به گزارش پلاتو هنر، محمدرضا مرادی کارگردان فیلم کوتاه داستانی «افسانه کوه ننوک» که در چهلمین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد، درباره شکل گیری و پروسه تولید این فیلم کوتاه و کارهای آینده خود توضیح داد.
محمدرضا مرادی کارگردان «افسانه کوه ننوک» در گفتگو با پلاتو هنر درباره شکل گیری ایده این فیلم کوتاه توضیح داد: بعد از فیلم «دوآل پا» یک فرمی با این فضا که شخصی شخص دیگری را کور می‌کند و بعد با هم یک مسیری را طی می‌کنند برایم جذاب شد. درحقیقت انگار این نگاه افسانه‌ای بود که برایم جذاب شد. بعد از آن به سراغ «رنگارنگ» رفتم و در همان حین با یک داستان ژاپنی به نام «اوبا سوته» آشنا شدم که براساس یک افسانه‌ای بود که یک پسری در اوج اتفاقات برای بقا پدر و مادر خود را به بالای یک کوه می‌برد تا آن‌جا از دنیا بروند.
وی ادامه داد: در خود ژاپن دو فیلم هم در سال‌های 1950 و 1980 میلادی درباره همین افسانه ساخته شده است. منتهی اشکالی که وجود داشت این بود که در فرهنگ ما اصلا چنین چیزی وجود ندارد که حتی در اوج سختی هم پدر و مادر خود را به این شکل رها کنیم و بچه‌ای در بدترین شرایط هم پدر یا مادرش را بالای کوه نمی‌گذارد تا از بین بروند. ایده را مدام تغییر دادیم تا به این نتیجه رسیدیم که برای نابودی نروند و اتفاقا برای نجات و بقا می‌روند. آن بستر و فضا را برداشتیم و داستان و نوع نگاه خودمان را قرار دادیم که به این فیلمی رسیدیم که الان وجود دارد و نسخه نهایی «افسانه کوه ننوک» هم حدود 16 دقیقه شد.
کارگردان «دوآل پا» درباره نگاه فانتزی که در آثار خود دارد، بیان کرد: من اساسا سینما را به این شکل شناخته و یاد گرفته‌ام. سینما برای من جایی است که در آن جادو اتفاق می‌افتد. غیرواقعی بودن و دور از دسترس بودن که برایم اتفاق می‌افتد و دیدن فضایی که آن را درک نکرده‌ام، برایم بسیار جذاب و مسحور کننده است. هرچند همه مدل فیلم‌ها را نگاه می‌کنم اما علاقه من به سمت این مدل فیلم‌هاست که این هم به کودکی و مواجهه من با سینما بر می‌گردد.
مرادی اضافه کرد: من یک عمویی داشتم که هم‌نام من بود؛ محمدرضا مرادی. از آلمان به ایران آمد و فوت کرد. بعد از مدتی در منزل یکی دیگر از عموهایم جمع شدیم و فیلم‌هایی که از آن عموی فوت شده‌ام، وجود داشت را پخش کردند. انگار یک جهانی مسیح گونه بود که مرده را زنده کرده است. این اولین مواجهه من با این فضا بود و تاثیر زیادی هم روی ذهنیت من گذاشت. من از سال 84 کار ساخته‌ام و هم کار خوب داشته‌ام و هم کار بد. کارهای تجربی و موزیک ویدئو و تیزر و… ساخته‌ام تا رسیدم به جدی‌ترین آن‌ها که «دوآل پا» بود و بعد از آن هم «رنگارنگ» که برای آن اعتبارنامه اولین فیلم بلند سینمایی‌ام را از فارابی دریافت کردم و بعد از آن هم به «افسانه کوه ننوک» رسیدم.
کارگردان «افسانه کوه ننوک» درباره حضور در چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران بیان کرد: جشنواره فیلم کوتاه تهران یک قله است و از همان سال‌های ابتدایی که کار خود را شروع کردم همیشه آرزویم بوده است که برای این جشنواره کار داشته باشم. جشنواره فیلم کوتاه تهران باعث دیده شدن فیلم و فیلمساز می‌شود که این اتفاق مهم و بزرگی است.
