به گزارش پلاتو هنر، حمیدرضا نعیمی، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر که ریاست کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر را بر عهده داشته است، درباره دلایل استعفای خود از این کانون گفت.
او عنوان کرد: احسان می‌کنم اساساً کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر همچنان گرفتارِ هزارتوی پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌ها و مسائلی از این دست است.
نعیمی یادآور شد: از همان روز که قدیمی‌ترها و بزرگان کانون با من تماس گرفتند و خواستند که در شرایط سخت برای عضویت در هیئت‌مدیره کاندیدا شوم، با وجود اینکه فقط می‌خواستم به عنوان عضوی در کانون حضور داشته باشم، پذیرفتم و با گروه هیئت مدیره کارهای ارزنده‌ای را شروع کردیم، ولی بنا بر شرایط اجتماعی و سیاسی مملکت آن‌چنان که انتظار داشتیم امورات پیش نمی‌رفت، در نتیجه پس از یک‌سال تلاش به صورت دسته‌جمعی استعفا کردیم. مجمع برگزار شد و همه به غیر از پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌ها گفتند که می‌خواهند همان هیئت مدیره مستعفی به کار خود ادامه دهد.
او درباره عملکرد هیئت‌مدیره کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر در دوره حضور خود به عنوان رییس کانون، توضیح داد: ما سعی کردیم به دور از هیاهو کارهایی ریشه‌ای انجام دهیم. بیش‌تر اسناد ۲۰ ساله کانون را گردآوری و اسکن، آیین‌نامه‌های مختلف را تدوین و شورای داوری را در کانون فعال کردیم. سایت کانون را طراحی و آماده بهره‌برداری کردیم. کارگروهی را جهت جذب اسپانسر و سرمایه به راه انداختیم و آیین‌نامه آن را وضع کردیم. سعی کردیم دهمین جشن ادبیات نمایشی را با دبیری آقای محمد رحمانیان به شکلی وزین برگزار کنیم. شب‌های نمایش‌نامه‌خوانی با حضور بزرگانی چون استاد بهزاد فراهانی، قطب‌الدین صادقی، مازیار معاونی و … برگزار شد. آیین‌نامه دستمزد نمایشنامه‌نویس و مترجم را بازنویسی و آماده اعلام به مرکز هنرهای نمایشی کردیم.
رییس مستعفی کانون نمایشنامه‌نویسان خانه تئاتر اظهار کرد: در حد امکانات‌مان کارها را پیش بردیم ولی از جایی به بعد احساس کردم عده‌ای از حضور ما خوش‌شان نمی‌آید، زیرا قصدشان برهم‌زدن آرامش هیأت مدیره است تا ثابت کنند که فقط آنها هستند که کار صنفی بلدند، می‌فهمند، تحلیل می‌کنند، حضور دارند و کارها را انجام می‌دهند. گویی کار صنفی یعنی اینکه هر حرفی آنها بزنند، ما باید گوش بدهیم. وظایف ما در قبال اعضا تعریف شده ولی وظایف اعضا در قبال هیئت‌مدیره تعریف نشده است.
نعیمی در پایان تاکید کرد: دیدم با این اوضاع و حضور اکثریت خاموش که هیچ‌گاه در بحث‌ها و گفت‌وگوها حضور ندارند و ترجیح می‌دهند در آب باشند اما خیس نشوند و هزینه‌ای نپردازند، دیگر بودن در کانون نمایشنامه‌نویسان نتیجه‌ای به جز از دست‌دادن اعصاب و روان در پی ندارد. با این طرز تلقی‌ها قرار نیست کانون به چشم‌اندازهایی که می‌خواهد برسد. از هیئت‌مدیره و کانون نمایشنامه‌نویسان و عضویت در آن بیرون آمدم تا نفس راحتی بکشم و در عین حال پدرخوانده‌ها و مادرخوانده‌های کانون نیز خوشحال شوند.
منبع: خانه تئاتر
