به گزارش پلاتو هنر، فرهنگسرای نیاوران واقع در شمال شرقی شهر تهران که در سال ۱۳۵۰ با معماری کامران دیبا با زیربنای ده هزار متر مربع بنا شده است از معدود فرهنگسراهای تهران است که به جای شهرداری زیرمجموعه بنیاد رودکی است و همین امر باعث شده است در طول زمان هویت هنری-فرهنگی منحصربفردی داشته باشد و در دوره هایی یکی از جدی ترین مکان های میزبان رویدادهای هنری کشور باشد. ازجمله مدیران سابق فرهنگسرای نیاوران می‌توان به محمدجعفر صافی، سید عباس سجادی و عبادرضا اسلامی کولایی اشاره کرد. درحال حاضر ابوالفضل همراه ریاست این مجموعه فرهنگی هنری را برعهده دارد.
فعالیت‌های فرهنگسرای نیاوران تنها در حوزه هنرهای تجسمی محدود نمی‌شود و علاوه بر ۲ نگارخانه اصلی که در چهار و نیم طبقه واقع شده‌اند، یک سالن کتابخانه، سالن «خلیج فارس» که از آن هم به عنوان سالن سینما و هم برای اجرای تئاتر و کنسرت‌های موسیقی می‌توان استفاده کرد، قابل بهره‌برداری هستند. همچنین فضای باز و باغ فرهنگسرای نیاوران که در ورودی کتابخانه آن، سه مجسمه مرد با چهره‌ها و حالت‌های روزمره به درخواست کامران دیبا توسط پرویز تناولی ساخته و نصب شده است، قابلیت برگزاری رویدادها و برنامه‌های مختلف در فضای باز را دارد.
فرهنگسرای نیاوران تا به امروز میزبان تعدادی از رویدادهای مهم فرهنگی و هنری ایران بوده است. ازجمله مهمترین این رویدادها می‌توان به هشتمین دوره دوسالانه سفال ایران در سال ۱۳۸۴، ششمین دوره دوسالانه ملی مجسمه‌سازی تهران در سال ۱۳۹۰، نشست‌های هفتگی سه‌شنبه‌های شعر نیاوران در سال ۱۳۹۵، دوازدهمین دوره جشنواره ملی موسیقی جوان در سال ۱۳۹۷، نمایشگاه گروهی هنرمندان نامدار پیشکسوت هنرهای تجسمی ازجمله ایران درودی، طاها بهبهانی، حسین نوری، علی فرامرزی و ناصر هوشمند وزیری در سال ۱۳۹۸، اجراهایی از سی و پنجمین دوره جشنواره موسیقی فجر در سال ۱۳۹۸ و برگزاری یازدهمین دوسالانه سرامیک در سال ۱۳۹۹ اشاره کرد.
همان‌طور که بالاتر اشاره شد این مجموعه توانایی و طرفیت‌های زیادی برای ارائه و عرضه آثار هنری باکیفیت دارد یا این امکان را دارد تا محلی برای حضور هنرمندان و هنردوستان باشد، اما در سال‌های اخیر شاهد این موضوع هستیم که این‌نوع مجموعه‌ها از شأن کارکردی خود فاصله زیادی گرفته‌اند، به طور مثال زمانی آثاری از سهراب سپهری، محمد احصایی، آیدین آغداشلو، پرویز تناولی، غلامحسین نامی، ایران درودی، نصرالله افجه‌ای، فریده لاشایی، فرح اصولی، هانیبال الخاص، احمد اسفندیاری، رضا درخشانی، علی‌اکبر صادقی، پروانه اعتمادی، جلال شباهنگی، محمود جوادی‌پور، حسین محجوبی، صداقت جباری، محمدابراهیم جعفری، طاها بهبهانی، رعنا فرنود، شیرین اتحادیه، شهره مهران، ایرج شافعی، رزیتا شرف‌جهان، مهرداد محب‌علی، هومن مرتضوی، علی اصغر معصومی در نگارخانه‌های این مجموعه به نمایش درمی‌آمده است یا به طور مثال آلبوم «عاشق کیست» با آواز شهرام ناظری و آهنگسازی امیر پورخلجی ۲۲ آبان ۱۳۹۶ در سالن خلیج فارس فرهنگسرای نیاوران رونمایی شد، اما دیگر شاهد برگزاری چنین نمایشگاه‌ه و رویدادهای بزرگ و تاثیرگذاری نیستیم تا جریانی در هنر کشور ایجاد و نظر هنردوستان و هنرمندان را به خود جلب کند.
