به گزارش پلاتو هنر، نشست مطبوعاتیِ فیلم سینمایی «پرونده باز است» روز جمعه ۱۴ بهمن در سانس اول برای اصحاب رسانه و جامعه منتقدان در سینمای رسانه (پردیس سینمایی ملت) با حضور عوامل فیلم برگزار شد.
در نشست خبری فیلم سینمایی «پرونده باز است»، علی قائم مقامی تهیه‌کننده، مهدی جمشیدیان صداگذار، امیرعباس دهقانی طراح صحنه و لباس، حمیدرضا یراقچیان آهنگساز، شادی مختار، پویا نجفی، مهبد جهان‌نوش و محمدمتین ستاری بازیگران فیلم حضور داشتند.
قائم مقامی تهیه کننده در ابتدای جلسه گفت: دوست داشتم اقای پوراحمد حضور داشتند حتی امروز هم با ایشان صحبت کردند که تشریف بیاوردند و نیامدند. ایشان پیشکسوت سینماست و حق به گردن سینما دارند. من دیدم تمایل ندارند دیگر اصراری نکردم.
تهیه‌کننده این فیلم در پاسخ به این پرسش که فیلم «پرونده باز است» مملو از نکات اخلاقی به شکل بیانیه وار است و فکر نمی‌کنید دوره این فیلم‌ها در این سال‌ها تمام شده است، ذکر کرد: این قصه به لحاظ زمانی در سال ۱۳۹۰ روایت می‌شود. نظر دوستمان این است که دوره این فیلم‌های اخلاقی گذشته است اما نظر ما اینگونه نیست. این فیلم ترکیبی از واقعیت و خیال نویسنده است. در کل اگر بخواهم بگویم ۵۰ درصد براساس واقعیت بوده است.
شادی مختاری بازیگر این فیلم درباره نقشش که ایفاکننده یک خبرنگار در فیلم است، گفت: کار کردن با آقای پوراحمد برایم افتخار بود و برایم مهم بود با ایشان کار کنم. بازی کردن در فیلم ایشان که پیشکسوت هستند چالش های خاص خودش را داشت و با همکاری فیلمسازان جوان متفاوت است.
او که پیش از این در یک سریال هم نقش خبرنگار را ایفا کرده بود، درباره بازی تکرار این نقش توضیح داد: من حدود ۸ سال قبل خبرنگار بودم، ولی قبول این نقش برای بار دوم تعمدی نبود شاید اگر آقای پوراحمد کارگردان نبود، نقش خبرنگار را قبول نمی کردم تا در نقشی تکراری ظاهر شوم؛ ولی سعی کردم متفاوت تا با نقش قبلی ام در کاراکتر خبرنگار شباهت نداشته باشد.
این بازیگر بااشاره به تضادهای ایفای این نقش، بیان کرد: در ابتدا این را در نظر گرفتم که این دختر غم از دست دادن برادر دارد و باید توجه می‌کردم چقدر این کاراکتر می‌تواند انسانی باشد و نکات اخلاقی را رعایت کند. ایفای این نقش دشوار بود اما آقای پوراحمد به من کمک کرد که چطور با آن ارتباط بگیرم. ایشان بسیار شفاف به من درباره خواسته‌هایشان از این نقش توضیح دادند و من هم تمام تلاشم را کردم.
پویا نجفی دیگر بازیگر فیلم «پرونده باز است» درباره تجربه کار با پوراحمد اظهار کرد: کار کردن با کیومرث پوراحمد حساسیت‌هایی دارد، اما یکی از قشنگ‌ترین کارهایی بود که در این چند سال انجام دادم.
او تصریح کرد: از زمان پیش تولید تا زمان تولید با کارگردان جلسات بسیاری گذاشتیم و بارها و بارها با هم صحبت کردیم تا همه ما بازیگران بتوانیم به نقش نزدیک شویم.
مهبد جهان نوش، دیگر بازیگر این فیلم سینمایی با اشاره به تجربه همکاری با کارگردان بیان کرد: به شخصه کار کردن با آقای پوراحمد برایم بسیار نوستالژیک بود. کاراکتر قنبر از شخصیت من خیلی دور بود. حتی در خیابان یکی دو بار دعوا کردم تا این فضا را به دست بیاورم . سعی کردم تجربه های این چنینی را داشته باشم و این کارها خیلی برای نقش به من کمک کرد. ترجیح می دهم در هر فیلمی می روم آن را زندگی کنم.
محمدمتین ستاری یکی دیگر از بازیگران نوجوان فیلم درباره نقش خود توضیح داد: کاراکتر من در فیلم بسیار آرام است و به شخصیت واقعی خودم هم نزدیک است. برای بازی در این فیلم، چندین بار تست دادم و در نهایت قبول شدم. کارگردان بسیار به من کمک کرد تا بتوانم به رضایت کنونی خودم از نقشم برسم.
مهدی جمشیدیان صداگذار در ادامه این نشست با اشاره به اینکه کار کردن با آقای پوراحمد برایم خیلی با ارزش بود، گفت: ما هفته های اخیر بحث میکس را خیلی جدی دنبال کردیم و کارکردن در این فیلم برایم تجربه خیلی خوبی بود. امیدوارم دوباره تکرار شود. امیدوارم دیدن این فیلم برای مخاطب طوری رقم بخورد که حتی یک خانواده هم با دیدن آن بتواند بخشش کند. اصلا رسالت فیلم و عوامل این فیلم همین بوده است.
