به گزارش پلاتو هنر، همزمان با آغاز اولین جلسه از دور جدید سلسله نشست‌های عصر روشن و زادروز صابر سعدی‌پور، شاعر معاصر، جلسه معرفی، نقد و بررسی کتاب او با عنوان «مهی در حال پاک کردن آینده» با حضور استادان و بزرگانی همچون قطب‌الدین صادقی، سیدمحمد طباطبایی، موسی بیدج، بهروز یاسمی و کریم رجب‌زاده در سالن استاد امیرخانی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
در ابتدای این نشست، قطب‌الدین صادقی، نویسنده، بازیگر، کارگردان و مدرس تئاتر به 5 ویژگی مهم از جمله زبان، تصویر، اعجاز، اندیشه و غلظت احساسی در اشعار سعدی‌پور اشاره کرد.
او درباره شاعرانگی سعدی‌پور ادامه داد: این شاعر با کمترین واژه، بیشترین مفهوم را در لحظات پیچیده و دشوار بدون هیچ گونه زور زدنی و تنها با در نظر گرفتن دیالوگ تخیل و هوش مخاطب در اشعار خود پیاده سازی می کند. سعدی‌پور به ناگاه با ترفندی دراماتیک در پایان، تصویر و سخنش را آنچنان واژگون می کند که نتیجه آن وارد شدن شوک به خواننده سروده هایش است و این موضوع بسیار هشدار دهنده است.
این هنرمند افزود: از آنجایی که اندیشه شاعر بیشتر به واقعیت های جامعه متمرکز است، رنج در اشعار او در یک مفهوم جامع تبدیل به ابژه ای آرمانی گردیده است. شعرهای صابر سعدی پور به هیچ عنوان ایستا نیستند و پویایی در آن ها موج می زند. سعدی‌پور در اشعارش از یک مفهوم فردی به مفهوم جمعی و از یک مفهوم جمعی به مفهوم فردی می رسد. در اشعار او، احساس فردی به آسانی تبدیل به مفاهیم و رویدادهای اجتماعی وسیع شده است. مانند: «مادری که هرروز به فرزند مرده اش زنگ می زند.»
صادقی در پایان گفت: تنها یاور و تکیه‌گاه نیرومند انسان در این دنیای مصائب، راز عشق، موهبت و مهرورزی است نه کینه، ستم، آز و حرص. کلید گمشده سعادت و آرامش انسان، عشق است.
موسی بیدج، مترجم و نویسنده که گزیده ای از اشعار سعدی‌پور را به عربی ترجمه کرده است گفت: در این روزگار نه تنها باید شعر بگوئیم، بلکه باید برای آن تبلیغ هم کنیم.
او همچنین در مورد بی توجهی شاعران امروز به آرمان‌شهرهایی چون شیراز، نیشابور و شهر تب در مصر اشاره کرد.
موسی بیدج، در پایان سخنان خود به «اشارت» و «بشارت» در اشعار امروز گفت: بهتر است در اشعار، مستقیم‌گویی وجود نداشته باشد و شاهد تعریفی از یک داستان در شعرها باشیم.
کریم رجب‌زاده، دیگر مهمان این برنامه مطرح کرد: شاعر باید زبان مردم جامعه خودش باشد و این ویژگی دور از شخصیت سعدی‌پور نیست، چرا که او در زمان جنگ 8 ساله ایران و عراق به دنیا آمده و در این دوران نیز بزرگ شده است.
او معتقد است که سعدی‌پور به دور از جوسازی و موج‌بازی ها، طی تلاش‌ها و مطالعات مستمر به این مجموعه اشعار که نوشتن آن‌ها دشوار است رسیده و با زبانی روان به مشکلات جامعه خود پرداخته است.
رجب‌زاده ادامه داد: در اشعار سعدی‌پور متوجه اهمیت او به وطن و خنده می شویم، اما خنده هایی تلخ و طنزآمیز.
او در پایان سخنان خود، به مسئله عنایت و توجه بزرگان شعر به اشعار شاعران جوان پرداخت که این کم توجهی و یا بی توجهی را بی‌انصافی قلمداد کرد.
نصراله مدقالچی و فاطمه صداقتی دوبلور و گوینده رادیو و جمعی از شاعران جوان و معاصر نیز در این نشست حضور داشتند.
