به گزارش پلاتو هنر، نگارخانه «نقش جهان» یکی از قدیمی‌ترین نگارخانه‌های هنرهای تجسمی در تهران است. این نگارخانه از لحظه تولد خود در اصفهان و سپس کوچ به تهران و تا هم اکنون، همواره یکی از محبوب‌ترین نگارخانه‌ها در بین هنرمندان حوزه تجسمی بوده و هست.
«نقش جهان» در طی سابقه چندین و چند ساله خود میزبانی بسیاری از نمایشگاه‌های تجسمی را بر عهده دارد. این نگارخانه در محله نیاوران، میدان یاسر به سمت تجریش، کوچه همایون‌فر، کوچه سعدی، کوچه حافظ، خیابان آیت‌الله محمودی، پلاک ۹ واقع شده است و همه روزه به جز روزهای شنبه از ساعت 16 الی 20 پذیرای مخاطبان هنر و هنرمندان تجسمی است.
فاطمه نوری، مدیر نگارخانه «نقش‌جهان» در رابطه با تاریخچه این نگارخانه می‌گوید: در سال 1357 من و همسرم پس از بازنشستگی در هتل فجر و هتل کوثر اصفهان گالری خودمان را تاسیس کردیم و کار هنری ما از همان‌جا آغاز شد. پس از گذشت 10سال در سال 1368 از اصفهان به تهران سفر کردیم و گالری‌مان را به هتل استقلال منتقل کردیم. بیشتر علت کوچ ما به تهران اشباع شدن اصفهان از کار‌های فروخته شده‌مان بود. طی آن 10سال اگر کسی قصد خرید تابلویی را داشت دیگر خریده بود و مردم چندان علاقه‌ای نداشتند که تابلوی دیگری بخرند و تابلویی جدید را جایگزین آثاری که قبلا خریداری کرده بودند، کنند.
او می‌افزاید: متاسفانه در سال 1372 و پس از فوت همسرم، من دیگر هیچگونه فعالیتی نداشتم تا اینکه بعد از گذشت دو سال گالری را مجدد با نام نگارخانه «نقش جهان» در محله زعفرانیه تاسیس کردم و رفته رفته و به مرور زمان به محله فعلی یعنی نیاوران نقل مکان کردیم.
نوری با اشاره با این موضوع که در ابتدای کار این مجموعه بازدیدکنندگان شوق هنری بسیاری داشتند و چه بسا خریدهای بسیار خوبی هم می‌کردند؛ ادامه می‌دهد: متاسفانه اکنون به دلیل وضع بد اقتصادی و از بین رفتن روحیه هنری در بین مردم، هم بازدیدکنندگان ما بسیار کمتر شده است و هم خریدارهای آثار هنری. چه بسا همه آن‌هایی که قبلا تابلویی خریده‌اند و یا کالکتور بودند هم الان قصد فروش تابلوهای‌شان را دارند. اما به هر حال هنرمندان با اینکه آثارشان فروشی ندارند، مجبورند برای تکمیل رزومه خود و پیشرفتشان در عرصه تجسمی آثارشان را در نمایشگاه‌های خود به نمایش بگذارند. ما نیز وقتی که هنرمند با وجود اینکه هزینه‌های گزافی را برای برگزاری نمایشگاه می‌پردازد و با این حال هیچگونه فروش و آورده‌ای ندارد اصلا برایمان خوشایند نیست.
نوری در رابطه با هزینه‌ها با مشکلات اقتصادی نگارخانه‌داران می‌گوید: من حدودا نصف روز را فرصت دارم که گالری‌ام را تبدیل به کلاس آموزشی کنم. خوشبختانه بین ما و اهالی محله نیز در طی این سال‌ها صمیمیت خوبی برقرار شده که همین امر باعث می‌شود همسایگان هر روز صبح در کلاس‌های آموزشی شرکت کنند و این بسیار کمک‌کننده است. کما اینکه مابقی هزینه‌ها نیز از طرف هنرمندان و کریتور‌ها تامین می‌شود و دیگر ضرر و زیان‌ها را نیز به ناچار ما خودمان پرداخت می‌کنیم.
او ادامه می‌دهد: متاسفانه اداره‌کل هنرهای تجسمی کوچک‌ترین کمکی به نگارخانه‌داران نمی‌کند. صرفا هر سه سال این اداره یک مجوز برای ما صادر می‌کند. این از نظر منی که یک گالری‌دار با سابقه هستم اصلا کار پسندیده‌ای نیست. اگر کسی کاری را برای کسی انجام می‌دهد باید تا آخر پای آن بایستد. اداره هنرهای تجسمی باید برای گالری‌دارها نمایشگاه‌های خصوصی برگزار کند و حتی نمایندگان خود را برای خرید آثار به گالری‌ها بفرستد که متاسفانه هیچ‌کدوم از این اتفاقات نمی‌افتد. من در طی این سال‌ها تنها یک بار زمانی که جناب ملانوروزی مدیرکل این اداره شده بودند ایشان را از نزدیک ملاقات کردم و ایشان خود به مجموعه ما تشریف آوردند و به گپ و گفت پرداختیم. اما غیر آن حتی یک جلسه هم برای معارفه مدیرکل تجسمی با گالری‌دارها برگزار نشده است.
او در ادمه می‌گوید: ما تا زمان مدیریت آقای سمیع‌آذر حمایت‌های خیلی خوبی را شاهد بودیم. ایشان مدیری بودند که همواره نمایشگاه‌های بسیار خوبی را برای گالری‌دارها و هنرمندان برگزار می‌کردند. آن زمان اگر اشتباه نکنم قانونی هم وجود داشت که تمام وزارتخانه‌ها باید نیم درصد از بودجه عمرانی خودشان را اختصاص می‌داند به خرید آثار هنری که متاسفانه از زمان دولت نهم و دهم این حمایت‌ها هم دیگر خاتمه یافت.
فاطمه نوری در پایان سخناش درباره نحوه انتخاب آثار برای برگزاری نمایشگاه‌ها می‌گوید: گالری‌ها الان به چند دسته تقسیم شده‌اند. بعضی از گالری‌ها ترجیح می‌دهند که برندسازی برای خودشان کنند به فروش‌ها و درآمدهای بالاتری دسترسی داشته باشند و یکسری گالری‌ها هم مثل گالری ما سعی می‌کنند به آیین‌نامه هنرهای تجسمی، یعنی معرفی هنرمندان و استعدادهای نسل جدید پایبند بمانند. خود من جزو آدم‌هایی هستم که ترجیح می‌دهم با نسل جوان و حتی کودکان کار کنم. چرا که نسل جوان آینده هنر این مملک هست، آن کسی که به شهرت رسیده به راحتی می‌تواند گلیم خود را از آب بیرون بکشد و حتی تابلوهایش را میلیاردی به فروش برساند. آن کسی که الان وارد عرصه هنر می‌شود را من و امثال من باید حمایت کنیم تا او نیز به شهرت و جایگاه درست خود برسد.