همان‌طور که اشاره شد از مجموعه‌های فرهنگی و هنری انتظار می‌رود نمایشگاه‌ها و رویدادهایی که برگزار می‌کنند، مبتنی بر یک کار پژوهشی عمیق و با حضور کارشناسان و صاحب‌نظران حوزه‌های هنری انجام شود، اما در سال اخیر شاهد برگزاری برنامه‌هایی در فرهنگسرای نیاوران بودیم که از کیفیت هنری بسیار پایینی برخوردار بودند و این مکان به نوع آشکاری به نهاد اجرایی برنامه‌های دولتی تبدیل شده است و به نظر می‌رسد مدیران این مجموعه تمهیداتی برای پایان دادن به این شرایط راکد ندارند.
ابوالفضل همراه رییس فرهنگسرای نیاوران سال گذشته در گفتگویی عنوان کرده بود: نده با آگاهی بر تمامی این مشکلات پس از حضور در این مجموعه، سعی کردم با همفکری و هم افزایی تمامی عزیزان از جمله مسئولان بالادستی، همکاران و هنرمندان مرتبط با مجموعه مشکلات و موانع را شناسایی و راهکارهای اجرایی رفع آنها را با کمک تمامی این عزیزان فراهم کنیم.از طرفی راهبرد و رویکردی مناسب با ظرفیت و منزلت فرهنگسرای نیاوران درنظر گرفته و عملیاتی شود. از جمله این اهداف توجه جدی به هنر اصیل ایرانی به عنوان یکی از مهمترین و غنی ترین میراث‌های هنری در جهان، فعالیت جدی در حوزه فرهنگ و هنر انقلاب اسلامی، حمایت از هنرمندان جوان و شناسایی نخبگان و هنرمندان مستعد نسل جوان جامعه، برپایی دوره های مختلف کارگاهی و آموزشی برای استفاده علاقه مندان رشته های مختلف هنری، استفاده از ظرفیت‌های بین المللی فرهنگی و هنری فرهنگسرای نیاوران و دیپلماسی فرهنگی با رویکرد تبادل آثار هنری و حضور هنرمندان جوان و نخبه در کشورهای دیگر و ممعادل آن حضور آثار هنری سایر کشورها در فرهنگسرای نیاوران است.
او همچنین گفته بود: ما دنبال این نیستیم که فرهنگسرای نیاوران صرفا محلی برای عرضه آثار هنری باشد، بلکه دنبال توانمندسازی افراد، چه نیروهای داخل مجموعه و چه هنرمندان جوان نیز هستیم. اینجا قرار است پاتوق هنرمندان باشد تا بیایند و فعالیت کنند. گالری‌های ما دو بخش کوچک و بزرگ دارد و در گالری بزرگ سعی ما بر این است که آثاری به نمایش بگذاریم که باکیفیت و طراز اول هستند. کیفیت‌سنجی آثار هم به این صورت است که یا هنرمند صاحب‌نام است یا آثار سطح بالا ارائه شده است. گالری کوچک بیشتر جنبه حمایتی دارد برای عرضه آثار هنرمندان جوان، مخصوصا هنرمندان شهرستان. ما در این مدت درخواست‌های زیادی از هنرمندان شهرستان داشتیم که می‌خواستند نمایشگاه داشته باشند. در این شرایط اقتصادی و کرونا حمایت از هنرمندان جوان از اولویت‌های ما است.
حال به نظر می‌رسد که پس از گذشتن یک سال خبری از تحقق وعده‌ها و توجه به هنر ایرانی و جلب توجه هنرمندان و… نیست و فرهنگسرای نیاوران این گنجینه باارزش همچنان روزهای کم فروغی را سپری می‌کند.
