به گزارش پلاتو هنر، کانون کارگردانان درباره تلاشها برای توقیف فیلم سینمایی «پیرپسر» به کارگردانی اکتای برهانی بیانیه دادند.
بیانیه تند کانون کارگردانان درباره تلاشها برای توقیف «پیرپسر» به شرح زیر است:
«سینمای اجتماعی ایران چندی است که با اکران فیلم سینمایی «پیرپسر» رونقی دوباره گرفته، طبق معمول گروهی از سیَه فکران ضد سینما و هنر از استقبال مردم عصبانی شدند و شروع به عربده کشی کردند و شرمتان باد که چنین تبر بر تن خسته سینمای اجتماعی میزنید.
کانون کارگردانان سینمای ایران ضمن محکوم کردن تلاشها برای توقف اکران این فیلم، حمایت خود از فیلم «پیرپسر» و کارگردان جوان و خوش فکر آن آقای اکتای براهنی را اعلام میکند.
هشدار میدهیم که دوره رفتارهای تند و با اهداف سیاسی و جناحی در سینما رو به اتمام است.
مردم و خصوصا نسل جدید با تجربه وقایع اجتماعی سال های اخیر نشان دادند که از تندروی های سیاست ورزانه عبور کردهاند.
ما امیدواریم که سازمان سینمایی، بعد از اکران موفق و استقبال مردم از فیلم «پیرپسر»، جریان اکران دیگر فیلم های اجتماعی و خصوصا فیلم هایی که سال هاست پشت سد توقیف ماندند را ادامه دهد.»
از طرفی دیگر حامد بهداد، بازیگر فیلم «پیرپسر» در واکنش به تلاشها برای توقیف این فیلم در صفحه مجازی خود نوشت:
«خبر اینکه فیلم «پیر پسر» و میگن بردارین و بموازات فحش هم نثار میفرمان و با تفسیر های دم دستی و نشانه شناسی های جیپ انگ بهش میبندن و میخوان به زور فیلم اجتماعی رو سیاسی ش کنن که با اون کج سلیقگی همیشگی و عنق بودن های بی دلیل بتونن ترتیب فیلمو بدن.
از عواید این جنگ ۱۲ روزه این بود که مدتی فیلم پیر پسر تو غبارها گم شد و حالا که بازی وطن هموطن میهن مردم تموم شد و سیب زمینی گردن فغانی انداختن گفتن نوبت اینه که ببینیم مردم کجا جمع و خوشن بریم حالشونو بگیریم. دیدن چی بهتر از فیلمی که مردم دوست داشته باشن.
آقا پیر پسر و بزنیم؟ بزنیم. چندتا مصاحبه و نقد ساختگی مبنی بر نارضایتی مردم از فیلم راه انداختن و شروع شد. منتظرش بودم تعجب نمیکنم. اما این وسط دم اون منتقدها و سینمایی هایی گرم که پای فیلم اجتماعی هستن و تعصب شو میکشن و این نگاه و رویکرد تکراری و قدیمی و به فیلم های اجتماعی داستانی مردود میدونن.
و آفرین به فیلمسازی هایی که سلیقه و فکرشونو تبدیل به سینما و قصه کردن و از سرمایه و فکر و عمرشون مراقبت میکنن. خیلی هامون بی حس شدیم اما هستن هنوز تو همین جماعت سینمایی که قلبشون برای سینمای واقعی میتپه و جای خالی شو فریاد میزنن. تابستان ۱۴۰۴، تهران».
بیشتر بخوانید:
سینما را محل تسویه حسابهای سیاسی نکنید/ تلاش برای توقیف فیلم اکتای براهنی
