به گزارش پلاتو هنر، فیلم کوتاه «مرتد» دومین اثر مشترک امیر ابیلی و داوود مرادیان در مقام کارگردان است که به بخش بین‌الملل چهل و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران راه پیدا کرده است.
در خلاصه داستان این فیلم کوتاه آمده است: «اینهمه جای پَرت‌وپَلا این اطراف هست، چرا درست اومدی روبه‌روی دوربین اقبالی رو کشتی؟»
فیلم کوتاه «مرتد» دومین اثر مشترک امیر ابیلی و داوود مرادیان محصول مشترک مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانه‌ای اوج و انجمن سینمای جوان است که برای نخستین‌بار در پردیس سینمایی ملت به نمایش درآمد.
احسان سالمی متنی درباره این فیلم نوشته است: «این همه جای پَرت‌وپَلا این اطراف هست، چرا درست اومدی روبه‌روی دوربین، اقبالی رو کشتی؟» این جمله که به عنوان خلاصه داستان «مُرتد» در رسانه‌ها منتشر شده است؛ آغازی بر معمای اصلی اثر تازه امیر ابیلی و داوود مرادیان است. اثری جنایی که قصه آن حول یک قتل و ماجراهای مرتبط با آن شکل می‌گیرد و اتفاقاً همین ایده محوری است که تبدیل به یکی از نقاط قوت «مرتد» شده است.
در شرایطی که طی سال‌های گذشته عمده قصه‌های جنایی سینمای ایران بیشتر از آن که بر روایت یک سوژه جنایی متمرکز باشند بر حواشی مرتبط با جنایت همچون قصاص و رضایت گرفتن از اولیای دَم تمرکز کرده بودند؛ «مرتد» سعی کرده است تا در قالب یک قصه کوتاه و خوش‌ریتم، تصویری از ابعاد مختلف یک پرونده جنایی را به تصویر بکشد؛ تصویری که اتفاقاً گره خوردن آن به نکات ریز حقوقی قضایی باعث شده تا پیچیدگی قصه و تلاش ذهنی مخاطب برای پی بردن به جواب معمای این جنایت بیشتر شود.
«مرتد» در کنار روایت پرکششی که دارد، در زمینه بازیگری نیز دارای چند امتیاز مثبت است؛ نقطه قوت فیلم در این زمینه به بازی چشمگیر فرید قبادی بازیگر نقش مامور پلیس بازمی‌گردد؛ مامور باورپذیر که تلاشش برای حل معمای این پرونده جنایی تا آخرین لحظه فیلم ادامه دارد؛ باورپذیری قبادی در نقش یک مامور پلیس در «مرتد» بیش از همه در سکانس‌های مرتبط با بازجویی از مظنونین خود را نمایان می‌کند. تقابل او با ضدقهرمان‌های قصه و کشمکش شکل گرفته میان آن‌ها بر پیچیدگی قصه و به تبع آن علاقمندی مخاطب به فهمیدن سرنوشت شخصیت‌ها می‌افزاید.
ساخته مشترک امیر ابیلی و داوود مرادیان از منظر کارگردانی نیز اثر قابل قبولی از کار درآمده است؛ گذشته از هدایت درست بازیگران برای نزدیک‌تر شدن به نقش‌هایشان، بزرگ‌ترین گواه این ادعا آن است که با وجود اینکه زمان 29 دقیقه برای اثری در سینمای کوتاه ایران طولانی به نظر می‌رسد ولی «مرتد» مخاطبانش را خسته نمی‌کند و حتی با وجود اینکه بسیاری از سکانس‌های فیلم داخلی محسوب می‌شوند اما ترکیب قاب‌بندی‌های درست، بازی‌های روان و البته تدوین قابل قبول اثر، اتمسفر «مرتد» را پویا و غیریکنواخت کرده است.
