به گزارش پلاتو هنر، پرویز کلانتری بی‌شک یکی از مهمترین چهره‌های هنر نوگرای ایران و ازجمله فعال‌ترین نقاشان معاصر بود. آثار کلانتری همچنان که سرشار از عشق به زمین است، تصویری سهل و ممتنع از زندگی ساده و بی‌آلایش مردمان کویر ایران را پیش روی بیننده می‌گذارد. این دل مشغولی همیشگی هنرمند، در طول دهه‌ها، از تصویرسازی‌های کتاب‌های درسی کودکان و نوجوانان گرفته تا نقاشی‌های کاه‌گلی‌اش، ترکیبی دلپذیر از دغدغه «هویت» و رازآمیزی «خیال» است.
این روزها در سیزدهمین دوره نمایشگاه گالری آرتیبیشن با عنوان «کلکسیونر مدرن»، آثار پرویز کلانتری در کنار سایر هنرمندان به چشم می‌خورد و این گزارش درباره سبک هنری هنرمند به همین انگیزه منتشر شده است.
پرویز کلانتری نقاش، تصویرگر و نویسنده، از هنرمندان نوگرای ایران و یکی از بنیانگذاران مکتب سقاخانه بوده است. ویژگی مشترک در آثار متنوع این هنرمند، وجود فضایی آشنا با الهام از فرم‌های معماری و بافت شهرهای سنتی ایران است. مجموعه نقاشی‌های کاهگلی پرویز کلانتری از مهمترین آثار او هستند که این فضا را به تماشا گذاشته‌اند. او به عنوان پایه‌گذار سبک نقاشی کاهگلی شناخته شده است؛ هرچند خود، مارکو گریگوریان را مبدع آن می‌داند. آثار کلانتری در چندین دوره از بی‌ینال هنر تهران و بی‌ینال طراحی تهران به نمایش درآمده و آرت‌فر هنر بازل سوییس در سال ۱۳۵۵ میزبان آثار این هنرمند بوده است.
این اثر، تیر۹۶ در حراج هنر کلاسیک و مدرن ایران و در اکتبر ۲۰۱۵ در حراج کریستیز دبی ارایه شده است. در توضیح این اثر آمده: «ترکیب «کاه» و «گل». در اثر حاضر، کلانتری در عین حال که سنت‌گرایی هنری را نفی می‌کند، به شکلی آشکار به سنت می‌پردازد. از یک سو مدرن است و از سوی دیگر مانند نقاشان کلاسیک، اثرش سرشار از سادگی افراطی است.»
یکی از تاثیرگذارترین تجربیات حرفه‌ای زنده‌یاد پرویز کلانتری تصویرسازی کتاب‌های درسی بود که در گسترش زبان و بیان بصری او نقش مهمی ایفا کرد. او پس از فارغ‌التحصیلی به واسطه آشنایی با همایون صنعتی‌زاده، رییس وقت دانشکده هنرهای زیبا به کار تصویرگری نشریاتی چون مجله «ایران‌آباد» و کتاب‌های درسی و داستانی کودکان مشغول شد.
نقاشی‌های پرویز کلانتری همواره نمایشگر فضایی آشنا و نوستالژیک، یادآور فرهنگ بومی ایران با تمرکز بر معماری شهرهای کویری بوده است. اما آنچه آثار این هنرمند را قابل توجه می‌کند شیوه منحصربه‌فرد او در ایجاد این فضاست؛ کلانتری در آثارش منظره‌هایی ملموس را تصویر می‌کند. مناظری که به چشم مردم ایران آشناست اما زبان هنرمندانه او به گونه‌ای است که نقاشی‌هایش را بسیار فراتر از یک منظره‌سازیِ شهری صرف پیش برده است.
موضوعات سنتی و بومی در آثار پرویز کلانتری در تقابل با تاثیرات هنر مدرن قرار گرفته و به تعادل رسیده است. سطوح تخت با رنگ‌های محدود، پرسپکتیو شکسته شده و روابط فضاییِ کوبیسمی را می‌توان از شاخص‌ترین ویژگی‌های تصویری آثار کلانتری دانست که به شکلی محسوس متاثر از هنر مدرن، به‌ویژه کوبیسم است.
او نویسنده و روزنامه‌نگار نیز هست و تا کنون چند مجموعه داستان منتشر کرده و کتاب‌های «ولی افتاد مشکل ها»، «چهار روایت» و «نیچه نه، فقط بگو مشداسماعیل» ازجمله آثار اوست. همچنین مقالات هنری متعددی از این هنرمند درخصوص ارتباط هنر و هنرمند ایرانی، درنشریات ایرانی منتشر شده است. یکی از آثار این هنرمند برجسته در فهرست تمبرهای ویژه‌ی سازمان ملل متحد ثبت شده و اثر «شهر ایرانی»ِ او در این سازمان نگهداری می‌شود.
پرویز کلانتری، پس از یک دورهٔ طولانی‌مدت بیماری، سرانجام در ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۵، در هشتادوپنج‌سالگی چشم از جهان فروبست.