وی افزود: به نظر من جشنواره‌ای که موضوع محور نباشد جذاب است. ما در شهرستان یک جشنواره‌ای داشتیم که با موضوع دفاع مقدس بود و هیچ راهی نداشتیم و برای حضور در جشنواره تنها باید در این موضوع کار تولید می‌کردیم که خب این محدودیت شاید خیلی خوب نباشد. حدود سه سال فقط دفاع مقدسی ساختیم تا جشنواره تعطیل شد و به سراغ موضوعات دیگر رفتیم. اتفاق خوشایندی که در چند سال اخیر در جشنواره فیلم کوتاه تهران افتاده است، این است که محوریت خود را بر سینما و تاکید خود را روی موضوع ژانر گذاشته است. وقتی به این سمت حرکت شود و آموزش‌های لازم هم داده شود، ضعف بزرگی که در موضوع ژانر داریم تاحدی برطرف خواهد شد. این حرکت خوبی است که آقای آذرپندار و همکاران خود در انجمن پیش گرفته‌اند و امیدوارم که پایدار باشد.
محمدرضا مرادی در پایان درباره کارهای آینده خود گفت: همانطور که عرض کردم، سال گذشته برای فیلم «رنگارنگ» اعتبارنامه ساخت اولین فیلم بلند سینمایی‌ام را دریافت کردم. بیشتر تمرکز من روی این اتفاق بوده است و فیلمنامه اولیه خود را نوشته‌ام و سیناپس آن را هم تحویل دادم ولی خب هنوز هیچ خبری نشده است. البته که ایده من را خیلی دوست داشتند. یک چیزی را هم اینجا بگویم. من به شخصه سراغ ندارم که جایی اینطور برخورد کنند. یعنی به من گفتند فضای تو را دوست داریم و تو بیا و برمبنای این فضای خودت یک قصه‌ای بیاور و آن را بساز. اصلا فضای سفارشی وجود نداشت. هرچند که تا الان خبری نشده و اتفاقی نیفتاده است.
فیلمنامه «افسانه کوه ننوک» بعد از دو فیلم کوتاه «دوآل پا» و «رنگارنگ»، سومین فیلم کوتاه داستانی و اقتباسی مرادی است که بر اساس افسانه ژاپنی (اوبا سوته –رها سازی یک پیرزن)، نگارش شده است و در خلاصه داستان آن آمده است: «شهاب سنگی بزرگ به دریای هرمز برخورد می‌کند و به همین دلیل، ماهی‌های آن منطقه تغییر ژنتیک پیدا می‌کنند و دیگر قابل خوردن نیستند و از طرف دولت گروهی مامور می‌شوند که دریا را ببندد. اهالی از فرط گرسنگی مجبور می‌شوند که به صورت پنهانی از دریا ماهی صید کنند. ناآگاه از اینکه خوردن این ماهی‌ها ممکن است چه بلایی سرشان بیاورد.»
«افسانه کوه ننوک» هشتمین تجربه کارگردانی محمدرضا مرادی است و این کارگردان، تولید سه فیلم کوتاه دانشجویی «قاب خاطره»، «موبدان معبد پاک» و «فرفره آیت»، انیمیشن کوتاه «تریو قجری»، فیلم کوتاه تجربی «زندگی کاغذی» و دو فیلم کوتاه داستانی و اقتباسی «دوآل پا» و «رنگارنگ» را در کارنامه خود دارد.
عوامل فیلم کوتاه «افسانه کوه ننوک» عبارتند از تهیه کنندگان: آتنا نعمتیان و محمدرضا مرادی، مجری طرح: گلسا غفاری، کارگردان: محمدرضا مرادی، نویسندگان: محمدرضا مرادی و گلسا غفاری، بازیگران: میلاد اشکالی، تیما تقی‌زاده و زینب گلزاری، دستیاران کارگردان: ندا منفرد و حسن کوه‌پیکر، مدیر فیلمبرداری و نورپردازی: مهدی رضایی، دستیاران تصویر و نور: عباس شیرمحمدی، حمیدرضا حسن‌پور، جلال حسنی، مهدی افشاری و حسین دباغ طهماسبی، مدیر صدابرداری: امیر نخجوان، دستیار صدا: سید زاهد رئیسی، طراح صحنه و لباس: محمدرضا مرادی، طراحی صدا و موسیقی: احسان افشاریان، خواننده: مسعود شریف، نوازندگان: آرین بهاری و سینا براهویی، تدوین: محمدرضا مرادی، جلوه‌های ویژه: اردشیر ایرانی، اصلاح رنگ‌ونور: مهران دوستی، طراحی و اجرای گریم: آتنا نعمتیان، مشاور رسانه‌ای: محمد کفیلی، طراح لوگو و پوستر: حامد کاظمی و مدیرتولید: آتنا نعمتیان.
بیشتر بخوانید:
مریم جمالی: «مه لقا» از دردهای کاخ ناصرالدین شاه می‌گوید
محمد زکی زاده
