این نقش‌ها برایم حس متفاوتی دارد و من به آن‌ها علاقه‌مندم، اما در میان آن‌ها، متفاوت‌ترینش برای من پیرمرد فرزانه است که طراحی لباس و شخصیت و حرکاتش حتی در طول تمرینات و شکل‌گیری هم برایم همیشه متفاوت و دوست‌داشتنی بود و تجربه‌ای خاص و شیرین برایم به ارمغان آورد.
او به فضای ذهنی و کارهای مجید شکری اشاره کرد و گفت: فضای کار مختص به خودش است. درام فانتزی‌ای که تو را به دنیای دیگری می‌برد و بر خاطرات و احساس‌های مشترک همه آدما دست می‌گذارد. کارهایی که پر از دیالوگ است و ذهنت را درگیر می‌کند و در کنار آن، اکت‌ها و فیزیکال بودن و میزانسن‌های پرتحرک باعث می‌شود از نظر بصری هم تو درگیر کار بشوی. رگه‌های طنز ظریفی که در متن‌هایشان وجود دارد، باعث تلطیف فضا می‌شود و از یکنواخت شدن دوری می‌کند.
مریم معصومی‌نژاد با اشاره به بازخوردهای مثبت تماشاچیان افزود: خوشبختانه خیلی مورد لطف تماشاچیان قرار گرفتیم و بازخوردهای خوبی تا اینجای کار دریافت کرده‌ایم. چیزی که برایم جالب بود این بود که همه قشرها توانستند از این کار به نوبه خود لذت ببرند؛ چه آن کسی که مخاطب خاص تئاتر بوده و تحلیل نقدهای کارشناسی داشته و چه کسی که خیلی تجربه دیدن تئاتر ندارد اما بازم درگیر فضا و دیالوگ‌ها شده است. همین حس خوبی که مخاطب می‌گیرد و متقابلاً به ما انعکاس می‌دهد، باعث انگیزه مضاعف می‌شود.
او همچنین به چالش‌هایی که با آن‌ها روبرو شده، اشاره کرد: یکی از چالش‌هایی که برایم وجود داشت این بود که بتوانم بدون حرف زدن و دیالوگ، مخاطب را با خودم همراه کنم. با توجه به بازخوردهایی که گرفتیم، تا حد زیادی توانستیم این اتفاق را رقم بزنیم.
در پایان، مریم معصومی‌نژاد به تجربه تمرین و اجرا با این گروه اشاره کرد و گفت: واقعاً برای من چه طول تمرینات و چه اجراها، پر از انرژی‌های خوب و یادگیری بوده و از الان دلم برای این لحظات تنگ می‌شود. حمایت و انرژی که وجود داشت و دارد، چه از طرف بازیگران و چه تیم پشت صحنه، حس آرامش و یکدلی خانواده را به آدم القا می‌کند.
درمورد نمایش «ساکورای کاغذی» بیشتر بخوانید:
«ساکورای کاغذی»: وقتی در حال شکستنی؛ خوبه یکی کنارت باشه…
