به گزارش پلاتو هنر به نقل از ورایتی، بو گلدمن، فیلمنامه‌نویس، که برای فیلمنامه‌های «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» و «ملوین و هاوارد» برنده جایزه اسکار شد و در میان گروه منتخبی از فیلمنامه‌نویسان از جمله رابرت تاون و ویلیام گلدمن از بهترین‌های آن نسل بود، در 90 سالگی درگذشت.
گلدمن همچنین در سال 1993 برای فیلم «بوی خوش زن» نامزد اسکار شد.
گلدمن کار خود را در تلویزیون آغاز کرد. او تدوین، نوشتن فیلمنامه و دستیار تهیه‌کننده مجموعه‌های گلچین معتبر «Playhouse 90» شبکه CBS در اواخر دهه 1950 بود و روی قسمت‌هایی از جمله درام جنگ داخلی «تونل» کار می‌کرد. همچنین در طول دهه 1950، او یکی از تهیه‌کنندگان «The Philco-Goodyear Television House» و تهیه‌کننده خلاصه CBS «The Seven Lively Arts» بود.
گلدمن هم شعر و هم موسیقی را برای اقتباسی تنظیم‌کننده از «غرور و تعصب» به نام «تأثیر اول» نوشت که با بازی پولی برگن، هرمیون گینگلد و فارلی گرنجر همراه بود اما در برادوی در سال 1959 شکست خورد.
گلدمن بعداً به خبرنامه انجمن ویراستاران فیلم گفت: «من فکر می‌کنم که غزل‌نویسی آموزش بسیار خوبی برای نوشتن فیلمنامه بود – زیرا نمی‌توان کلمات زیادی را هدر داد، حتی اگر تمرکز زیادی در فیلم‌هایی که می‌نویسم بر روی آن‌ها داشته باشم. من فکر می‌کنم ریتم بسیار قدرتمندی در هر فیلمی وجود دارد و یا شما به آن گوش دارید یا ندارید – این یک چیز موسیقایی است.»
او اقتباسی را برای نسخه 1962 NBC از “پرونده پاراداین” انجام داد، که قبلا به عنوان یک فیلم توسط آلفرد هیچکاک ساخته شده بود. یک قسمت از «مدافعان» در سال 1964 را نوشت و دو بخش از «اجرای بزرگ» را در سال 1974 تولید کرد: «دشمنان» بر اساس نمایشنامه‌ای از ماکسیم گورکی و «ماه ژوئن» نمایشنامه‌ای از دهه 1920 توسط جورج اس. کافمن و رینگ لاردنر. اما به طور کلی، گلدمن برای مدت طولانی قبل از اینکه با «آشیانه فاخته» وارد فیلم شود، آنقدر کار کمی پیدا کرد که نیویورک تایمز در سال 1980 گفت: «همسرش بیشتر درآمد خانواده را با راه اندازی بازار غذاهای دریایی به نام نان و نان تأمین می کرد.»
کارگردان میلوس فورمن پس از خواندن فیلمنامه او به نام «به ماه شلیک کن» (که بعدها فیلمی با بازی آلبرت فینی و دایان کیتون ساخته شد) گلدمن را برای بازنویسی «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» انتخاب کرد.
گلدمن برای کارش در «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» تنها 8000 دلار دریافت کرد، اما تحسین منتقدان و اسکار باعث شروع کار او شد.
فیلم بعدی او، «ملوین و هاوارد» که در آن نقش انفرادی نویسندگی داشت، بسیار تاثیرگذارتر بود. او با کارگردانی جاناتان دمی، چیزی را ساخت که وینسنت کانبی آن را «بیان طنز آمیز رویای آمریکایی» تند و جذاب ساخت. گلدمن به خاطر تلاشش دومین اسکار خود را دریافت کرد.
پس از فیلم «به ماه شلیک کن» به کارگردانی آلن پارکر در سال 1982، گلدمن کار روی کمدی «Swing Shift» محصول 1984 دمی با بازی گلدی هاون و کرت راسل و درام رمانتیک گری مارشال «بچه فلامینگو» با بازی مت دیلون انجام داد.
«نیکیتای کوچولو»، تریلر جاسوسی 1988 با سیدنی پواتیه و ریور فینیکس، بیشتر جنبه تجاری داشت، اما گلدمن با فیلم «بوی خوش زن» به کارگردانی مارتین برست در سال 1993 بازگشت که فیلمنامه‌نویس از فیلم ایتالیایی به همین نام در سال 1974 اقتباس کرد. این فیلم نامزد اسکار بهترین فیلم، کارگردانی و فیلمنامه گلدمن شد و آل پاچینو برنده بهترین بازیگر مرد شد.
