ارسلان علیزاده نوازنده ویولنسل ارکستر ملی ایران درباره نواختن این ساز توضیح داد و از مشکلات ارکسترها گفت.
به گزارش پلاتو هنر، ارسلان علیزاده متولد سال 1368 در تهران است. او نوازنده ویولنسل ارکستر ملی ایران، مدرس هنرستان موسیقی پسران و دانشگاه علمی کاربردی است. او تا به امروز با گروه موسیقی رسپینا به اجراهای گوناگون در تالار رودکی پرداخته است. همچنین در جشنواره های مختلف موسیقی کلاسیک شرکت کرده است.
ساز تخصصی این نوازنده ویولنسل ست. او در هنرستان عالی موسیقی زیر نظر استاد محسن تویسرکانی به فراگیری ویولنسل مشغول شده است. او در سال ١٣٨٦ وارد دانشگاه موسیقی شد و در سال ١٣٩٠ مدرک کارشناسی را اخذ کرد و درآنجا زیر نظر استاد کریم قربانی مشغول یادگیری شد. او همچنین در این سال ها زیر نظر استادانی چون آرام تالالیان و آیدین احمدی نژاد به فراگیری این ساز پرداخته است.
این هنرمند در گفتگو با پلاتو هنر از انتشار آلبوم جدیدش با گروه موسیقی «کاریز» خبر داد و گفت که این گروه موسیقی یک گروه سازی (موسیقی بی‌کلام) است.
او ادامه داد: در حال حاضر به علت نزدیک شدن به ماه محرم و صفر برنامه ای برای اجرا ندارم، پس از ماه صفر قطعا با ارکستر ملی روی صحنه می‌روم.
آموزش آکادمیک بهترین راه برای وارد شدن به حیطه موسیقی
ارسلان علیزاده خطاب به علاقه‌مندان به موسیقی گفت: بهترین و اصولی ترین راه برای وارد شدن به حیطه موسیقی به صورت آکادمیک است. افراد اگر سن کمی دارند می‌توانند در هنرستان موسیقی مشغول شوند. بهترین سن یادگیری برای موسیقی بازه سنی 9 تا 11 سالگی است که در آینده می توانند به شکل حرفه ای تر ادامه دهند. در غیر این صورت مسیر کمی سخت تر می‌شود.
ویولنسل مورد استقبال اکثر گروه‌های موسیقی
این هنرمند به طور تخصصی درباره ساز ویولنسل توضیح داد: ویولنسل ساز کلاسیک است. این ساز پس از پیدایش تکامل یافته است در واقع آنچه امروز از این ساز می‌بینیم تکامل یافته سازی است که در گذشته وجود داشته است. این ساز با وجود محدوده صوتی بالا و دارا بودن نت بم و زیر کاربردهای فراوان دارد. در همین راستا به دلیل قابلیت هایی که دارد مورد استقبال اکثر گروه های موسیقی واقع می‌شود و صرفا در موسیقی کلاسیک از آن استفاده نمی‌کنند. در گروه های راک، جز، پاپ و موسیقی سنتی هم استفاده می‌شود اما پایه و اساس این ساز موسیقی کلاسیک است.
مشکل همیشگی ارکسترها
او در بخش دیگری از گفتگو درباره حاشیه‌ها و مشکلاتی که اخیرا برای ارکستر سمفونیک تهران پیش آمده است، توضیح داد: من تابه حال به طور رسمی با این گروه فعالیت نداشته‌ام و همکاری ما به صورت پروژه ای بوده است. اکنون در جایگاهی نیستم که در این باره نظر دقیقی بدهم ولی کسانی که در حال حاضر در ارکستر سمفونیک ساز می‌زنند از دوستان و اساتید ما هستند. آنها نوازنده های توانمندی هستند و جای هیچ شکی نیست که توانایی بچه ها با آزمون شناسایی نمی‌شود.
او ادامه داد: تک تک بچه ها نوازنده های قابلی هستند که سال ها در کنار هم ساز زده‌اند و به خوبی صدای ساز یکدیگر را می‌شناسند و توانایی اجرای بالایی دارند. در واقع اکنون یک سری مسائل حاشیه ای پیش آمده که نباید پیش می آمد. مشکل همیشگی ارکسترها، فقدان رهبر خوب است، حواشی این روزهای ارکستر سمفونیک هم دقیقا به همین موضوع مربوط می‌شود.
این هنرمند تصریح کرد: یک نوازنده خوب در ارکستر ابتدا باید در حد قابل قبولی یک سری توانایی های فردی داشته باشد و در ادامه مساله مهم مدت زمانی است که نوازنده ها در کنار هم ساز می‌زنند. این همکاری در مدت طولانی شکل می گیرد تا نوازنده ها بتوانند صدای ساز یکدیگر را لمس کنند.
دوست دارم مخاطب را احساس کنم
این هنرمند در پایان خاطرنشان کرد: در کنار اجرا کم و بیش برنامه های تولیدی هم دارم اما ترجیح و علاقه من اجرای روی صحنه است زیرا زمانی که مخاطب را احساس می کنم حس بهتری دارم تا زمانی که بخواهم در استودیو ساز بنوازم که هیچ مخاطبی ندارد. اصل مطلب برای من وجود مخاطب است.
سمیرا اسدیان