حمیدرضا یراقچیان آهنگساز فیلم از دیگر عوامل حاضر در این نشست نیز در ادامه اظهار کرد: این دومین تجربه پس از «شب یلدا» بود که در کنار کیومرث پوراحمد بودم. این کارگردان به ما اعلام کرد که این فیلم بعد از ۴۸ سال کار کردن، آخرین فیلمی است که می‌سازد. پیام‌هایی که فیلم داشت، بسیار جدی است. بخشیدن و بخشش از مهم‌ترین اصول انسانی است و ما پس از تماشای فیلم هم این را متوجه می‌شویم. کیومرث پوراحمد می‌گفت ساخت این فیلم رساندن این پیام است.
او در ادامه به دیالوگی از فیلم «پرونده باز است» اشاره کرد و گفت: «اگر قبل از قصاص آدم دارای یک غم است، پس از قصاص دو غم می‌شه.» این دیالوگی از فیلم است که بسیار آگاهی‌ای ندارد اما کسی که قصاص می‌شود به شدت دچار فشار روحی و روانی می‌شود. این اثر تلنگری دارد و تلنگر می تواند هر یک از ما را روشن کند و ما هم حضور پیدا کردیم تا این پیام را برسانیم.
در ادامه نشست امیرعباس دهقانی طراح صحنه و لباس با اشاره به همکاری با کارگردان پیشکسوت این اثر بیان کرد: آقای پور احمد را جدای از فیلمسازی هم دوست دارم. من در «کفش هایم کو» و چند اثر دیگر از پوراحمد مدیر صحنه بودم. من در این فیلم طراحی صحنه نداشتم، چیدمان داشتم. از آقای قائم مقامی خیلی تشکر می کنم که بسیار حرفه ای هستند و من تهیه کننده ای ندیدم که از ۶ صبح در صحنه حاضر باشد.
شادی مختاری بازیگر این فیلم سینمایی در جواب به انتقاد یکی از خبرنگاران به نحوه بازی‌اش در فیلم «پرونده باز است» گفت: نظر شماست و من احترام می‌گذارم. در تولید فیلم، ما در خدمت گروه هستیم و اگر از بازی من راضی نباشند، یک پلان را بارها برداشت خواهند کرد.
قائم مقامی در پاسخ به سوالی درباره غیبت کارگردان گفت: همه می دانند چرا ایشان نیامده! می توانم بگویم ایشان کسالت داشته ولی من گفتم یک بار به ایشان گفتم تمایل نداشتند و نیامدند.
تهیه‌کننده در پاسخ به این پرسش که چرا جامعه خبریِ فیلم شبیه به دنیای واقعی خبرنگاران نیست، عنوان کرد: این فیلم در سال ۱۳۹۰ است و شرایط رسانه شبیه به سال ۱۴۰۱ نیست. این که می‌گویید خبرنگار در فیلم «پرونده باز است» واقعی نیست به این دلیل است که شرایط خبری در ۱۱ سال اخیر تغییر پیدا کرده است. لوکیشن خبری در خبرگزاری ایلنا فیلمبرداری شده است.
این تهیه‌کننده تاکید کرد: هدف و حرف فیلم «پرونده باز است» گذشت کردن است. فیلمنامه این فیلم بارها توسط مرکز رسانه‌ای قوه قضاییه خوانده و بررسی شده و به هیچ وجه ایرادات حقوقی و کیفری ندارد.
قائم مقامی در ادامه در پاسخ به اینکه چرا خطای اهالی سینما را به گردن خطای رسانه انداختید؟ گفت: ربطی به رسانه ندارد و در فیلم این ماجرا تقصیر خواهر مقتول بود که خبر را جلوجلو منتشر کرد و سردبیر هم به او اعتماد می کند.
او در پاسخ به سوال دیگری درباره پرونده ای که فیلم به آن اشاره دارد، بیان کرد: همان‌طور که گفتم تنها ۵۰ درصد این فیلم واقعیت دارد. باید بگویم که تایید نهایی قوه قضاییه را داریم.
تهیه کننده در پاسخ به سوالی درباره اینکه چرا کارگردان مشاور رسانه ای برای بازنمایی فضای رسانه ای نداشته است، عنوان کرد: این فیلم سال ۱۳۹۰ را نمایش می دهد که این همه خبرگزاری و کانال و … نبوده است. نکته دیگر اینکه ماجرا براساس قانون آن سال است. قانونی که در سال ۱۳۹۲ عوض شد و ما به خاطر همین اول فیلم می گوییم که داستان این فیلم در یازده سال پیش اتفاق می افتد.
او در پایان تصریح کرد: این فیلم در بخش خصوصی تهیه شده است. سرمایه آن متعلق به بنده است و هیچ سازمانی در تهیه آن دخیل نیست. تنها کاری که قوه قضاییه کرد، امکاناتی مانند در اختیار گذاشتن زندان بود که ما توانستیم در آن فیلمبرداری کنیم.
