به گزارش پلاتو هنر، نمایشگاه آثار علیرضا روحالامینی با عنوان «رها در پیلهها» در گالری با برگزار شد. روحالامینی درباره شکلگیری این مجموعه گفت: از مدتها پیش ایدهای در ذهن من بود که خط و خوشنویسی را به انتزاع بکشم. من علاقه زیادی به هنر آبستره و انتزاعی دارم اما این شیوه معمولاً در نقاشی به کار میرود و من سعی کردم آن را در نقاشی خط به کار ببرم.
او ادامه داد: اصولی که در نقاشی آبستره هست مانند توجه به رنگ و کمپوزیسیون و… را سعی کردم در کارهای خود بیاورم. تمام هدف نمایشگاه این بود که خط را به نقاشی نزدیک کند و با عنصر خط به صورت نقاشانه برخورد کردم تا یک تابلو را به وجود آورم. شاید این آثار و به انتزاع کشیدن فرمهای خطی، یک بیان جدید در نقاشی خط باشد.
این هنرمند با بیان اینکه بیشتر از خط ثلث بهره گرفته است، توضیح داد: وقتی تاریخ هنر را مطالعه میکنید روند هنرمند شدن یک شخص و رسیدن به مقصدی که دارد تا متفاوت از دیگران کار کند قابل توجه است. درگیری ذهنی من همیشه این بود که این ساختارشکنی چطور اتفاق میافتد. در دورههای آموزشی و تجربیاتی که داشتم نیز هدفم این بود که این فضا را برای خود شخصی کنم. در مجموعه جدیدم روی بومهای بزرگ با دانگ قلم بزرگ کار کردم و تجربه خوبی به دست آوردم که مورد توجه بازدیدکنندگان و به ویژه اساتید قرار گرفت.
روح الامینی با اشاره به اجرای یک پرفورمنس در طول نمایشگاه گفت: به این فکر میکردم چطور میشود انسان یک عضو حیاتی مانند چشم را از دست بدهد و باز هم بتواند کار کند. بنابراین تصمیم گرفتم با چشم بسته یک تابلو را ترسیم کنم. انسان با ذهن خود و رهیافتهایی که درونش هست میتواند این کار را انجام دهد. من هم با جان و دل کار کردم و تابلویی به وجود آمد که فضای آبستره داشت.
او با بیان اینکه عنوان نمایشگاه را با مطالعه انتخاب کرده است، اظهار کرد: هنرمند در یک بستر تاریک در درون خود قرار دارد. او در یک پیله تنهایی است و آن جا اتفاقهای زیادی برایش رخ میدهد. مانند کرم ابریشم که پیله میبافد بهامید روز رهایی، تعبیر من از این کارها نیز همین بود.
روح الامینی ادامه داد: تمام این آثار بداهه هستند و فقط رنگها را از قبل آماده میکردم. حتی فرمها در لحظه به وجود میآمدند. با مطالعه طبیعت و در نهایت با رسیدن به رهایی میتوانیم به این جایگاه برسیم.
این هنرمند درپایان تصریح کرد: فرم حروف برایم اهمیت داشت و اگر هم کلمهای را به کار بردم آن را فرمالیستی کار کردم. همچنین بعد از پایان کار برای هر تابلو یک دلنوشته در نظر گرفتم که به مخاطب کمک میکند بیشتر در فضای کار قرار بگیرد. در این دلنوشتهها هنرمند به مخاطب اعلام میکند در زمان کار چه احساسی داشته و چه فکری میکرده است. شاید مخاطب هم برداشتی مشابه داشته باشد اما دست او را باز گذاشتم که بتواند برداشت شخصی خود را داشته باشد.
