پلاتوهنر

چرا حسین علیزاده در ایران کنسرت برگزار نمی‌کند؟!

مراسم رونمایی از مجموعه «دستگاه‌های موسیقی ایرانی» با حضور حسین علیزاده روز گذشته ۳۱ شهریور، در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد.

به گزارش پلاتو هنر، مراسم رونمایی از مجموعه آموزشی و پژوهشی «دستگاه های موسیقی ایران»، روز گذشته ۳۱ شهریور بعد از برپایی نشست رسانه‌ای این پروژه با حضور حسین علیزاده و تعدادی از هنرمندان در فرهنگسرای ارسباران تهران برگزار شد.

افرادی همچون سیامک جهانگیری، مهدی امامی، مجتبی عسگری، حمید قنبری، بهاره فیاضی، هومان اسعدی، رضا پرویز زاده، بابک خضرائی، آروین صداقت، کیش، پویا اخواص، مینا افتاده، داود گنجه‌ای، محمود دولت‌آبادی، علی‌اکبر شکارچی، حمیدرضا دیبازر، علی جعفری پویان، محمدمهدی گورنگی، نیما جوان، سهراب سلیمی، محمدعلی مرآتی در این مراسم حضور داشتند.

هنگام نوشیدن چای این موسیقی را بشنوید

علی بوستان (مدیر تولید مجموعه دستگاه‌های موسیقی ایرانی) در ابتدای این مراسم گفت: این پروژه در سخت‌ترین شرایط ممکن تولید شد و من هر چه قدر از سختی‌های این پروژه بگویم، کم است اما آنچه در این عرصه پیش روی مخاطبان قرار گرفته است، می‌تواند یکی از مهم‌ترین پروژه‌های موسیقی در کشورمان باشد که بیش از ۱۰۰ نفر در تولید آن مشارکت داشتند. این اثر ۳۰۲ قطعه و ۱۳ ساعت موسیقی و ۱۳ آلبوم است.

حامی حقیقی (مدیر صدای پروژه) نیز گفت: این آثار به شکلی تولید شده‌اند که می‌توانید فارغ از مسائل آموزشی از شنیدن آن لذت ببرید. این آثار را حین نوشیدن چای گوش کنید؛ چون به محض شنیدن آن دیگر چای نمی‌نوشید و غرق در شنیدن اثر می‌شوید. این آلبوم همچون کنسرتی است که گویا فقط برای شخص شما ضبط شده است.

سیروس جمالی (شاعر پروژه) نیز اظهار کرد: ردیف موسیقی ایران برای نسل من که آن را به شکل کلاسیک آموزش دیده‌ایم، همچون یک گنجینه است. چنین عنصری به عنوان یک چشمه مشتقاتی دارد که ما نوازندگان آن را در اجراهایمان استفاده می‌کنیم. در این پروژه زمان، مکان و مخاطبان با نسبت دوران تاریخی گذشته ردیف تعییر شده‌اند. یک اثر هنری وقتی کاملا بدون تغییر به مخاطبان ارائه شود تاثیر آن دوران را ندارد و این موضوعی است که هدف اصلی این پروژه بوده است.

او افزود: حسین علیزاده هنرمندی است که من شاگرد مکتب او بودم و امروز فرصت کردم که در هم‌جواری او حضور داشته باشم. این پروژه به گونه‌ای بود که موانع در ذهنم را به شعر بدل کردم. حسین علیزاده من را در این پروژه کاملا آزاد گذاشت. مطمئنم چندین سال که بگذرد می‌توانیم به واسطه همین آلبوم هم‌دیگر را ببینیم و اگر بتوانیم به واسطه این آلبوم عاشقی را به معشوق برسانیم کارمان را انجام داده‌ایم.

من موسیقیدان سنتی نیستم

حسین علیزاده (آهنگساز اثر) در بخش پایانی این مراسم گفت: صحبت‌هایم را با نام هوشنگ ظریف آغاز می‌کنم که همواره منقلبم می‌کند. روی صحبت من با هنرمندان جوانی است که از آنها آموختم همواره از تجربیات خود با دیگران عشق و درس بگیرم. وقتی من در عرصه‌ای از زندگی‌ام در محضر استادانی مانند هوشنگ ظریف درس موسیقی گرفتم نکات زیادی دریافت کردم و همیشه هرجا برای سخنرانی می‌روم به این موضوع می‌پردازم که این عشق چگونه در موسیقی پدیدار می‌شود.

او ادامه داد: زندگی واژه بزرگی است که اگر آن را درک کنیم در همه جا با ما است. وقتی در این پروژه با اتکا به کلیدواژه زندگی با نوازندگان و خوانندگان شروع به کار کردم، هر کسی با خود حامل پیام عشق بود. بزرگ‌ترین دردسر ما این است که با کلمه امید به عنوان بهترین کلید سروکار نداریم.

علیزاده تصریح کرد: ما باید به آینده نگاه کنیم و امیدوار باشیم. این کارها هیچ‌وقت تمام نمی‌شود. این کار دیگر نیازی به کار اداری ندارد. وقتی ما تنها نباشیم و در کنار هم باشیم می‌توانیم خلق کنیم.

