به گزارش روابط عمومی موزه سینما، برنامه نمایش و نشست نقد و بررسی فیلم «سوءتفاهم» به کارگردانی احمدرضا معتمدی با حضور وحیدالله موسوی (نویسنده)، آنتونیا شرکا (منتقد سینما)، فرانک آرتا (منتقد سینما) و محمود گبرلو (منتقد سینما و مدیر نشست) در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.
محمود گبرلو در ابتدای این نشست گفت: فیلم «سوءتفاهم» اثری سخت و پیچیده و دارای معانی و مفاهیم فراوانی است. در دنیا فیلم فلسفی امری رایج بودهاست و یک فیلمساز ایرانی نیز با آثار خود قدم در این ساحت گذاشتهاست.
وحیدالله موسوی، نویسنده این اثر درباره آن توضیح داد: از طریق ساختارهای معنایی و نحوی میتوان مضامین گسترده فیلم «سوءتفاهم» را مورد توجه قرار داد. سینما خود یک وضعیت فلسفی است و بدیو فیلسوف فرانسوی نسبت به آن صحبت کردهاست و سینما را وضعیت فلسفی میداند. او در کتاب خود فلسفه را از ساحت بیرونی وارد سینما نکرد و معتقد است از دل یک فیلم است که فلسفه ایجاد میشود. فیلم در انتها نقل قولی از بودریار را مطرح میکند و در اثر نیز از درون سناریو وضعیت فلسفی ایجاد میکند.
او افزود: یکی از فیلسوفان عقیده دارد که سینما و فلسفه هر دو کار خود را از ناسرگی آغاز میکنند. آنتونیونی مفهوم اگزیستانسیالیسم و نظریات سارتر را در کارهای خود بازتاب میدهد و این کاری بسیار مشکل است. یک سینماگر زمانی که میخواهد موارد فلسفی را به وجود آورد، با پیچیدگیهای زیادی رو به رو است. سینما رسانهای تکثرگرا بوده و به همین دلیل باید با فیلمهای فلسفی با نگاهی نسبی رو به رو شد.
این نویسنده درباره فیلم «سوءتفاهم» بیان کرد: فیلم احمدرضا معتمدی تا حدودی خصوصیات پازل فیلم و مبحث پیچیدگیهای روایت را بازتاب میدهد. فرمالیستها عقیده دارند که فیلم باید مخاطب را وارد چالش فکری کند و عقیده داشتند سینمای هنری یعنی زمانی که از سالن بیرون میآید، همچنان به آن فکر کنید و این اتفاق برای من با تماشای «سوءتفاهم» رخ داد. فیلم از جمله آثار والای ژانری است و به همین دلیل تفکر ویژهای را از مخاطب میطلبد.
او گفت: کمدی سیاه که دارای ویژگی ابزورد و جفنگ است بسیار دقیق و هوشمندانه برای این اثر انتخاب شد که نمایانگر وضعیتی خردستیز است. کمدی سیاه به مسائل سیاسی و اجتماعی نقدهایی وارد میکند و یک ژانر والا در سینما به شمار میرود و مخاطب را معلق باقی میگذارد.
«سوءتفاهم» بازنمای مفهوم امپراتوری و حکومت رسانه است
آنتونیا شرکا منتقد سینما نیز گفت: این فیلم را نخستین بار در جشنواره فیلم فجر دیدم. «سوءتفاهم» اثری پیچیده و دارای حال و هوای معمایی، پلیسی و روانشناختی است. فیلم دارای معانی عمیق و جنبههای مختلف است و مخاطب خود را مدام غافلگیر میکند و از نظر ژانری، دارای لایه بندیهای مختلف است. من فیلم را به نوعی بازنمای مفهوم امپراتوری و حکومت رسانه میدانم. هرکجا دوربین وجود دارد، باز هم نمیتوان واقعیت را از مجاز تشخیص داد.
او ادامه داد: در فیلم گاهی دیالوگها تکرار شدهاست و حتی با یکدیگر همپوشانی پیدا میکنند و درواقع نوعی ساختار «فیلم در فیلم» در این اثر برقرار است. فیلم دارای لایههای مختلفی است و اطلاعات و رویدادهای مختلف گاهی روی یکدیگر انباشته میشوند و این انباشتگی سرشار از سره و ناسره است و این موارد در دنیایی رخ میدهد که نمیتوان تشخیص درستی داشت.