به گزارش پلاتو هنر، نمایشگاه هنگامه حسینی با عنوان «بازگشت قهرمان» تا 12 اردیبهشت ماه در گالری پروژه‌های ۰۰۹۸۲۱ برپا است.

این هنرمند در گفتگو با پلاتو هنر درباره این اثر ویدیوآرت توضیح داد: «بازگشت قهرمان» به بازنمایی موضوعات و موقعیت هایی می‌پردازد که در آن شیر ایرانی به عنوان نماد هویت ملی و قهرمانی، معنای خود را در فرهنگ ایرانی آشکار می کند و نقش این نماد را در بازسازی تجربیات گذشته و همچنین در شکل‌دهی به معضلات سیاسی و اجتماعی امروز بررسی می‌کند.

او ادامه داد: فیلم در دو بخش و حول سه موضوع اصلی روایت می‌شود؛ بازگشت شیر ایرانی به وطن پس از ۸۰ سال انقراض، مجموعه ای از تانک های چیفتن به نام شیر ایران که در سال ۱۳۵۱ به بریتانیا سفارش داده شد و پس از انقلاب اسلامی به ایران تحویل داده نشد و مفهوم «شیرمردی»، استعاره ای که به قهرمانی و مردانگی اشاره دارد.

این هنرمند درباره بخش‌های مختلف این اثر توضیح داد: بخش اول مروری است بر تجربیات تاریخی ایرانیان در سده گذشته و درک جمعی از مفاهیمی چون وطن پرستی، غرور ملی و دفاع از سرزمین مادری. بخش دوم به ردپای پنهان این نماد در کشمکش‌های امروزی پیرامون موضوع «صلح در خاورمیانه» اشاره دارد. در این بخش نماد شیر به عنوان ایده ای مطرح می‌شود که در ماهیت خود میل به نمایش گذاشتن اقتدار و برتری را به همراه دارد و در موقعیت‌های بحث‌برانگیز مختلف ظاهر می‌شود. این اثر شامل مستندات من به همراه فیلم های یافت شده و آرشیو شده، آهنگ ها، مصاحبه ها و اخبار روزانه است که تلاش می‌کند با ایجاد شبکه ای از علل و سرنخ ها پیچیدگی تاریخی و مفهومی این نماد را آشکار کند.

حسینی درباره ایده اولیه این ویدیوآرت اظهار کرد: ایده اولیه کار بر اساس یک مشاهده اتفاقی شکل گرفت. از طریق صفحه اینستاگرام باغ وحش تهران متوجه شدم که دو شیر ایرانی را از باغ وحش هایی در بریتانیا به ایران منتقل کردند. در عین حال این شیرها قرار نبود به آغوش طبیعت بازگردند. بلکه بیشتر جنبه نمایشی آنها مدنظر بود. این شیرها که ۸۰ سال پیش در طبیعت ایران منقرض شده بودند بنا به گفته دست اندرکاران باغ وحش دوباره با افتخار به ایران بازمی‌گشتند.

او افزود: حدود دو سال پیش بود که من برای بازدید از این شیرها به باغ وحش ارم رفتم. چند ویدیو از شیرهای ایرانی تازه برگشته برداشتم و به طور اتفاقی با لحظه ای مواجه شدم که جمعی از مردان در حال تماشای صحنه ای هستند که یکی از کارکنان باغ وحش به شیر آفریقایی غذا می دهد. شیر برای گرفتن غذا خود را به دیوار قفس می‌کوبید و ناظران هیجان زده او را تماشا می کردند. در واقع نقطه شروع کار من لحظه ای بود که با کنجکاوی از خودم پرسیدم این مردها به چه نگاه می کنند و چه چیزی را تصور می‌کنند؟

این هنرمند درباره روند تحقیقات خود گفت: به دنبال جواب این سوال تحقیقم را آغاز کردم و شروع به پیدا کردن تصاویر آرشیوی کردم که با موضوع شیر در ارتباط بودند. روایت از نقطه آغازین من که در باغ وحش اتفاق می‌افتد، شروع می‌شود و به شکل کلاژوار ادامه پیدا می‌کند. سعی کردم که تصاویر بایگانی را که به صورت پراکنده از اینترنت پیدا کرده بودم، کنار هم بیارم و روایتی را بسازم که هم انسجام تصویری داشته باشد و هم موضوع مشخصی را دنبال کند.
در واقع هدف من این بود که نشان بدهم اقتدارطلبی و قدرت چگونه در فرم های مختلف خود را نمایان می‌کند و ارتباط این فرم ها با نماد شیر چگونه شکل می‌گیرد.

او در پاسخ به اینکه چرا این اثر را ویدیوآرت نامیده است، بیان کرد: کار را ویدیو آرت می نامم و نه فیلم، چون بر پایه سناریوی خاصی نوشته نشده است بلکه در طول پروسه ای زمان‌بر شکل گرفته و از این نظر به فرم کلاژ نزدیکی بیشتری دارد.

حسینی در پایان تصریح کرد: تلاشی در جهت قضاوت سیاسی ندارم و در واقع بیشتر تلاش من این است که از زاویه همان ناظری که به صحنه غرش شیر نگاه می‌کند به این موضوع نگاه کنم و روایتی را بسازم که تا حدودی پیچیدگی این نماد را آشکار کند.

ندا زنگینه