به گزارش پلاتو هنر به نقل از ورایتی، «خاطره» شبیه «دفترچه‌بازی خطوط نقره‌ای» است: عاشقانه‌ای غیرمنتظره بین دو انسان آسیب‌دیده، از کارگردانی مستقل که شخصیت‌ها را در برخی از تنبیه‌کننده‌ترین موقعیت های زندگی قرار می‌دهد. برای کسانی که با آثار میشل فرانکو آشنا هستند، فیلم قبلی که بیشتر به آن شباهت دارد «مزمن» است، اگرچه نویسنده سرسخت این بار ما را از پایان وحشتناک در امان می‌گذارد.
فرانکو نسبت به شخصیت هایش در «خاطره» مهربان تر است و قبل از ملاقات با یکدیگر در یک دیدار مجدد در دبیرستان، سیلویا (جسیکا چستین) الکلی در حال بهبودی و سائول بیوه (پیتر سارسگارد) بیش از سهم خود رنج را تحمل کرده‌اند.
شاید آوردن چنین شخصیت هایی به زندگی یکدیگر مانند یک غرور نظری به نظر برسد. او از آسیب های گذشته رنج می برد که نمی تواند فراموش کند، در حالی که ناتوانی در به خاطر آوردن بسیاری از چیزها نیز او را آزار می دهد. اما فرانکو با شخصیت‌هایش مانند آدم‌های واقعی رفتار می‌کند تا سازه‌ها و در این مورد، بازیگران به‌ویژه در نقش‌های خود قانع‌کننده هستند. چستین فیلم‌های جوایزپسند بسیار زیادی ساخته است، اما هرگز روی پرده آسیب‌پذیرتر از این اثر ظاهر نشده است.
«خاطره» سیلویا را در یک جلسه الکلی های گمنام معرفی می کند. او 13 سال هوشیار است، همسن دخترش سارا (السی فیشر). سیلویا زندگی خود را به گونه ای طراحی کرده است که به او اجازه می دهد تا بر چیزهایی که می تواند، کنترل داشته باشد. فرانکو با مقاومت در برابر گونه‌ای از نمایش ناشیانه که در آن مردم پیشینه خود را توصیف می‌کنند، ترجیح می‌دهد شخصیت‌های خود را از طریق عمل آشکار کند. سیلویا در یک مهدکودک بزرگسالان کار می کند و زندگی اجتماعی خود را به حداقل می رساند و هر بار که وارد آپارتمان خود در بروکلین می شود، به طور اجباری زنگ امنیتی را تنظیم می کند. او نسبت به رفتار سارا بسیار هوشیار است و نوجوان را از بودن در اطراف الکل یا پسران منع می کند.
مدت ها قبل از اینکه سیلویا تاریخچه حمله خود را توضیح دهد، رفتار او چیزهای زیادی در مورد تجربه نوجوانی خود می گوید.
با این حال، سیلویا واقعاً در کنار سائول احساس راحتی می‌کند، کسی که او را کمتر از سایر مردان تهدید می‌کند. از همه شگفت انگیزتر، او شروع به اعتماد به دخترش در اطراف او می کند. برای هر کسی که فیلم بلند فرانکو در سال 2012، «پس از لوسیا» را به خاطر می‌آورد، این فیلم از قلمرو همیشگی او دور شده است. در اینجا، کارگردان سخاوتی را نسبت به شخصیت‌ها و سرنوشت‌هایشان نشان می‌دهد که تا حد زیادی در اثر او وجود نداشته است، که آن پیچش‌های خشن سرنوشت و راهی برای یادآوری اینکه جهان چقدر می‌تواند بی‌رحمانه باشد، است با این حال، همه با دیدن نزدیک شدن سیلویا و سائول راحت نیستند.
«خاطره» به جای تحمیل یک تفسیر خاص، به بحث دعوت می‌کند. این فیلم همچنین فیلمی است که حتی زمانی که جزئیات شروع به محو شدن می کنند، اهمیت خود را تغییر می دهد و گسترش می یابد.
در مراسم اختتامیه جشنواره فیلم ونیز ۲۰۲۳، پیتر سارسگارد جام ولپی برای بهترین بازیگر مرد را از آن خود کرد.
بیشتر بخوانید:
