پلاتوهنر

سجاد افشاریان نویسنده «بک تو بلک» نیست؟

به گزارش پلاتو هنر، کیومرث مرزبان، نویسنده و زندانی سابق، با انتشار یادداشتی اعلام کرد که نویسنده‌ اصلی تئاتر «بک تو بلک» او و همسرش پگاه رسایی هستند نه سجاد افشاریان. یادداشت این نویسنده را در ادامه می‌خوانید: از پشت

به گزارش پلاتو هنر، کیومرث مرزبان، نویسنده و زندانی سابق، با انتشار یادداشتی اعلام کرد که نویسنده‌ اصلی تئاتر «بک تو بلک» او و همسرش پگاه رسایی هستند نه سجاد افشاریان.

یادداشت این نویسنده را در ادامه می‌خوانید:

از پشت تلفن زندان همراه با پگاه رمان‌ها و عاشقانه‌های زیادی نوشته بودیم و ارزش‌اش برای‌مان فراتر از عدد و رقم و اسکناس بود. چرا که به قول توران میرهادی رنج بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کرده بودیم. مدتی پس از آزادی سجاد افشاریان در محفلی خصوصی داستان‌مان را شنید و از ما خواست تا با او همراهی کنیم و داستان‌مان عاشقانه‌ی واقعی‌مان را به روی صحنه ببریم. نمایش روی صحنه رفت و تمام سهم ما از آن اجرا قسمتی کوچک بر روی کاتالوگ نمایش تحت عنوان مشاوران متن آمد و بس… مدام نقدها و نظرها را می‌خواندیم و حرص می‌خوردیم. می‌شنیدیم که می‌گویند «این اجرای افشاریان یک عمق و رنجی دارد که توانسته اثر او را از آثار تین‌ایجری سابق‌اش به اثری تأمل انگیز تبدیل کند .» مدتی بعد صدای‌مان کرد. یک گلدان و چند کتاب و یک سکه جلوی‌مان گذاشت و تشکر کرد. تصمیم گرفته بودیم آن روز حرف‌های دل‌مان را بزنیم . زدیم اما نه آنگونه که باید. و شنید اما نه آنگونه که باید. پگاه می‌گفت این سکه بدترین فحشی‌ست که شنیده‌ام. نمایش پرفروش‌ترین شد. قیمت بلیطش در آن زمان رکورد زده بود. و از نگاه ما آنچه که به فروش می‌رفت رنج ما و زندانیان دیگر بود. تلخی کام رنج از ما و شیرینی پول و تمجید از او… پس از مصاحبه با «رختکن بازنده‌ها» پیغام‌های زیادی دریافت کردم . مبنی بر اینکه چقدر داستان‌تان شبیه به بک تو بلک است . حتی عده‌ای می‌گفتند نکند به دروغ داستان بک تو بلک را از آن خود کرده‌ام. اما جدیدا مرز میان شرافت و نجابت و حماقت را پیدا کرده‌ام. گویا این نمایش دوباره روی صحنه رفته است و قرار است بار دیگر رنج‌مان به فروش برسد . اینکه این نمایش را تحریم کنید یا نه | اینکه واکنش سجاد و طرفدارانش پس از انتشار این پست چه خواهد بود اهمیتی ندارد. آنچه که مهم است ابراز خشم‌مان از به حراج رفتن عاشقانه‌ی بی‌بدیل‌مان است که باید یک‌جا جلویش می‌ایستادیم. آنچه مهم است این است که بدانید آنچه که تماشا کرده‌اید و یا تماشا خواهید کرد رنج بزرگ ما بود که کار بزرگ یک‌نفر دیگر شد.»

https://didhonar.ir/?p=27394