این هنرمند ادامه داد: این پروژه قطعا کار آخر من نیست ولی تلاشی است از سوی یک موسیقیدان ایرانی که تلاش کرده است به همه فرهنگ‌ها توجه کند. پس من موسیقیدان سنتی نیستم. برای من نگاه هویتی به موسیقی مهم است که متاسفانه در این سال‌ها برخوردهای خوبی با آن نمی‌شود. ردیف مقوله صبح تا شب برای موسیقی ایرانی نیست. پس هر کسی ردیف کار کرد، اولین چیزی که باید یاد بگیرد این است که چگونه از آن خارج شود. این یک توانایی است که باید نوازندگان امروزی هارمونی خودشان را وارد موسیقی کنند.

حسین علیزاده گفت: امروز جهان‌بینی هنرمندان موسیقی دیگر مرز ندارد. ما امروز در یک دهکده جهانی هستیم که حصاری ندارد و هنرمندان ما در هر دوره تاریخی که حضور داشتند تاثیرات خود را منطبق بر روز به جای گذاشتند. ما امروز عشق داریم که در هر شرایطی به عنوان یک ثروت محسوب می‌شود و ماجرای ردیف هم از این قاعده مستثنی نیست؛ چون واژه امید عینیت پیدا کرده است.

در نشست رسانه‌ای پروژه «دستگاه‌های موسیقی ایران» مطرح شد:

حسین علیزاده گفت: تمام کسانی که خیلی به ایرانی و ایرانی بودن می‌بالند، از یک گذشته دور صحبت می‌کنند ولی نمی‌گویند ما چه هستیم. همه سیستم‌ها آمده و رفته‌اند و آنچه می‌ماند تلاش و کار آن مردم و هنر است. فرهنگ و ادبیات ایران می‌تواند یک ظرفیت جهانی داشته باشد ولی نمی‌توانیم بگوییم فقط ادبیات ما خوب است و نقاشی ما خوب نیست. در طول تاریخ درک درستی از موسیقی نبوده و حتی برخی با آن خصومت داشته‌اند. نمی‌توان موسیقی را نادیده گرفت؛ نمونه این امر سرود ملی است؛ پس سرود ملی را با چه اجرا می‌کنند؟ با ساز!

علیزاده تصریح کرد: خیلی عجیب است که برخی چشم دیدن موسیقی را ندارند. ما فرهنگ‌های مختلفی را داریم که موسیقی خود را دارند. هنرمند باید باید بداند خود بخشی از تاریخ است.

این هنرمند افزود: متاسفم برای کسانی کهبا موسیقی مشکل دارند. وقتی به چنین شرایطی می‌رسیم اگر ریشه نداشته باشیم، و با گذشته تاریخی خود آشنایی نداشته باشیم و بخواهید کار معاصر کنیم کار ما مثل یک حباب می‌شود. در کشورهای پیشرفته ریشه‌های آنها اجرا می‌شود و کسی نیست که کار را ممیزی کند. اساسا وزارت ارشاد اسم غلطی است. هنر را هنرمندان باید ارشاد کنند و این وضع هیچ‌وقت جواب نمی‌دهد. سیستم‌های درست از هنرمند نمی‌ترسند و هنرمند می‌تواند کار خود را انجام دهد.

حسین علیزاده
حسین علیزاده

مراکز هنری مال هنرمندان است نه آقایان وزیر و مدیر!

حسین علیزاده درباره برگزاری کنسرت در ایران عنوان کرد: بعضی‌ها شرایط و قوانینی گذاشته‌اند که درباره آبا و اجداد هنرمند برای یک کنسرت تحقیق می‌کنند. برخی ما را از سالن‌های ما رانده‌اند. این سالن‌ها و مراکز هنری مال هنرمندان است نه آقایان وزیر و مدیر! اجازه دهند هنر از عشق و انسانیت بگوید. من‌ نمی‌دانم! باید این وزارت خانه فکری کند که فرهنگی باشد. اگر اسم فرهنگ را یدک می‌کشند، کمی هم فرهنگی باشند. کمی به دنیا نگاه کنند که ما کجای آن هستیم؟

این هنرمند ادامه داد: روزی که بفهمم وزارت فرهنگ ما فقط اسم فرهنگ را یدک نمی‌کشد، کنسرت می‌گذارم. ریشه من اینجاست؛ خارج از کشور برای من مهم نیست. اگر می‌خواهند هنر بارور شود باید بگذارند هنرمند آزاد باشد. البته هنرمند آزاد است و جانش را هم در این راه می‌دهد. آن که می‌گذارد می‌رود فقط نام هنرمند را یدک می‌کشد. دوست دارم در دامن مادرم کنسرت دهم و در سالنی که مجبور نشوم فرم‌هایی را پر کنم که در شأن من نیست.

حسین علیزاده همچنین درباره قیمت ۱۳ میلیون تومانی مجموعه جدیدش گفت: درباره قیمت این مشکلی نیست که من به وجود آورده باشم؛ باید به وضعیت موسیقی اقتصاد کشور گله کرد. امروز اگر یک ساندویچ و نوشابه بخورید ۵۰۰ هزار تومان می‌شود. این مجموعه تعدادش زیاد است و به واسطه هزینه‌ای که برای آن شده چاره‌ای بجز این قیمت‌گذاری نداشتیم.

عکس‌ها از امیرعباس قاسمی و اصغر خامش است.

بیشتر بخوانید:

حسین علیزاده «دستگاه‌های موسیقی ایران» را منتشر می‌کند

https://didhonar.ir/?p=66841